กลับมาแล้ว... หลังจากที่เลื่อนฉายยาว และมาฉายอีกทีในวันที่ 3 ตุลาคม นั่งรอดิบมาตั้งแต่เช้า กว่าจะมาก็ปาแปดโมงเช้าได้ละ...แถมดูแล้ว ปวดตับสมชื่อเพลงเหลือเกิน โฮรวววววววว

เนื่องจากมันเป็นกระทู้สปอยอยู่แล้ว คงไม่ใส่สปอยเนอะ

อ้ะ เริ่มเลยละกัน
- เปิดตัวคุณราชาอีกแล้ว (เอ็งโผล่ไปคุยกะเขาทุกที่จริงๆ นะคะ...) โผล่มาถามเลโอ คุยกัน ปั่นหัวเล่น โอเค ตบท้ายด้วยการชวนเล่นเกมส์
- เคร้าส์แอนด์ผองเพื่อนเผชิญหน้ากับเขตแดนที่พังทลายทะลักลงมา ปัญหาตามมามากมาย
- ตอนแรกพี่แบ้งค์เหมือนจะอยากตาย จะให้เคร้าส์ฆ่าตัวเองให้ได้ ไปๆ มาๆ เคร้าส์ไม่ทำ หันไปสู้อย่างสนุกสนานแทน (ตรงนี้ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ เอาเป็นว่า บรรยากาศลูกผู้ชายซัดกันด้วยหมัดมั้ง //หมัดที่ไหนฟะ หมัด vs พลังจิตชัดๆ)
- เลโอหลุดมาจากเขตแดนออกมาข้างนอก เป้าหมายคือ มุ่งหน้าไปที่ๆ แบล็คอยู่ (ตึกสูงที่มีสิ่งทลายรวมๆ กันน่ะแหละ)
- ระหว่างทาง ทุกคนในไลบร้าก็จะมาช่วย มีทั้งที่เห็นด้วย และไม่เห็น (บวกเฉยๆ แบบเจ๊เชน) ซึ่งเลโอก็ตอบว่า เขารู้อยู่แล้ว ว่าไวท์เป็นอะไร แต่ถึงงั้นเขาก็จะช่วย แม้จะรู้ว่าผลลัพท์ที่เกิดอาจจะไม่ได้ดีนัก ทุกคนจึงพยายามพาไปจนถึงที่สุด
- เลโอปรากฏตัวต่อหน้าแบ้งค์ เลโอถามว่า ไม่คิดจะมีชีวิตต่อยังงั้นเหรอ แบล็ค และมองไปที้แบล็คที่ร้องไห้อยู่ในตัวแบ้งค์ ปากพร่ำว่า แน่นอน เค้ายังอยากมีชีวิต
- เลโอตะโกนหาไวท์ "แล้วเธอล่ะ ไวท์ แบล็คน่ะยังมีชีวิตอยู่นะ จะให้อีกฝ่ายเสียใจงั้นเหรอ" และตาเลโอก็พาไปที่ๆ ใจกลางเขตแดนที่ไวท์อยู่

- ไวท์ตื่นมามองเลโอที่เดินมาหา ไวท์รูสึกโกรธตัวเอง เธอจะพยายามขอโทษ แต่เลโอบอกว่า ไม่เป็นไร เขารู้แล้วว่าเธอเป็นเขตแดน และไวท์ก็ร้องไห้ เลโอบอก เขาจะช่วยเอง และพาออกไป
- เลโอวิ่งไปหาแบงค์ โขกหัว ใช้พลังตาแชร์ร่วมกับแบงค์ให้เห็นไวท์ จนแบงค์สลบไป
- แบล็คตื่นมา พบกับไวท์ที่นอนอยู่ ทั้งสองพูดคุยไปด้วยกัน ในตอนแรก แบล็คนั่นยอมรับไม่ได้ แต่ไวท์ก็ให้แบล็คเลิกโกหกตัวเองซะ นายลืมพี่สาวที่นายชื่นชมไปแล้วอย่างงั้นหรือ และบอกว่า หนทางนี้หนทางเดียวที่แบล็คยังคงมีชีวิตอยู่ต่อได้
- และไวท์ก็เริ่มหลอมตัวเชื่อมเขตแดน (อันนี้ไม่แน่ใจเอาตัวแบ้งค์ในตัวแบล็คไปด้วยมั้ย แต่ดูๆ ก็อาจจะมั้ง) บอกลาก่อน และเจอกัน เขตแดนก็เชื่อมกันเป็นปกติในที่สุด ทุกอย่างกลับเป็นปกติ ในรุ่งอรุณนั่นเอง
- เลโอยืนนิ่ง และเดินไปหาเคร้าส์ที่นอนเลือดอาบ (ไม่คิดจะลุกบ้างเหรอ) เคร้าส์ว่า ถึงจะเป็นงั้นก็ไม่เป็นไร และต่อจากนี้ก็ขอให้ทำงานในสมาชิกต่อไปด้วย เลโอตอบด้วยความตกใจ "ครับ !!!" และน้ำตาก็ไหลนองหน้ด้วยความเศร้า"

