ตอนนี้มาแนวมืดมน หม่นหมองทั้งตอนเลย หารอยยิ้มของอูซุกิแทบไม่ได้เลยนอกจากแคปมาจากตอนก่อนๆ
คนที่ท้อถอยไม่เชื่อมั่นในตัวเองนี่ จะทำให้กลับมามั่นใจอีกครั้งมันยากมากจริงๆ
ตอนนี้นิวเจนเข้าหน้ากันไม่สนิทใจเหมือนที่เคย, รินกลายเป็นทำอะไรไม่ถูกไปสักอย่าง ห่วง-อัดอั้นแต่แสดงออกมาเป็นระเบิดอารมณ์ไปแทนซะงั้นเมื่อเทียบกับมิโอะ การแสดงออกของมิโอะทำให้อูซุกิรู้สึกดีขึ้นกว่าเยอะ ไม่ทำให้อะไรๆมันแย่ลงกว่าเดิม ยิ่งไม่ต้องพูดถึงนายพี..
ดูแล้วอดเปรียบเทียบกับดราม่าของบ้านหลัก(765โปร) ไม่ได้ ในรายของจิฮายะ มีฮารุกะออกไปร้องเพลงช่วย มีออกไปยืนเป็นเพื่อนบนเวที
แต่ของอูซุกิออกไปเดี่ยวทั้งๆที่ชุดก็ยังไม่ได้เปลี่ยน นิวเจนที่เหลือทำได้แค่ยืนลุ้นข้างเวที ถ้าอูซุกิทำไม่ได้นี่จบอนาคตปิดฉากไปเลยนะ..
เทียบกับบ้านหลักแล้วนายพีของ346 นี่ช่วยเหลือเด็กของตัวเองน้อยกว่า ของ 765 จริงๆ เหมือนทำตามหน้าที่เท่านั้น หรือเป็นเพราะเป็นบริษัทใหญ่
บรรยากาศ,วัฒนธรรมขององค์กรเลยติดมาก็ไม่รู้นะ คือ สุภาพแต่ดูห่างเหิน,มีมารยาทแต่ดูเย็นชา ตอนที่อูซุกิไม่แน่ใจสับสน,กลัวจะทำไม่ได้เท่าริน,มิโอะ ระบายให้นายพีฟังนั้น นายพีฟังเฉยๆแล้วก็ย้ำว่าเพราะรอยยิ้ม,เชื่อมั่นในตัวอูซุกิเท่านั้น มันแทบจะไม่ช่วยให้ดีขึ้นเลย ถ้าเป็นนายพีของ765โปร จะได้ยินคำว่า"ไม่เป็นไรหรอก","ถ้าเธอพลาดทุกคนจะช่วยเธอเอง" ซึ่งฟังแล้วรู้สึกดีกว่าเยอะ
ตอนที่ดูแล้วรู้สึกบีบคั้นหัวใจ น้ำตาจะไหล คือตอนที่อูซุกิระบายความอัดอั้นใจให้นายพีฟังก่อนถึงเวลาแสดงคอนเสิร์ต, ถึงส่วนใหญ่จะเหมือนกับที่ระบายให้เพื่อนนิวเจนฟัง แต่ตอนนี้เธอถึงขนาด "ยิ้มแบบในหน้าร้อนที่ผ่านมา ทำยังไง" เธอสูญเสียรอยยิ้มแบบที่เคยไปแล้ว ประหม่า, ไม่เชื่อมั่นในตัวเอง, อยากหลบอยู่ข้างหลังในมุม แต่ยังอยากตามเพื่อนๆ ที่สำคัญคือไม่รู้จะทำอย่างไรให้มันออกมาดีในตอนนี้
ไม่ชอบที่ตัวเองเป็นอยู่ในปัจจุบัน แต่ก็ไม่รู้จะก้าวไปข้างหน้าต่อไปได้อย่างไร พอเริ่มต้นเปิดตอนมาก็เจอเจ๊มิชิโระขู่,กดดันซะขนาดนั้น
แถมระบายให้ใครฟังก็ไม่ระบาย ดันไปเล่าให้นายพีผู้ซึ่งตอบสนองได้ดีกว่าไม้ตีพริกนิดหนึ่ง ซะนี่.. ช่วยได้มากเลยนะ(ประชด)
อย่างไรก็ตาม, อูซุกิก็กลับมาแล้วรอยยิ้มถึงจะเป็นแบบยิ้มทั้งน้ำตาก็เถอะ เธอก็กลับมาแล้ว ได้เรียนรู้ประสพการณ์,ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น ต่อไปคงได้เห็นรอยยิ้มที่เป็นตัวตนของเธอจริงๆ ไม่ใช่รอยยิ้มแบบโลกสวยไร้เดียงสาเหมือนที่ผ่านมาอีกต่อไป..
