ไม่รู้ว่าเป็นความผิดปกติของสายตา ความหลอนของตัวเอง รึซิกเซ็นส์ที่เค้าเรียนกัน เราเป็นคนนิ่ง ๆ เงียบ ๆ
เวลาเห็นอะไรผิดปกติก็ชอบมองและจ้อง มีอยู่หลายครั้งในวัยเด็กที่ได้ยินอะไรแปลก ๆ
ตอนประถมพ่อจะชอบไปส่งแต่เช้าเลย ถึงโรงเรียนประมาณ 6 โมงเช้าเลยทีเดียว
เราก็จะเข้าไปนั่งในห้องเรียนปิดประตูอยู่คนเดียว ทำการบ้านที่ค้างบ้างอะไรบ้าง
แต่ชั้นเดียวกันก็เป็นห้องพักครูนะ มีครูอยู่ตลอด บางทีตอนเช้า ๆ จะได้ยินเสียงเด็กเล่นกันตรงบันได
แต่ก็ไม่ได้สนใจ จนมีอยู่วันนึง "เฮ้ย ส่งมา ๆ" เสียงคลุกคลัก ๆ เหมือนคนเดะบอลอยู่หน้าระเบียงห้อง
เราก็ไม่สนใจอีกเช่นเคย คิดว่าใครสักคนมาแล้วเล่นกันหน้าห้อง ผ่านไปหลายวัน......
"เฮ้ย ส่งมา ๆ .........อ๊ากกกกกกกกกกกก" คืออะไร เสียงใครร้อง ลุกออกไปเปิดประตูดู
พ่าง !!!! เปิดประตูอย่างเร็วอยากรู้แบบใครเป็นไรฟ๊ะ ............................เงียบกริบ...................ไม่มีใครสักคน !!!
เออ สงสัยวิ่งตะโกนลงไปแล้ว กลับเข้ามาที่ห้องนั่งทำการบ้านต่อ หลังจากนั้นหลาย ๆ ครั้งก็มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นบ้าง
แต่ไม่ได้สนใจ จนเรียนจบจากที่นั่น จบออกมาก็ยังคิดว่าเพื่อนเล่นกัน..
แต่ระหว่างนั้น แม่ของเพื่อนแม่เสีย แม่ ๆ ก็พากันไปงานศพที่วัดแห่งนึงริมน้ำแน่นอนว่าเราไปด้วย
จะมีกลุ่มเพื่อนใกล้บ้านวัยเดียวกัน ก็มางานด้วยเช่นกันทั้งหมด 4 คนรวมตัวเราด้วย
ไหว้พระสวดมนต์ บลา ๆ ตามประสาเด็กอยู่ไม่ทน กินข้าวต้ม เสร็จเราก็พากันออกมาจากศาลาที่เค้าสวดกันเดินไปศาลาริมน้ำ
จูงมือกันไป 4 คน เดินอ้อมออกไปด้านข้างทางศาลา ภาพแว๊ปแรกที่ลอยเข้ามาในสมองคือ.............
มีเด็ก 4 คน เดินจูงมือกันแบบนี้ กำลังเดินไปทางศาลาริมน้ำ หยอกล้อกันไปตามทาง
ทำไมมันคุ้น ๆ จังเลย เหมือนเคยมา เหมือนเคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น แต่ก็ชั่งมันเถอะ
ไม่ได้คิดอะไรแล้วก็เดินต่อไป เหตุการณ์วันนั้นก็เลยผ่านไปบางทีก็ข้องใจว่า เราเคยไปหรอรึยังไง
หลังจากนั้นไม่นานมากเราก็ย้ายไปอยู่ที่อื่น เป็นอพาร์ทเม้น 4 ชั้น อยู่กับครอบครัวเหมือนเดิม
ตอนมัธยมเราเป็นคนที่เลิกเรียนแล้วกลับบ้านเลย เพราะพ่อ-แม่ไปรับส่งอยู่ตลอด ไม่มีอะไรผิดปกติ จนกระทั่ง.........
มัธยมปลาย มีโครงงานที่จะต้องทำกันเป็นกลุ่มใหญ่ ๆ ก็ต้องพากันทำที่โรงเรียน
............เลิกงานแล้วเดี๋ยวกลับมาต่อนะคะ
เคยเห็นผี...วิญญาณ... รึว่าฝันเป็นจริงไหม................
