ก็ส่องพันทิปบ่อยมาก เพิ่งจะได้ใช้ครั้งแรก ก็รบกวนแนะนำหน่อยนะคะ
เป็นแค่นักเรียนม.ปลายค่ะ แต่คือเลิกกับแฟนที่คบกันมานานเป็นปีๆ คบตั้งแต่ม.ต้น พ่อแม่รับรู้ทุกอย่าง แต่ช่วงสัปดาห์ก่อนเราทั้งคู่ต่างต้องสอบปลายภาคกันเนอะ เกิดอาการเครียด กดดัน ไม่ค่อยดูแลกัน ไม่เข้าใจกัน แต่เราก็ทนกันมานานแล้วล่ะ วันสุดท้ายตัดสินใจบอกเลิกกันเพราะทนไม่ไหว คือที่รอก็กดดันนะคะ คือก็รักกันมากดูแลกันมาตลอด แต่ต้องเลิกเพราะเราไม่มีความสุข แค่รักมันคงไม่พออ่ะค่ะ และที่รอก็เพราะไม่อยากทำร้ายอนาคตกันและกันเน๊าะ รู้ว่าเลิกกันไปต้องฟุ้งซ่านแน่ๆเลยรอเวลา พอเลิกกันไปวันแรกเราได้มาเจอกันค่ะ ปิดเทอมพอดี เค้าไปตามทางเค้า เค้าเพื่อนเยอะก็ออกไปหาเพื่อน เราอยู่บ้านค่ะเป็นเด็กติ๋ม เพื่อนก็ติดบ้าน พออยู่คนเดียวแล้วเหงามาก ร้องไห้ไปหลายรอบ พอตกเย็นเขาก็ทักมาคุยเหมือนเดิม เหมือนเป็นกิจวัตรอ่ะค่ะ ถึงบ้านละนะ กินข้าวยัง ทำอะไร คิดถึงนะ ... ใช่ค่ะ ประโยคสุดท้ายร้องไห้เสมอ ตกดึกได้เฟซไทม์หากัน ร้องไห้กันค่ะรอบนี้ เขาบอกว่าพรุ่งนี้ขอเข้าไปหานะ ตอนแรกเราไม่พร้อมเจอค่ะ พอเขาถามหลายๆรอบเราก็เลยบอกว่าเข้ามาก็ได้ พอวันถัดมาค่ะ เขาเข้ามาเลตจนเราคิดว่าเขาคงไม่เข้ามาแล้ว ปรากฏว่า เข้ามารอบนี้ เราจับมือกันไม่ได้ละ เป็นแค่เพื่อน ตอนแรกก็นั่งห่างๆกันค่ะ สักพักเขาเริ่มเข้ามา บอกว่าขอโทษนะ ขอกอดอีกครั้งนะ พอเขากอดนี่ร้องไห้เป็นเด็กทั้งคู่ค่ะ รู้ว่าไม่สมควรนะค่ะ เรื่องนี้ต้องขออภัยจริงๆ ตอนนั้นเศร้ามากค่ะ ร้องแบบเด็กจริงๆ 55555 เขาบอกเราว่าต่อไปไม่มีเขาไปส่งเรียนพิเศษแล้ว ดูแลตัวเองดีๆนะ มอเตอร์ไซค์เค้าไม่มีคนซ้อนแล้ว เราก็บอกเขาว่าดูแลตัวเองดีๆนะ เค้าไม่อยู่แล้ว เจอคนดีๆนะ สลับกันปลอบกันไปปลอบกันมา ร้องจบไปหลายยก สุดท้ายแพ้คำว่ารักค่ะ คืนดีกันเหมือนเดิม ร้องไห้กอดกันอีก มีล่วงเกินกันไปค่ะต้องขออภัยถ้าพฤติกรรมขัดใจไปหน่อย เราเป็นผู้หญิงไม่ดีเองเราไม่ควรทำแบบนั้น ตอนพีคคือพ่อเข้ามาบ้านค่ะ ร้อยวันพันปีเข้ามาตอนเที่ยง จับได้ค่ะว่าพาผช.มาบ้าน เรียกเราเคลียร์ พ่อแม่เป็นคนมีหน้ามีตาค่ะ พ่ออารมณ์ร้อนด้วยแต่วันนี้เงียบ โทรเรียกแม่เข้ามา จนเรื่องจบ... แม่ไม่ติดใจอะไร แค่ควบคุมความประพฤติเรา แต่พ่อดูจะผิดหวังมากๆ เพราะเราเป็นลูกสาวที่ท่านรักมาก ตอนเคลียร์รู้ตัวว่าผิดนะคะ แต่เลือกที่จะโกหกไปเพราะไม่อยากให้อะไรแย่ไปกว่านี้ แต่พ่อดูจะรู้ว่าเราทำอะไรไป แต่เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง เราเข้าใจนะคะและรู้สึกผิดกับตรงนี้มาก แม่บอกว่าพ่อทำดีสุดแล้วเขาควบคุมอารณ์ได้ดีสุดแล้ว เขารักมากนะ แม่เชื่อเรานะ เท่านั้นแหละ จุกค่ะ ขอโทษไปบ่อยมาก แม่บอกต่อไปตั้งใจเรียนนะ เราตัดสินใจบอกแม่ว่า แม่ฝากบอกพ่ออีกครั้งนะว่าขอโทษและรักพ่อมากนะ แล้วหนูจะติดหมอให้ได้นะคะ แล้วพ่อแม่ก็กลับไปทำงานค่ะ ตัวเรานี่จุกค่ะ ไม่รู้จะทำยังไง รู้สึกผิดที่โกหกและทำให้ผิดหวัง ไม่รู้พ่อจะยกโทษให้มั้ย จะยอมมองหน้าเรารึป่าว เราจะเสียพ่อไปมั้ย จะคุยกันได้เหมือนเดิมมั้ย คิดหนักค่ะ ขอคำแนะนำจริงๆค่ะ ตอนนี้รู้สึกแย่จริงๆ ไม่คิดว่าต้องมาเจอสถานการณ์แบบนี้ เป็นเพราะโง่เองไม่ยอมคิดดีๆ ช่วงเวลาที่ยากและลำบากใจแบบนี้ เราต้องทำยังไงหรอคะ เราจะผ่านมันไปได้มั้ย รู้สึกสิ้นหวังมากจริงๆ ด่าได้นะคะเราผิดจริงๆ แต่คิดในมุมเราด้วยเน๊าะ จังหวะนี้อยากให้แนะนำวิธีดำเนินชีวิตต่อไปในวันข้างหน้า เพราะเราคิดไม่ออกว่ามันจะเป็นยังไง เราควรวางตัวยังไง