?จะมีใครสนใจอ่านไหมน้าาาา??😛
ไม่รู้ว่ามีใครอยากรู้ไหมนะ..... แต่พอดีเราอยากเล่าอะ....ไม่สน!!! จะเล่าอ่ะ
ปล. เรื่องมันยาวนะคะ พอดีอยากเล่าอย่างละเอียด ที่สุด
ปล2.หากคนในเรื่องผ่านเข้ามาได้อ่านได้เห็น !ก็อย่าถือความนะ!!
ปล3. นี่ไม่ใช่กระทู้แรก และไม่ได้ยืมล็อคอินใครมาเขียน ...ต้องบอกไว้ก่อน
มาเริ่มกันเลย------>>>>>
ขอแนะนำ...(หรือจะเรียกว่าสาธยาย!!!) ตัวเองก่อนนะคะ....
เราเป็นเด็กต่างจังหวัด จบ ม.ปลาย ก็สอบเข้ามหาวิทยาลัยใน กทม. เป็นคนที่หน้าตาจัดได้ว่าไม่มีความสวยเลย รูปร่างก็ออกไปทางอ้วนท้วมหน่อยๆ (รึเปล่าหว่าาาาา???? หนัก ไปทางอ้วนล่ะมั้ง 555)
ก็ไม่ได้ผิดแปลกไปจากเด็กผู้หญิงสาวๆทั่วไปนัก เรื่องความรัก...ออกแนวเพ้อฝันเพราะชอบอ่านนิยายและการ์ตูนญี่ปุ่นมากๆ แต่..... นางเป็นคนที่ขี้เกียจมาก ขี้เกียจในที่นี้หมายถึง ไม่แต่งหน้า ไม่ทำผม ไม่แต่งตัว เชยมากเลยก็ว่าได้ (ก็ตามประสาเด็กบ้านนอกอะ จะให้อินเทรนด์ได้ไงล่ะ!!!)
เราเป็นพวกเรียนเพื่อเอาตัวรอดไม่ได้เรียนแบบเอาเป็นเอาตาย เรียนๆโดดๆ หลับๆตื่นๆ ชิวสุดๆ ผลการเรียนก็เลยออกมาแบบร่อแร่ 555 หายใจพะงาบๆ (เกือบจะไม่รอด )
เข้าเรื่องเลยดีกว่า น่าจะเป็นช่วงเวลาที่เรียนอยู่ปี3 ปลายๆ มั้ง เรามันเป็นพวกเด็กกิจกรรม(แต่ก็ทำไม่ค่อยได้เรื่อง...) บังเอิญมันมีกิจกรรมที่ต้องร่วมกับนักกีฬาของมหาวิทยาลัย นี่แหล่ะ คือจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราได้เจอกับ NN ....
มันเริ่มมาจาก มีเพื่อนเราคนนึงเล่าว่า "มีนักกีฬาคนนึงเค้าลือว่าหล่อมาก หน้าตาคล้ายๆพระเอกละครน้ำเน่าหลังข่าวเลย" ทันทีที่ได้ยิน เราก็ถามไปว่า "คนไหนวะ เว่อไปรึเปล่าคะคุณเพื่อน" หลังจากนั้นเพื่อนก็ชี้ให้ดู อืม....ก็หน้าตาดีอะนะ หล่อดี สูงๆ ขาวๆ ไม่อ้วนนะคะ แต่มีกล้ามพองาม หุ่นนักกีฬาเลยค่ะ สาวๆตามกรี๊ดข้างสนามเยอะแยะเลยล่ะ
หลัง จาก วัน นั้นก็ใช้ชีวิต(เหมือนจะ)ปกติ แต่ก็ไม่รู้ทำไม ทุกครั้งที่มีโอกาสได้เข้าร่วมกิจกรรมที่มีการแข่งขันกีฬานี้ (ไป ใน หน้า ที่นะคะไม่ได้บ้าตามติดขนาดนั้น)เราจะต้องคอยเฝ้ามองคอยแอบดู NN อยู่ตลอด คอยมองหาว่าเค้าจะทำอะไร แต่ก็ได้แค่มอง..... แบบว่าก็รู้ตัวเองดีอะ ว่าอย่างเราเค้าไม่มีทางสนใจอยู่แล้ว
วันนึงเราเกิดนึกบ้าขึ้นมา ด้วยความที่เป็นเด็กกิจกรรม จึงรู้จักเพื่อนต่างคณะเยอะแยะ และนี่ล่ะ มันเริ่มเป็นทางที่ทำให้เราลอง...ลองทำอะไรบางอย่าง บังเอิญมีเพื่อนที่เรียนอยู่คณะเดียวกับNN เราจึงให้เพื่อนช่วยขอเบอร์มือถือของNN มาให้