เวลาเห็นอะไรผิดปกติก็ชอบมองและจ้อง มีอยู่หลายครั้งในวัยเด็กที่ได้ยินอะไรแปลก ๆ
ตอนประถมพ่อจะชอบไปส่งแต่เช้าเลย ถึงโรงเรียนประมาณ 6 โมงเช้าเลยทีเดียว
เราก็จะเข้าไปนั่งในห้องเรียนปิดประตูอยู่คนเดียว ทำการบ้านที่ค้างบ้างอะไรบ้าง
แต่ชั้นเดียวกันก็เป็นห้องพักครูนะ มีครูอยู่ตลอด บางทีตอนเช้า ๆ จะได้ยินเสียงเด็กเล่นกันตรงบันได
แต่ก็ไม่ได้สนใจ จนมีอยู่วันนึง "เฮ้ย ส่งมา ๆ" เสียงคลุกคลัก ๆ เหมือนคนเดะบอลอยู่หน้าระเบียงห้อง
เราก็ไม่สนใจอีกเช่นเคย คิดว่าใครสักคนมาแล้วเล่นกันหน้าห้อง ผ่านไปหลายวัน......
"เฮ้ย ส่งมา ๆ .........อ๊ากกกกกกกกกกกก" คืออะไร เสียงใครร้อง ลุกออกไปเปิดประตูดู
พ่าง !!!! เปิดประตูอย่างเร็วอยากรู้แบบใครเป็นไรฟ๊ะ ............................เงียบกริบ...................ไม่มีใครสักคน !!!
เออ สงสัยวิ่งตะโกนลงไปแล้ว กลับเข้ามาที่ห้องนั่งทำการบ้านต่อ หลังจากนั้นหลาย ๆ ครั้งก็มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นบ้าง
แต่ไม่ได้สนใจ จนเรียนจบจากที่นั่น จบออกมาก็ยังคิดว่าเพื่อนเล่นกัน..
แต่ระหว่างนั้น แม่ของเพื่อนแม่เสีย แม่ ๆ ก็พากันไปงานศพที่วัดแห่งนึงริมน้ำแน่นอนว่าเราไปด้วย
จะมีกลุ่มเพื่อนใกล้บ้านวัยเดียวกัน ก็มางานด้วยเช่นกันทั้งหมด 4 คนรวมตัวเราด้วย
ไหว้พระสวดมนต์ บลา ๆ ตามประสาเด็กอยู่ไม่ทน กินข้าวต้ม เสร็จเราก็พากันออกมาจากศาลาที่เค้าสวดกันเดินไปศาลาริมน้ำ
จูงมือกันไป 4 คน เดินอ้อมออกไปด้านข้างทางศาลา ภาพแว๊ปแรกที่ลอยเข้ามาในสมองคือ.............
มีเด็ก 4 คน เดินจูงมือกันแบบนี้ กำลังเดินไปทางศาลาริมน้ำ หยอกล้อกันไปตามทาง
ทำไมมันคุ้น ๆ จังเลย เหมือนเคยมา เหมือนเคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น แต่ก็ชั่งมันเถอะ
ไม่ได้คิดอะไรแล้วก็เดินต่อไป เหตุการณ์วันนั้นก็เลยผ่านไปบางทีก็ข้องใจว่า เราเคยไปหรอรึยังไง
หลังจากนั้นไม่นานมากเราก็ย้ายไปอยู่ที่อื่น เป็นอพาร์ทเม้น 4 ชั้น อยู่กับครอบครัวเหมือนเดิม
ตอนมัธยมเราเป็นคนที่เลิกเรียนแล้วกลับบ้านเลย เพราะพ่อ-แม่ไปรับส่งอยู่ตลอด ไม่มีอะไรผิดปกติ จนกระทั่ง.........
มัธยมปลาย มีโครงงานที่จะต้องทำกันเป็นกลุ่มใหญ่ ๆ ก็ต้องพากันทำที่โรงเรียน
............เลิกงานแล้วเดี๋ยวกลับมาต่อนะคะ