-_- iDolM@ster Cinderella Girls EP.24 ดูแล้วมาคุยกัน (สปอยล์แน่ๆ)
ตอนนี้มาแนวมืดมน หม่นหมองทั้งตอนเลย หารอยยิ้มของอูซุกิแทบไม่ได้เลยนอกจากแคปมาจากตอนก่อนๆ
คนที่ท้อถอยไม่เชื่อมั่นในตัวเองนี่ จะทำให้กลับมามั่นใจอีกครั้งมันยากมากจริงๆ
ตอนนี้นิวเจนเข้าหน้ากันไม่สนิทใจเหมือนที่เคย, รินกลายเป็นทำอะไรไม่ถูกไปสักอย่าง ห่วง-อัดอั้นแต่แสดงออกมาเป็นระเบิดอารมณ์ไปแทนซะงั้นเมื่อเทียบกับมิโอะ การแสดงออกของมิโอะทำให้อูซุกิรู้สึกดีขึ้นกว่าเยอะ ไม่ทำให้อะไรๆมันแย่ลงกว่าเดิม ยิ่งไม่ต้องพูดถึงนายพี..
ดูแล้วอดเปรียบเทียบกับดราม่าของบ้านหลัก(765โปร) ไม่ได้ ในรายของจิฮายะ มีฮารุกะออกไปร้องเพลงช่วย มีออกไปยืนเป็นเพื่อนบนเวที
แต่ของอูซุกิออกไปเดี่ยวทั้งๆที่ชุดก็ยังไม่ได้เปลี่ยน นิวเจนที่เหลือทำได้แค่ยืนลุ้นข้างเวที ถ้าอูซุกิทำไม่ได้นี่จบอนาคตปิดฉากไปเลยนะ..
เทียบกับบ้านหลักแล้วนายพีของ346 นี่ช่วยเหลือเด็กของตัวเองน้อยกว่า ของ 765 จริงๆ เหมือนทำตามหน้าที่เท่านั้น หรือเป็นเพราะเป็นบริษัทใหญ่
บรรยากาศ,วัฒนธรรมขององค์กรเลยติดมาก็ไม่รู้นะ คือ สุภาพแต่ดูห่างเหิน,มีมารยาทแต่ดูเย็นชา ตอนที่อูซุกิไม่แน่ใจสับสน,กลัวจะทำไม่ได้เท่าริน,มิโอะ ระบายให้นายพีฟังนั้น นายพีฟังเฉยๆแล้วก็ย้ำว่าเพราะรอยยิ้ม,เชื่อมั่นในตัวอูซุกิเท่านั้น มันแทบจะไม่ช่วยให้ดีขึ้นเลย ถ้าเป็นนายพีของ765โปร จะได้ยินคำว่า"ไม่เป็นไรหรอก","ถ้าเธอพลาดทุกคนจะช่วยเธอเอง" ซึ่งฟังแล้วรู้สึกดีกว่าเยอะ
ตอนที่ดูแล้วรู้สึกบีบคั้นหัวใจ น้ำตาจะไหล คือตอนที่อูซุกิระบายความอัดอั้นใจให้นายพีฟังก่อนถึงเวลาแสดงคอนเสิร์ต, ถึงส่วนใหญ่จะเหมือนกับที่ระบายให้เพื่อนนิวเจนฟัง แต่ตอนนี้เธอถึงขนาด "ยิ้มแบบในหน้าร้อนที่ผ่านมา ทำยังไง" เธอสูญเสียรอยยิ้มแบบที่เคยไปแล้ว ประหม่า, ไม่เชื่อมั่นในตัวเอง, อยากหลบอยู่ข้างหลังในมุม แต่ยังอยากตามเพื่อนๆ ที่สำคัญคือไม่รู้จะทำอย่างไรให้มันออกมาดีในตอนนี้
ไม่ชอบที่ตัวเองเป็นอยู่ในปัจจุบัน แต่ก็ไม่รู้จะก้าวไปข้างหน้าต่อไปได้อย่างไร พอเริ่มต้นเปิดตอนมาก็เจอเจ๊มิชิโระขู่,กดดันซะขนาดนั้น
แถมระบายให้ใครฟังก็ไม่ระบาย ดันไปเล่าให้นายพีผู้ซึ่งตอบสนองได้ดีกว่าไม้ตีพริกนิดหนึ่ง ซะนี่.. ช่วยได้มากเลยนะ(ประชด)
อย่างไรก็ตาม, อูซุกิก็กลับมาแล้วรอยยิ้มถึงจะเป็นแบบยิ้มทั้งน้ำตาก็เถอะ เธอก็กลับมาแล้ว ได้เรียนรู้ประสพการณ์,ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น ต่อไปคงได้เห็นรอยยิ้มที่เป็นตัวตนของเธอจริงๆ ไม่ใช่รอยยิ้มแบบโลกสวยไร้เดียงสาเหมือนที่ผ่านมาอีกต่อไป..