ช่วงนั้นเป็นช่วงสอบ จำ ได้ ว่าเราไปอ่านหนังสือกับเพื่อนๆที่ห้องของเพื่อน วันนั้นเป็นวันแรกที่เราโทรหา NN มันเป็นความรู้สึกที่ตื่นเต้นมาก (หน้าด้านมากๆด้ายคร๊าาาาา....) เราโทรหาผู้ชายก่อนค่ะ แรดไหมคะ ท่านผู้ชม!!! 5555 วันแรก ที่เราคุยกัน ก็มีถามชื่อเสียงเรียงนามกันตามสเต็ป โป๊ะแช๊ะ!!! คือ เราดันชื่อเหมือนแฟนเก่าที่ NN เพิ่งจะห่างๆกันไปจ้าาาาาาา
หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา เราก็โทรหา NN อยู่เรื่อยๆ (ทุกวันรึป่าวนี่จำไม่ได้) โทรเช้าโทรเย็น....มีเอาขนมไปฝากไว้ให้ที่ป้อมยามหน้าหอด้วยนะจ๊ะ.....(ไม่ค่อยจะเว่อเลยค่ะ) ส่งขนมทุกวันๆทุกวัน แต่เราก็ไม่เคยเปิดเผยตัวตน ไม่เคยเจอกันเลยค่ะ เพราะกลัวว่า ถ้าเค้าได้มาเจอเรา(ซึ่งเราทั้งอ้วนทั้งไม่สวย)เค้าก็คงจะเลิกคุยกับเราแน่ๆ เราจึงเลือกที่จะทำไปแบบนี้....จนอยู่มาวันนึง.... NN เค้าขอให้เรามาเจอกันได้ไหม เค้าอยากรู้ว่าเราคือใคร เราก็ลังเลๆ เอาไงดีวะ??? ฮึ๊บ!! เอาวะ เป็นไงเป็นกันดิ.....เจอก็เจอ 5555+ แล้วเราก็นัดเจอกันคร๊าาาาาาาาา
เรานัดเจอกันเวลาค่ำๆค่ะ ในมหาวิทยาลัยของเราที่โรงอาหารชั้นล่างค่ะ.....นั่งคุยกันสักแปปนึง ก็ไม่มีอะไรเลยค่ะ เขิน
....พูดอะไรออกไปบ้างไม่รู้....ถ้าจำไม่ผิด NN เค้าเรียกเราว่า "หลินปิง" เอิ่ม!!!!!! 555+ แล้วเราก็แยกย้ายกันค่ะ เราไปส่ง NN ไปอ่านหนังสือกับเพื่อนเค้า ส่วนเราก็กลับไปอ่านหนังสือกับเพื่อนเหมือนกัน.....
ช่วงนั้นเป็นช่วงสอบค่ะ เราคุยกันน้อยลง (หรือเพราะว่าเค้าเห็นหน้าเราแล้วไม่อยากคุยกับเราก็ไม่รู้) แต่ไม่เป็นไร.....ฉันด้าน....ฉันด้านมาได้ตั้งขนาดนี้....ฉันก็ยังจะด้านต่อไป.... เธอไม่โทรมา ฉันก็โทรหาเอง 555 โทรค่ะ เราโทร โทรทุกวัน โทรทุกครั้งที่คิดถึง....อารมณ์แบบดี๊ด๊า ใจมันกระชุ่มกระชวยมากค่ะ ช่วง In love อะไรๆก็ดีก็สวยไปหม๊ดดดดด เชื่อว่าหลายๆคนคงจะเข้าใจและเคยตกอยู่ในสถาณการณ์แบบนี้ คริคริ
มีอยู่วันนึง.....วันนั้น เราสอบเสร็จ เราและผองเพื่อนกำลังจะไปกินข้าวร้านประจำที่อยู่สุดซอย......ในหลืบ!!! ในระหว่างทางที่เดินออกจากมหาวิทยาลัย เราบังเอิญเจอNN ค่ะ เดินมากับเพื่อน(บังเอิญ หรือว่า แกจ้องมองสอดส่ายสายตามองหาเค้าอยู่กันแน่ยะ ชิ!!) แต่ NN เค้าไม่เห็นเราหรอกนะ T^T แต่ก็ไม่ได้เข้าไปทักทายกันค่ะ เราก็ไปกับเพื่อนเรา เค้าก็ไปกับเพื่อนเค้า สักพักนึง เราก็เลยหยิบโทรศัพท์โทรหา NN ค่ะ ทันทีที่รับสาย
เรา : ฮัลโหลลลลล อยู่ไหนหรอ มะกี้ ชั้นเห็นเธอแว๊ฟๆๆๆๆๆ
NN : กำลังจะไปกินข้าวกับเพื่อน หลินปิงเจอผมที่ไหน ??
เรา : เจออยุ่ตรง....... ฉันก็กำลังจะไปกินข้าวเหมือนกัน ว่าจะไปกินร้านหลืบ ไปด้วยกันป่ะ????
