รถผมทะยานขึ้นที่ราบสูงโคราชทิ้งที่ราบภาคกลางไว้เบื้องหลัง ผมไม่หันหลังกลับไปมองเด็ดขาดหลังจากที่ตัดสินใจว่าจะมาโคราชคนเดียว ถนนมิตรภาพช่วงทางขึ้นที่ราบสูงโคราชในวันหลังวันหยุดเบาบางเรื่อยเปื่อย ผมทำความเร็วช้าบ้างเร็วบ้างได้ตามใจ ถนนมิตรภาพเวลานี้มีแค่เพื่อนร่วมทางเป็นรถสิบล้อ รถพ่วงขนาดใหญ่ และรถยนต์สี่ล้อไม่มากนัก ในขณะที่บางช่วงของการขึ้นเนินเขาด้วยแรงเฉื่อยจำนวนรถสิบล้อ และรถพ่วงมารวมกันราวกับมีแรงดึงดูดเป็นคาราวานยาวนับร้อยเมตร บางที่รถเหล่านั้นก็ทำให้ผมรำคาญใจ และเกรงกลัวไม่อยากเข้าใกล้ หากผมเร่งรถหนีได้ผมก็จะรีบทำ แต่ก็ต้องไปแข่งกับรถยนต์สี่ล้อที่มีความคิดไม่ต่างกัน



ถนนมิตรภาพช่วงนี้หากย้อนตำนานก็จะเห็นความยิ่งใหญ่ และน่ากลัวของผืนป่าดงพญาไฟที่ซุกซ่อนเขี้ยวเล็บของสัตว์ป่าดงดำ อาถรรพ์แห่งพงไพร โรคภัยไข้ป่า และชุมนุมโจร เส้นทางโบราณสายนี้เชื่อมที่ราบภาคกลางและที่ราบสูงของภาคอีสาน การเดินทางผ่านดงพญาไฟต้องใช้เวลานานกว่าจะผ่านป่าผืนนี้ หลายคนเอาชีวิตมาทิ้งไว้ที่นี้ แต่กาลเวลา และความเจริญทำลายความยิ่งใหญ่ และความน่ากลัวเสียหมดสิ้น จากรถไฟสายแรกที่ตัดผ่านสมัยรัชกาลที่ ๕ และถนนมิตรภาพของมหามิตรสหรัฐอเมริกาในช่วงสงครามเย็น จนปัจจุบันดงพญาไฟจึงเหลือแต่เพียงชื่อที่เปลี่ยนไปคือ "ดงพญาเย็น"