- "นั่นไง ไวท์ คนที่เธอชื่นชมอยู่น่ะ เท่สุดๆ เลยไม่ใช่หรือไง เขาน่ะช่วยพวกเราไว้ ไม่สิ เป็นฮีโร่ของพวกเราไงล่ะ" วิล(แบล็ค) ยิ้มอย่างมีความสุขพร้อมสร้อยกางเขน โซนิควิ่งมาถ่ายรูป

- จบเพลงขึ้น ทุกคนต่างก็ยินดีกันมาก ตามมากอดกันใหญ่ วิลกับเลโอกอดและคุยกัน วิลไปต่างประเทศ
.
.
.
.
.
.
.
.
จบได้งงแท้ แต่เฉลยได้ดี เสียดายฉากสู้นิดหน่อย แต่แค่บทสู้เมาๆ ของแบ้งค์กับลุงเคร้าส์ก็...ก็โอเคล่ะนะ

ความรู้สึกส่วนตัว
- ชอบฉากเลโอพยายามเดินมาก
- ลุงเคร้าส์เท่ตัลหลอด
- สงสารเซด พูดได้ดีมากด้วย โดยเฉพาะ "สุดท้ายเขาก็เป็นแค่เด็กผู้ชายไม่ใช่เหรอ"
- แซป มีทั้งฉากเท่ ฮา และสมน้ำหน้า ชอบตรงที่ตอกเซดกลับจากที่พูดไว้ด้านบนว่า "บ้าหรือเปล่า พวกเราน่ะเป็นสมาชิกไลบร้านะ" (ตีซึนว่า เลโอมันไม่ตายง่ายๆ หรอก ว่างั้น)
- สงสารไวท์ เขตแดน เขตแดน เขตแดน สงสารเธอจริง ฉากสวีทหนูกะเลโอก็แปปเดียว ;;_;; rip นะจ้ะ (จริงๆ ก็กลายเป็นเขตแดนน่ะแหละ)

- จะลงตัวกว่านี้ถ้าตัดน้ำๆ บ้าง หรือช่วยเปลี่ยนเพลง อย่าเอามาวนซ้ำที นี่เล่น เฮลโหลเวิลด์สองรอบเลย (แต่ก็เข้ากะตอนจบนะ)

- บิทเตอร์แอนด์สวีทสเต็ปจริงๆ สู้ต่อไป เลโอ

- บ่นนิดนึง แล้วไอที่ทำตอนแรกสุด หนูไวท์กะเลโอโมเม้นต์นั้นมันหายไปหนายแว้ ดัดตัดเปลี่ยนใหม่เรอะ !!! //อยากตีให้ตาย

สุดท้ายนี้ก็ขอให้สนทนาให้สนุกนะคะ
ป.ล. บทพูดที่ใส่มาบางอันมันไม่ตรงนะคะ จำๆ เท่าที่จำได้ ผิดไง ทักท้วงได้นะคะ
ป.ล. 2 ขอโทษที่ไม่มีภาพค่ะะะะะ TT3TT
ป.ล. 3 46 นาที ณ ตอนนี้ไม่รู้สึกอะไรแล้ว ร้องจุกตามเลโออย่างเดียว โฮรวววววว