NN : ............(อะไรไม่รู้) อะเครไป
เรา : งั้นเค้ารออยู่หน้า....นะ เดินมาเลย
์NN : ครับๆ ตู๊ดๆๆๆๆ วางสาย
ทายสิ๊......เราจะรู้สึกยังไง หัวใจนี่พองตุ๊บป๋อง โตยิ่งกว่าปลาปั๊กกะเป้าพองตัวอีกอะ!!! ดี๊ด๊า ดีใจฝุดๆ บอกให้เพื่อนเดินไปก่อน แล้วเราก็รอค่ะ รอ NN คริคริ (อ๊าก!!! มันมีความสุข มากๆๆคร้าพี่น้อง) และแล้ว NN ก็เดินมาถึงค่ะ ประกายความหล่อนี่เจิดจรัสมาก ในชุดนักศึกษาเต็มยศ ว้าย!! กรี๊ด!! หล่อ
หล่อบาดใจ สูง ขาว หล่อ ล่ำมาก......ฉันจะละลายทั้งตัวและหัวใจ (เว่อไปนั่น)
เมื่อNN เดินมาหาเรา เท่านั้นแหละค่ะ ทุกสายตา จ้องมอง.....มาที่เรา (เอิ่ม!! อะไรกันยะ สายตาแบบนี้ ชิชิ)
เพื่อนเราอีกกลุ่มเดินมาพอดี นางเห็นนางก็ กรี๊ดกร๊าดใหญ่เลยค่ะ นางพูดว่า "เฮ้ย.....ทำได้ไววะ อิจฉาว่ะ"
โฮ๊ะๆๆๆๆ (ปากกว้างมาก) แล้วเราก็เดินเคียงคู่กันไป คริคริ โอ๊!! ช่างมีความสุขซะเหลือเกิน เราเดินไปที้รานอาหารที่นัดกับเพื่อนๆไว้ค่ะ..... พอไปถึงร้านอาหาร เราก็แนะนำ NN ให้รู้จักกับเพื่อนเราค่ะ วันนั้นไม่มีอะไรมากมาย กินข้าว แล้วก็ แยกย้ายกันกลับค่ะ
หารู้ไหมว่า....นั่นน่ะคือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมดเลยล่ะ T^T หลังจากที่เราสอบเสร็จแล้ว ตามธรรมเนียมของนักศึกษาก็จะต้องมีการฉลองกันใช่ไหมคะ สอบเสร็จ เจอกันหลังม. ร้านนั้นร้านนี้ว่ากันไปค่ะ.....แต่สำหรับกลุ่มพวกเรา......เรานัดเจอกันที่ห้องของเพื่อนในกลุ่มคนนึงคะ..... ไม่ต้องบอกก็รู้ใช่ไหมคะ....ว่าเราจะชวน NN ไปด้วยรึเปล่า และแน่นอนที่สุด ด้านขนาดนี้ มีหรอคะที่จะไม่ชวน!!! แล้วนางก็ไปคร่าาาาาาาาา ไปกินเหล้ากับเพ่ เดะก็เสร็จเพ่นะน้อง คริคริ 5555+ เพื่อนเรามารับที่หอเราค่ะ เพื่อนเราคนนี้แทนชื่อนางว่า IM ละกันค่ะ แล้วเราก็ฉลองกัน.....ไม่เมานะคะ แต่ไม่เหมือนเดิม NN ก็ดูตึงๆนะคะ น่ารักมากเลยอ่ะ (โอ้ยจะละลาย) คืนนั้นหลังจากฉลองกันเสร็จ เราก็กลับมานอนที่ห้องเราค่ะ และแน่นอนที่สุด NN ก็มานอนที่ห้องกับเราด้วยคร่าาาาาาาาาาา แต่ๆๆๆๆๆๆๆ............ ไม่ได้จบลงที่เรื่องบนเตียงนะคะ เราต่างคนต่างนอน ต่างคนต่างเมา ต่างคนต่างหลับค่ะ แต่ก็มีกอดมีซบกันตามประสาอ่ะนะ......
แล้วNN ก็มานอนที่ห้องบ้างค่ะ บางวันก็มาลืมเข็มขัดลืมโน่นนี่ไว้ แต่เราก็ไม่เคยมีอะไรกันเลยนะคะ (คงเป็นเพราะเราอ้วนไม่สวยไม่ดึงดูดด้วยแหล่ะ เฮ้อ!) ได้แค่นอนกอดซบๆ ไป
คือเราจะบอกว่า เราเป็นคนที่ไม่ค่อยจะสมหวังในรักสักเท่าไหร่ ที่ผ่านมารักใครก็ผิดหวังมาตลอด ร้องไห้เสียใจมาหลายหนจนเพื่อนๆนี่เบื่อที่จะคอยปลอบใจแล้วล่ะค่ะ พอช่วงที่มีความสุข ช่วงนั้น เพื่อนก็พลอยจะดีใจไปด้วย จนถึงวันที่เราจะกลับบ้านนอกค่ะ สอบเสร็จ กลับบ้านหาพ่อหาแม่หาทุ่งนา....
