ขอเล่าอาการของตัวเองก่อนโดยคร่าวนะคะ

มีความเครียดสะสมตั้งแต่ช่วงเดือนกุมภาฯ มาเรื่อยๆ จนมีอาการจิตหลุด คือ ประสาทหลอน ได้ยินเสียงแว่ว ทำให้วิ่งโดยไม่มีสติตอนประมาณต้นเดือนเมษา หนึ่งครั้ง
แล้วเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาล รับประทานยาคุมประสาท โดยตอนนั้นยังไม่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคซึมเศร้า (เหมือนหมอจะบอกว่าเครียดเกินไป)

หลังเหตุการณ์ที่จิตหลุด รู้สึกบุคลิกตัวเองเปลี่ยนไป มีความมั่นใจในตัวเองสูงกว่าแต่ก่อน ร่าเริง ไม่คิดมาก เหมือนกลับไปเป็นเด็กใหม่อีกครั้ง ซึ่งอาจเป็นเพราะยาที่ต้องรับประทานตอนนั้นหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ เป็นอย่างนี้อยู่ประมาณเกือบเดือน จนถึงช่วงที่ต้องอ่านหนังสือเพื่อไปสอบ ถึงได้รู้สึกว่าตัวเองความจำแย่มาก อ่านอะไรเข้าปั๊บออกเลย จับสาระไม่ได้

จนไปหาหมออีกที ทำแบบประเมิน ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคซึมเศร้า ..รับยามาทาน ใช้เวลาอยู่ประมาณเดือนนึงถึงจะรู้สึกว่าอารมณ์ตัวเองกลับมาดีขึ้น แต่ช่วงขณะนั้นจะมีอาการอ่านฟังภาษาไทยที่ใช้กันปกติในชีวิตไม่เข้าใจ สื่อสารกับคนอื่นไม่ได้ จนคิดว่าตัวเองเป็นโรค Aphasia หรือการบกพร่องทางการสื่อความ ทำให้ไม่อยากพบเจอใคร เพราะนึกคำพูดไม่ออก

ขณะที่เราพิมพ์อยู่นี้ เราคิดว่าอาการเรื่องอารมณ์ ความคิด เราดีขึ้นมากๆแล้ว แต่รู้สึกว่าสมาธิ ความสามารถทางการเรียน (การจดจำ ทำความเข้าใจเนื้อหา). ลดลงไปมาก ประมวลเนื้อหาเป็นความเข้าใจของตัวเองไม่ได้ พยายามนั่งสมาธิแล้วแต่เหมือนไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไร

"อยากทราบว่า ควรแก้ไขอาการดังกล่าวอย่างไรดีคะ "รู้สึกชีวิตตัวเองพังมากเลย ไม่เคยรู้สึกว่าการเรียนเป็นเรื่องลำบากขนาดนี้ ขอคำแนะนำด้วยค่ะ

*ถ้าสื่อความออกไปแล้วสับสน หรือทำให้เข้าใจลำบากต้องขอโทษมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