จากกระทู้
http://ppantip.com/topic/34037707
คือ เราเป็นเด็กเกรียนๆคนนึง ที่ด้วยความบังเอิญ ได้ใช้เฟสปลอม add friend แร้วก็ได้คุยกับ เพื่อน ร่วมงานที่เราแอบชอบมาตั้งนาน (เกือบปีแร้ว)
คือ ตอนแรก เราไม่ได้หวังอะไรเลย แค่อยากคุย อยากรับรู้ความเป็นไปของเค้า ซึ่งเค้าก็เข้าใจเรา ตอนแรกๆ ก็ทักไป อาทิตย์ละครั้ง สองครั้ง ส่งกลอนเสี่ยวๆที่เราแต่งเอง เพลงเสี่ยวๆไป
คือ เค้าก็ตอบเราดีตลอดแหล่ะ แต่บางครั้งมันก็เหนื่อยๆนะ ที่ต้องเป็นคนเริ่มตลอด เค้าไม่เคยทักมาเลย (ก็
ใช้เฟสปลอม มีเฟรนอยู่คนเดียว)
คือ จะบอกว่า เราคุยกันมาได้ 3 เดือนแร้ว คือ พัฒนาการมันก็ดีนะ แบบเค้ารับฟังเรา เวลาเราเครียดเหนื่อย เค้าก็คอยให้กำลังใจเรา คือเรากับเค้าทำงานที่เดียวกัน (จริงๆ เรียนที่เดียวกัน) แต่ตอนนี้ต่างสาขากัน คือ เราก็จะถามเค้าสาขานั้นเป็นไง ของเราเป็นงี้นะ เล่าให้เค้าฟัง เค้าก็ถามกลับเราบ้าง
คือ เราบอกเค้าเสมอว่า "อีกไม่นานจะบอกความจริงแร้ว ว่า เราเป็นใคร " เค้าก็โอเคไม่ซีเรียส
แต่ปัญหาอยู่ที่ว่า ในชีวิตจริง เรากับเค้าค่อนข้างสนิทกัน เค้าเป็นพี่ที่แสนดีของเรามาโดยตลอด เรามักจะทำตัวเป็นเด็กคอยแซว คอยแหย่ เล่นมุขแป้กๆใส่เค้าตลอด
คือ เราเริ่มกลัวว่า "ถ้าเราบอกความจริงไป ว่าเราเป็นใคร " สัมพันธภาพชีวิตจริง เราจะเป็นยังไง เราจะมองหน้าเค้าติดมั้ย ชีวิตออนไลน์ก็ต้องจบ
แต่ถ้าไม่บอก มันก็อึดอัดนะ เวลาเจอกันที มันมีคำถามอยู่ในหัวตลอด ตกลง เธอรู้ยังนะว่าเป็นเรา แร้วแบบมันต้องมาระวังตัวไม่ให้เรื่องที่คุยในโลกออนไลน์ กับชีวิตจริง มันตรงกัน แร้วน่าสงสัย (ซึ่งเราก็รู้สึกว่า เรามักจะพลาดตลอด)
เราเคยบอกเค้าว่า "เราหาทางลงให้กับตัวเองไม่ได้ " เค้าก็บอก "เอาที่สบายใจเถิด พี่ไม่ได้ซีเรียสเลย"
เพื่อนๆ เราที่สนิทกับเค้าแระเรา ก็บอกว่า กรูมั่นใจ 99.99 เปอร์เซ็น ว่าเค้ารู้แร้ว นิสัยแบบนี้ มีไม่กี่คน นิสัยในโลกออนไลน์กับชีวิตจริง
เหมือนกันขนาดนี้ ทั้งคำพูด การกระทำ
คือตอนนี้เราก็สับสนนะ ใจจริงก็อยากบอกควาามจริง อีกใจก็ไม่อยากบอก (เป็นพี่ชายที่แสนดีในชีวิตจริงอย่างนี้ไปเรื่อยๆก็ดี) คือเราไม่รู้จะจบเรื่องนี้ยังไง แถมตอนนี้ เวลาเจอกันจริงๆ เราก็ไม่รู้ว่าเราคิดไปเองหรือป่าว >>เค้าดูสนิทกับเรามากขึ้น แซวเรามากขึ้น ทั้งที่แต่ก่อนเป็นพี่ชายใจดี แสนสุภาพไม่ทันเราตลอด
ปล. เป็นคุณ จะทำยังไงต่อคะ ,คุณคิดว่าเค้ารู้ความจริงหรือยัง, เราจะพอมีโอกาสหวังมั้ย คือ คนรู้จักเราก็บอก ไม่มีใครหรอกนะ มานั่งคุยกับคนที่ไม่รู้จัก ไม่รู้สึกดีด้วย มา 3 เดือนแร้วอ่ะ แต่เรากลัวอ่ะ