เรานัดกันกับ NN ว่าจะนั่งแท็กซี่ไปหมอชิตพร้อมกันค่ะ สักพัก NN ก็โผล่มาที่ห้อง เราก็คุยโน่นนี่กันได้สักพัก ลองนึกภาพตามนะคะ ห้องที่เราอยู่ไม่ได้มีของมากมาย มีแค่เตียงโต๊ะ ตู้เสื้อผ้า แค่นี้ NN นั่งอยู่บนเตียงค่ะ เรายืนอยู่ค่ะ ทันใดนั้น NN ก็จูจุ๊บ!! ที่แก้มเราค่ะ เขินค่ะ เขินมาก ละลายได้ จะละลายตรงนั้นเลยค่ะ เง้อ!!! จะละลาย แว๊ฟเดียวที่ใจพองโตสุดขีดสูบฉีดอย่างรุนแรง อ๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จุ๊บแรก!!! และเป็นจุ๊บสุดท้ายของเรากับ NN ค่ะ
หลังจากเหตุการณ์นั้น เราสองคนก็ขึ้นแท็กซี่ปลายทางคือหมอชิตด้วยกันค่ะ ตลอดระยะทางเราสองคนนั่งกุมมือกัน จับมือกันไว้ตลอดเลยค่ะ จนถึงหมอชิต รถของNN มาก่อนค่ะ เราจึงเดินไปส่ง NN ขึ้นรถ ก่อนกลับ เราก็ถ่ายรูปคู่กันมาสองสามรูปค่ะ หลังจากแยกย้ายกันละ เราก็ มารอขึ้นรถกลับบ้านเราค่ะ รูปภาพนั้นกลายเป็นภาพหน้าจอเราทันที 55555555
ช่วงนั้นเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากเลยค่ะ หัวใจสูบฉีดพองโตยิ่งกว่าอึ่งอ่างซะอีก ..... มันเป็นความรู้สึกที่สุขใจ สมหวัง ยิ้มไม่หุบแก้มแทบปริ ตีนกาขึ้นมาอีกสามเส้นเลยค่ะ มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ยิ้มได้ทั้งวันเหมือนคนบ้า ทำอะไรก็มีความสุขไปหมด.....เฮ้ออออออออ...... แม้ว่าสถานะไม่มีความชัดเจน แต่เราก็คิดไปไกลแล้วค่ะ แค่คิดว่าอยากให้เวลาผ่านไปจะทำให้ทุกอย่างชัดเจนขึ้นมาเอง
ตลอดเวลาที่เราอยู่บ้าน เราโทรหาเค้านะคะ แต่เราได้คุยกันน้อยมาก NN บอกว่าที่บ้านหวงค่ะ คุยกันได้นิดๆหน่อยๆ แต่ก็ยังดีอะนะ และแล้วเราก็ต้องกลับจากทุ่งนาแดนนี้เข้าสู่ เมืองกรุง มุ่งหน้าทำตามหน้าที่ของเราต่อค่ะ
กลับมาคราวนี้ มีอยู่วันนึงเราอยากไปนั่งเล่นริมแม่น้ำเจ้าพระยาค่ะเลยชวน NN ไปด้วย และชวน IM และเพื่อนของIM ไปเป็นเพื่อน ตามประสา วันนั้นเรารู้สึกได้เลยว่า IM กับ NN หยอกล้อกันจนเกินไป สิ่ง ที่ เล่น กันแทบ จะ ไม่ มี ความเกรงใจกันเลย เล่นกันถึงเนื้อถึงตัวมาก กอดรัดฟัดเหวี่ยงกัน ระหว่างที่อยู่ที่ท่าน้ำ เค้าสองคนก็ยังคงหยอกล้อกัน กายเป็นว่สเรากับอีกคนนึงกลายเป็นส่วนเกิน บอกตรงๆ ว่าโมโหและน้อยใจมาก ก็เลยเดินไปซื้อเบียร์มากินค่ะ ยิ่งเห็นยิ่งเครียด หยอกล้อกันอะไร อมฮอทดอกมาป้อนใส่ปากกันบ้าง วิ่งไล่หยอกล้อแย่งรองเท้ากันงี้ (ไม่สนใจกุเลยอ่ะ คนนี้ ที่ รักกุม่ายช่ายหรอ เชอะ) พอขากลับด้วยความโกรธ งอล ไม่พอใจ บวกกับเมานิดๆ พอลงรถแทกซี่ปุ๊บ เราก็ขับรถกลับห้องเลยค่ะ ไม่สนใจเลยว่า NN กลับยังไงเพราะมันเล่นหยอกกันมาจนถึงขากลับเลย......
ด้วยความงอล เราก็เล่นตัวไม่โทรหาNN คุยกันน้อยลง
หลังจากนั้นเริ่มมีอะไรแปลกๆค่ะ มีเพื่อนหลายๆคนมาบอกเราว่า เจอ NN กับเพื่อนเราคือนาง IM อยุ่ด้วยกันค่ะ เราก็ไม่ได้เอะใจอะไรค่ะ แต่ก็ปรึกษากับเพื่อนคนอื่นๆในกลุ่มนะคะ และก็ถาม IM ต่อหน้าเพื่อนๆในกลุ่มเลยค่ะ ซึ่ง นาง IM ยืนยันว่าไม่มีอะไรค่ะ แค่นัดเจอกัน เอารองเท้าที่มันแกล้งกันวันนั้น
ไปคืน เลยทักทายพูดคุยกันตามปกติ......
ไม่กี่วันต่อมา ก็มีเพื่อนที่เรียนคณะเดียวกันกับเรา เค้ามาบอกเราว่า(ขอใช้ภาษาที่ไม่สุภาพนะคะ) "เฮ้ย กุเจอ IM อยู่กับ NN ที่หอสมุดอะ มีคนเห็นหลายคนเลยนะ ถ้าไปเชื่อกุ ไปถามไอ้....ดูสิ" แถมมันยังมีเสริมต่อด้วยนะคะว่า "แม่- ถ้าไม่ติดว่าเป็นหอสมุดนะ กูว่ามันได้กันละ เล่นหยอกกัน นั่งตักกันอยู่อ่ะ คนอื่นเค้ามองกันเยอะแยะ!!!" เราก็เลยให้เพื่อนช่วยต่อโทรศัพทืไปหาพยานที่เห็นเหตุการณ์อีกคนค่ะ เราก็คุยถามๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทันที ที่รับรุ้คือ ร้องไห้ค่ะ และไม่พ้นค่ะ ปรึกษาเพื่อนในกลุ่มค่ะ
และก็เป็นอีกครั้ง ที่เราต้องมานั่งเคลียร์ประเด็นนี้กับ IM ต่อหน้าเพื่อนๆหลายๆคน และก็เหมือนเดิม.....คำตอบที่ได้จาก IM คือ
ครั้งหนึ่งในชีวิต....กับประสบการณ์ความรัก ( ที่เริ่มจากการจีบผู้ชายก่อน คริคริ) และ.ตอนจบที่เจ็บปวดที่สุด... T^T
ไม่รู้ว่ามีใครอยากรู้ไหมนะ..... แต่พอดีเราอยากเล่าอะ....ไม่สน!!! จะเล่าอ่ะ
ปล. เรื่องมันยาวนะคะ พอดีอยากเล่าอย่างละเอียด ที่สุด
ปล2.หากคนในเรื่องผ่านเข้ามาได้อ่านได้เห็น !ก็อย่าถือความนะ!!
ปล3. นี่ไม่ใช่กระทู้แรก และไม่ได้ยืมล็อคอินใครมาเขียน ...ต้องบอกไว้ก่อน
มาเริ่มกันเลย------>>>>>
ขอแนะนำ...(หรือจะเรียกว่าสาธยาย!!!) ตัวเองก่อนนะคะ....
เราเป็นเด็กต่างจังหวัด จบ ม.ปลาย ก็สอบเข้ามหาวิทยาลัยใน กทม. เป็นคนที่หน้าตาจัดได้ว่าไม่มีความสวยเลย รูปร่างก็ออกไปทางอ้วนท้วมหน่อยๆ (รึเปล่าหว่าาาาา???? หนัก ไปทางอ้วนล่ะมั้ง 555)
ก็ไม่ได้ผิดแปลกไปจากเด็กผู้หญิงสาวๆทั่วไปนัก เรื่องความรัก...ออกแนวเพ้อฝันเพราะชอบอ่านนิยายและการ์ตูนญี่ปุ่นมากๆ แต่..... นางเป็นคนที่ขี้เกียจมาก ขี้เกียจในที่นี้หมายถึง ไม่แต่งหน้า ไม่ทำผม ไม่แต่งตัว เชยมากเลยก็ว่าได้ (ก็ตามประสาเด็กบ้านนอกอะ จะให้อินเทรนด์ได้ไงล่ะ!!!)
เราเป็นพวกเรียนเพื่อเอาตัวรอดไม่ได้เรียนแบบเอาเป็นเอาตาย เรียนๆโดดๆ หลับๆตื่นๆ ชิวสุดๆ ผลการเรียนก็เลยออกมาแบบร่อแร่ 555 หายใจพะงาบๆ (เกือบจะไม่รอด )
เข้าเรื่องเลยดีกว่า น่าจะเป็นช่วงเวลาที่เรียนอยู่ปี3 ปลายๆ มั้ง เรามันเป็นพวกเด็กกิจกรรม(แต่ก็ทำไม่ค่อยได้เรื่อง...) บังเอิญมันมีกิจกรรมที่ต้องร่วมกับนักกีฬาของมหาวิทยาลัย นี่แหล่ะ คือจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราได้เจอกับ NN ....
มันเริ่มมาจาก มีเพื่อนเราคนนึงเล่าว่า "มีนักกีฬาคนนึงเค้าลือว่าหล่อมาก หน้าตาคล้ายๆพระเอกละครน้ำเน่าหลังข่าวเลย" ทันทีที่ได้ยิน เราก็ถามไปว่า "คนไหนวะ เว่อไปรึเปล่าคะคุณเพื่อน" หลังจากนั้นเพื่อนก็ชี้ให้ดู อืม....ก็หน้าตาดีอะนะ หล่อดี สูงๆ ขาวๆ ไม่อ้วนนะคะ แต่มีกล้ามพองาม หุ่นนักกีฬาเลยค่ะ สาวๆตามกรี๊ดข้างสนามเยอะแยะเลยล่ะ
หลัง จาก วัน นั้นก็ใช้ชีวิต(เหมือนจะ)ปกติ แต่ก็ไม่รู้ทำไม ทุกครั้งที่มีโอกาสได้เข้าร่วมกิจกรรมที่มีการแข่งขันกีฬานี้ (ไป ใน หน้า ที่นะคะไม่ได้บ้าตามติดขนาดนั้น)เราจะต้องคอยเฝ้ามองคอยแอบดู NN อยู่ตลอด คอยมองหาว่าเค้าจะทำอะไร แต่ก็ได้แค่มอง..... แบบว่าก็รู้ตัวเองดีอะ ว่าอย่างเราเค้าไม่มีทางสนใจอยู่แล้ว
วันนึงเราเกิดนึกบ้าขึ้นมา ด้วยความที่เป็นเด็กกิจกรรม จึงรู้จักเพื่อนต่างคณะเยอะแยะ และนี่ล่ะ มันเริ่มเป็นทางที่ทำให้เราลอง...ลองทำอะไรบางอย่าง บังเอิญมีเพื่อนที่เรียนอยู่คณะเดียวกับNN เราจึงให้เพื่อนช่วยขอเบอร์มือถือของNN มาให้