คือบางทีก็ตั้งคำถามกับตัวเองนะ "เรามาถึงจุดนี้ ได้ไงฟระเนี่ย"
ทำไงต่อ กับความรัก "ออนไลน์ " แบบนี้ดีคะ
คือ เราเป็นเด็กเกรียนๆคนนึง ที่ด้วยความบังเอิญ ได้ใช้เฟสปลอม add friend แร้วก็ได้คุยกับ เพื่อน ร่วมงานที่เราแอบชอบมาตั้งนาน (เกือบปีแร้ว)
คือ ตอนแรก เราไม่ได้หวังอะไรเลย แค่อยากคุย อยากรับรู้ความเป็นไปของเค้า ซึ่งเค้าก็เข้าใจเรา ตอนแรกๆ ก็ทักไป อาทิตย์ละครั้ง สองครั้ง ส่งกลอนเสี่ยวๆที่เราแต่งเอง เพลงเสี่ยวๆไป
คือ เค้าก็ตอบเราดีตลอดแหล่ะ แต่บางครั้งมันก็เหนื่อยๆนะ ที่ต้องเป็นคนเริ่มตลอด เค้าไม่เคยทักมาเลย (ก็
คือ จะบอกว่า เราคุยกันมาได้ 3 เดือนแร้ว คือ พัฒนาการมันก็ดีนะ แบบเค้ารับฟังเรา เวลาเราเครียดเหนื่อย เค้าก็คอยให้กำลังใจเรา คือเรากับเค้าทำงานที่เดียวกัน (จริงๆ เรียนที่เดียวกัน) แต่ตอนนี้ต่างสาขากัน คือ เราก็จะถามเค้าสาขานั้นเป็นไง ของเราเป็นงี้นะ เล่าให้เค้าฟัง เค้าก็ถามกลับเราบ้าง
คือ เราบอกเค้าเสมอว่า "อีกไม่นานจะบอกความจริงแร้ว ว่า เราเป็นใคร " เค้าก็โอเคไม่ซีเรียส
แต่ปัญหาอยู่ที่ว่า ในชีวิตจริง เรากับเค้าค่อนข้างสนิทกัน เค้าเป็นพี่ที่แสนดีของเรามาโดยตลอด เรามักจะทำตัวเป็นเด็กคอยแซว คอยแหย่ เล่นมุขแป้กๆใส่เค้าตลอด
คือ เราเริ่มกลัวว่า "ถ้าเราบอกความจริงไป ว่าเราเป็นใคร " สัมพันธภาพชีวิตจริง เราจะเป็นยังไง เราจะมองหน้าเค้าติดมั้ย ชีวิตออนไลน์ก็ต้องจบ
แต่ถ้าไม่บอก มันก็อึดอัดนะ เวลาเจอกันที มันมีคำถามอยู่ในหัวตลอด ตกลง เธอรู้ยังนะว่าเป็นเรา แร้วแบบมันต้องมาระวังตัวไม่ให้เรื่องที่คุยในโลกออนไลน์ กับชีวิตจริง มันตรงกัน แร้วน่าสงสัย (ซึ่งเราก็รู้สึกว่า เรามักจะพลาดตลอด)
เราเคยบอกเค้าว่า "เราหาทางลงให้กับตัวเองไม่ได้ " เค้าก็บอก "เอาที่สบายใจเถิด พี่ไม่ได้ซีเรียสเลย"
เพื่อนๆ เราที่สนิทกับเค้าแระเรา ก็บอกว่า กรูมั่นใจ 99.99 เปอร์เซ็น ว่าเค้ารู้แร้ว นิสัยแบบนี้ มีไม่กี่คน นิสัยในโลกออนไลน์กับชีวิตจริง
คือตอนนี้เราก็สับสนนะ ใจจริงก็อยากบอกควาามจริง อีกใจก็ไม่อยากบอก (เป็นพี่ชายที่แสนดีในชีวิตจริงอย่างนี้ไปเรื่อยๆก็ดี) คือเราไม่รู้จะจบเรื่องนี้ยังไง แถมตอนนี้ เวลาเจอกันจริงๆ เราก็ไม่รู้ว่าเราคิดไปเองหรือป่าว >>เค้าดูสนิทกับเรามากขึ้น แซวเรามากขึ้น ทั้งที่แต่ก่อนเป็นพี่ชายใจดี แสนสุภาพไม่ทันเราตลอด
ปล. เป็นคุณ จะทำยังไงต่อคะ ,คุณคิดว่าเค้ารู้ความจริงหรือยัง, เราจะพอมีโอกาสหวังมั้ย คือ คนรู้จักเราก็บอก ไม่มีใครหรอกนะ มานั่งคุยกับคนที่ไม่รู้จัก ไม่รู้สึกดีด้วย มา 3 เดือนแร้วอ่ะ แต่เรากลัวอ่ะ
คือบางทีก็ตั้งคำถามกับตัวเองนะ "เรามาถึงจุดนี้ ได้ไงฟระเนี่ย"