ช่วงนั้นเป็นช่วงสอบ จำ ได้ ว่าเราไปอ่านหนังสือกับเพื่อนๆที่ห้องของเพื่อน วันนั้นเป็นวันแรกที่เราโทรหา NN มันเป็นความรู้สึกที่ตื่นเต้นมาก (หน้าด้านมากๆด้ายคร๊าาาาา....) เราโทรหาผู้ชายก่อนค่ะ แรดไหมคะ ท่านผู้ชม!!! 5555 วันแรก ที่เราคุยกัน ก็มีถามชื่อเสียงเรียงนามกันตามสเต็ป โป๊ะแช๊ะ!!! คือ เราดันชื่อเหมือนแฟนเก่าที่ NN เพิ่งจะห่างๆกันไปจ้าาาาาาา
หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา เราก็โทรหา NN อยู่เรื่อยๆ (ทุกวันรึป่าวนี่จำไม่ได้) โทรเช้าโทรเย็น....มีเอาขนมไปฝากไว้ให้ที่ป้อมยามหน้าหอด้วยนะจ๊ะ.....(ไม่ค่อยจะเว่อเลยค่ะ) ส่งขนมทุกวันๆทุกวัน แต่เราก็ไม่เคยเปิดเผยตัวตน ไม่เคยเจอกันเลยค่ะ เพราะกลัวว่า ถ้าเค้าได้มาเจอเรา(ซึ่งเราทั้งอ้วนทั้งไม่สวย)เค้าก็คงจะเลิกคุยกับเราแน่ๆ เราจึงเลือกที่จะทำไปแบบนี้....จนอยู่มาวันนึง.... NN เค้าขอให้เรามาเจอกันได้ไหม เค้าอยากรู้ว่าเราคือใคร เราก็ลังเลๆ เอาไงดีวะ??? ฮึ๊บ!! เอาวะ เป็นไงเป็นกันดิ.....เจอก็เจอ 5555+ แล้วเราก็นัดเจอกันคร๊าาาาาาาาา
เรานัดเจอกันเวลาค่ำๆค่ะ ในมหาวิทยาลัยของเราที่โรงอาหารชั้นล่างค่ะ.....นั่งคุยกันสักแปปนึง ก็ไม่มีอะไรเลยค่ะ เขิน
ช่วงนั้นเป็นช่วงสอบค่ะ เราคุยกันน้อยลง (หรือเพราะว่าเค้าเห็นหน้าเราแล้วไม่อยากคุยกับเราก็ไม่รู้) แต่ไม่เป็นไร.....ฉันด้าน....ฉันด้านมาได้ตั้งขนาดนี้....ฉันก็ยังจะด้านต่อไป.... เธอไม่โทรมา ฉันก็โทรหาเอง 555 โทรค่ะ เราโทร โทรทุกวัน โทรทุกครั้งที่คิดถึง....อารมณ์แบบดี๊ด๊า ใจมันกระชุ่มกระชวยมากค่ะ ช่วง In love อะไรๆก็ดีก็สวยไปหม๊ดดดดด เชื่อว่าหลายๆคนคงจะเข้าใจและเคยตกอยู่ในสถาณการณ์แบบนี้ คริคริ
มีอยู่วันนึง.....วันนั้น เราสอบเสร็จ เราและผองเพื่อนกำลังจะไปกินข้าวร้านประจำที่อยู่สุดซอย......ในหลืบ!!! ในระหว่างทางที่เดินออกจากมหาวิทยาลัย เราบังเอิญเจอNN ค่ะ เดินมากับเพื่อน(บังเอิญ หรือว่า แกจ้องมองสอดส่ายสายตามองหาเค้าอยู่กันแน่ยะ ชิ!!) แต่ NN เค้าไม่เห็นเราหรอกนะ T^T แต่ก็ไม่ได้เข้าไปทักทายกันค่ะ เราก็ไปกับเพื่อนเรา เค้าก็ไปกับเพื่อนเค้า สักพักนึง เราก็เลยหยิบโทรศัพท์โทรหา NN ค่ะ ทันทีที่รับสาย
เรา : ฮัลโหลลลลล อยู่ไหนหรอ มะกี้ ชั้นเห็นเธอแว๊ฟๆๆๆๆๆ
NN : กำลังจะไปกินข้าวกับเพื่อน หลินปิงเจอผมที่ไหน ??
เรา : เจออยุ่ตรง....... ฉันก็กำลังจะไปกินข้าวเหมือนกัน ว่าจะไปกินร้านหลืบ ไปด้วยกันป่ะ????
NN : ............(อะไรไม่รู้) อะเครไป
เรา : งั้นเค้ารออยู่หน้า....นะ เดินมาเลย
์NN : ครับๆ ตู๊ดๆๆๆๆ วางสาย
ทายสิ๊......เราจะรู้สึกยังไง หัวใจนี่พองตุ๊บป๋อง โตยิ่งกว่าปลาปั๊กกะเป้าพองตัวอีกอะ!!! ดี๊ด๊า ดีใจฝุดๆ บอกให้เพื่อนเดินไปก่อน แล้วเราก็รอค่ะ รอ NN คริคริ (อ๊าก!!! มันมีความสุข มากๆๆคร้าพี่น้อง) และแล้ว NN ก็เดินมาถึงค่ะ ประกายความหล่อนี่เจิดจรัสมาก ในชุดนักศึกษาเต็มยศ ว้าย!! กรี๊ด!! หล่อ
เมื่อNN เดินมาหาเรา เท่านั้นแหละค่ะ ทุกสายตา จ้องมอง.....มาที่เรา (เอิ่ม!! อะไรกันยะ สายตาแบบนี้ ชิชิ)
เพื่อนเราอีกกลุ่มเดินมาพอดี นางเห็นนางก็ กรี๊ดกร๊าดใหญ่เลยค่ะ นางพูดว่า "เฮ้ย.....ทำได้ไววะ อิจฉาว่ะ"
โฮ๊ะๆๆๆๆ (ปากกว้างมาก) แล้วเราก็เดินเคียงคู่กันไป คริคริ โอ๊!! ช่างมีความสุขซะเหลือเกิน เราเดินไปที้รานอาหารที่นัดกับเพื่อนๆไว้ค่ะ..... พอไปถึงร้านอาหาร เราก็แนะนำ NN ให้รู้จักกับเพื่อนเราค่ะ วันนั้นไม่มีอะไรมากมาย กินข้าว แล้วก็ แยกย้ายกันกลับค่ะ
หารู้ไหมว่า....นั่นน่ะคือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมดเลยล่ะ T^T หลังจากที่เราสอบเสร็จแล้ว ตามธรรมเนียมของนักศึกษาก็จะต้องมีการฉลองกันใช่ไหมคะ สอบเสร็จ เจอกันหลังม. ร้านนั้นร้านนี้ว่ากันไปค่ะ.....แต่สำหรับกลุ่มพวกเรา......เรานัดเจอกันที่ห้องของเพื่อนในกลุ่มคนนึงคะ..... ไม่ต้องบอกก็รู้ใช่ไหมคะ....ว่าเราจะชวน NN ไปด้วยรึเปล่า และแน่นอนที่สุด ด้านขนาดนี้ มีหรอคะที่จะไม่ชวน!!! แล้วนางก็ไปคร่าาาาาาาาา ไปกินเหล้ากับเพ่ เดะก็เสร็จเพ่นะน้อง คริคริ 5555+ เพื่อนเรามารับที่หอเราค่ะ เพื่อนเราคนนี้แทนชื่อนางว่า IM ละกันค่ะ แล้วเราก็ฉลองกัน.....ไม่เมานะคะ แต่ไม่เหมือนเดิม NN ก็ดูตึงๆนะคะ น่ารักมากเลยอ่ะ (โอ้ยจะละลาย) คืนนั้นหลังจากฉลองกันเสร็จ เราก็กลับมานอนที่ห้องเราค่ะ และแน่นอนที่สุด NN ก็มานอนที่ห้องกับเราด้วยคร่าาาาาาาาาาา แต่ๆๆๆๆๆๆๆ............ ไม่ได้จบลงที่เรื่องบนเตียงนะคะ เราต่างคนต่างนอน ต่างคนต่างเมา ต่างคนต่างหลับค่ะ แต่ก็มีกอดมีซบกันตามประสาอ่ะนะ......
แล้วNN ก็มานอนที่ห้องบ้างค่ะ บางวันก็มาลืมเข็มขัดลืมโน่นนี่ไว้ แต่เราก็ไม่เคยมีอะไรกันเลยนะคะ (คงเป็นเพราะเราอ้วนไม่สวยไม่ดึงดูดด้วยแหล่ะ เฮ้อ!) ได้แค่นอนกอดซบๆ ไป
คือเราจะบอกว่า เราเป็นคนที่ไม่ค่อยจะสมหวังในรักสักเท่าไหร่ ที่ผ่านมารักใครก็ผิดหวังมาตลอด ร้องไห้เสียใจมาหลายหนจนเพื่อนๆนี่เบื่อที่จะคอยปลอบใจแล้วล่ะค่ะ พอช่วงที่มีความสุข ช่วงนั้น เพื่อนก็พลอยจะดีใจไปด้วย จนถึงวันที่เราจะกลับบ้านนอกค่ะ สอบเสร็จ กลับบ้านหาพ่อหาแม่หาทุ่งนา....
เรานัดกันกับ NN ว่าจะนั่งแท็กซี่ไปหมอชิตพร้อมกันค่ะ สักพัก NN ก็โผล่มาที่ห้อง เราก็คุยโน่นนี่กันได้สักพัก ลองนึกภาพตามนะคะ ห้องที่เราอยู่ไม่ได้มีของมากมาย มีแค่เตียงโต๊ะ ตู้เสื้อผ้า แค่นี้ NN นั่งอยู่บนเตียงค่ะ เรายืนอยู่ค่ะ ทันใดนั้น NN ก็จูจุ๊บ!! ที่แก้มเราค่ะ เขินค่ะ เขินมาก ละลายได้ จะละลายตรงนั้นเลยค่ะ เง้อ!!! จะละลาย แว๊ฟเดียวที่ใจพองโตสุดขีดสูบฉีดอย่างรุนแรง อ๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จุ๊บแรก!!! และเป็นจุ๊บสุดท้ายของเรากับ NN ค่ะ
หลังจากเหตุการณ์นั้น เราสองคนก็ขึ้นแท็กซี่ปลายทางคือหมอชิตด้วยกันค่ะ ตลอดระยะทางเราสองคนนั่งกุมมือกัน จับมือกันไว้ตลอดเลยค่ะ จนถึงหมอชิต รถของNN มาก่อนค่ะ เราจึงเดินไปส่ง NN ขึ้นรถ ก่อนกลับ เราก็ถ่ายรูปคู่กันมาสองสามรูปค่ะ หลังจากแยกย้ายกันละ เราก็ มารอขึ้นรถกลับบ้านเราค่ะ รูปภาพนั้นกลายเป็นภาพหน้าจอเราทันที 55555555
ช่วงนั้นเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากเลยค่ะ หัวใจสูบฉีดพองโตยิ่งกว่าอึ่งอ่างซะอีก ..... มันเป็นความรู้สึกที่สุขใจ สมหวัง ยิ้มไม่หุบแก้มแทบปริ ตีนกาขึ้นมาอีกสามเส้นเลยค่ะ มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ยิ้มได้ทั้งวันเหมือนคนบ้า ทำอะไรก็มีความสุขไปหมด.....เฮ้ออออออออ...... แม้ว่าสถานะไม่มีความชัดเจน แต่เราก็คิดไปไกลแล้วค่ะ แค่คิดว่าอยากให้เวลาผ่านไปจะทำให้ทุกอย่างชัดเจนขึ้นมาเอง
ตลอดเวลาที่เราอยู่บ้าน เราโทรหาเค้านะคะ แต่เราได้คุยกันน้อยมาก NN บอกว่าที่บ้านหวงค่ะ คุยกันได้นิดๆหน่อยๆ แต่ก็ยังดีอะนะ และแล้วเราก็ต้องกลับจากทุ่งนาแดนนี้เข้าสู่ เมืองกรุง มุ่งหน้าทำตามหน้าที่ของเราต่อค่ะ
กลับมาคราวนี้ มีอยู่วันนึงเราอยากไปนั่งเล่นริมแม่น้ำเจ้าพระยาค่ะเลยชวน NN ไปด้วย และชวน IM และเพื่อนของIM ไปเป็นเพื่อน ตามประสา วันนั้นเรารู้สึกได้เลยว่า IM กับ NN หยอกล้อกันจนเกินไป สิ่ง ที่ เล่น กันแทบ จะ ไม่ มี ความเกรงใจกันเลย เล่นกันถึงเนื้อถึงตัวมาก กอดรัดฟัดเหวี่ยงกัน ระหว่างที่อยู่ที่ท่าน้ำ เค้าสองคนก็ยังคงหยอกล้อกัน กายเป็นว่สเรากับอีกคนนึงกลายเป็นส่วนเกิน บอกตรงๆ ว่าโมโหและน้อยใจมาก ก็เลยเดินไปซื้อเบียร์มากินค่ะ ยิ่งเห็นยิ่งเครียด หยอกล้อกันอะไร อมฮอทดอกมาป้อนใส่ปากกันบ้าง วิ่งไล่หยอกล้อแย่งรองเท้ากันงี้ (ไม่สนใจกุเลยอ่ะ คนนี้ ที่ รักกุม่ายช่ายหรอ เชอะ) พอขากลับด้วยความโกรธ งอล ไม่พอใจ บวกกับเมานิดๆ พอลงรถแทกซี่ปุ๊บ เราก็ขับรถกลับห้องเลยค่ะ ไม่สนใจเลยว่า NN กลับยังไงเพราะมันเล่นหยอกกันมาจนถึงขากลับเลย......
ด้วยความงอล เราก็เล่นตัวไม่โทรหาNN คุยกันน้อยลง
หลังจากนั้นเริ่มมีอะไรแปลกๆค่ะ มีเพื่อนหลายๆคนมาบอกเราว่า เจอ NN กับเพื่อนเราคือนาง IM อยุ่ด้วยกันค่ะ เราก็ไม่ได้เอะใจอะไรค่ะ แต่ก็ปรึกษากับเพื่อนคนอื่นๆในกลุ่มนะคะ และก็ถาม IM ต่อหน้าเพื่อนๆในกลุ่มเลยค่ะ ซึ่ง นาง IM ยืนยันว่าไม่มีอะไรค่ะ แค่นัดเจอกัน เอารองเท้าที่มันแกล้งกันวันนั้น
ไปคืน เลยทักทายพูดคุยกันตามปกติ......
ไม่กี่วันต่อมา ก็มีเพื่อนที่เรียนคณะเดียวกันกับเรา เค้ามาบอกเราว่า(ขอใช้ภาษาที่ไม่สุภาพนะคะ) "เฮ้ย กุเจอ IM อยู่กับ NN ที่หอสมุดอะ มีคนเห็นหลายคนเลยนะ ถ้าไปเชื่อกุ ไปถามไอ้....ดูสิ" แถมมันยังมีเสริมต่อด้วยนะคะว่า "แม่- ถ้าไม่ติดว่าเป็นหอสมุดนะ กูว่ามันได้กันละ เล่นหยอกกัน นั่งตักกันอยู่อ่ะ คนอื่นเค้ามองกันเยอะแยะ!!!" เราก็เลยให้เพื่อนช่วยต่อโทรศัพทืไปหาพยานที่เห็นเหตุการณ์อีกคนค่ะ เราก็คุยถามๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทันที ที่รับรุ้คือ ร้องไห้ค่ะ และไม่พ้นค่ะ ปรึกษาเพื่อนในกลุ่มค่ะ
และก็เป็นอีกครั้ง ที่เราต้องมานั่งเคลียร์ประเด็นนี้กับ IM ต่อหน้าเพื่อนๆหลายๆคน และก็เหมือนเดิม.....คำตอบที่ได้จาก IM คือ