เนื่องจากจขกท. ไปร่วมชมรมกีฬาหมากกระดานใน มหาวิทยาลัย และซ้อมกับเด็กๆรุ่นน้องที่จะลงแข่งกีฬามหาวิทยาลัยเป็นประจำในกีฬาครอสเวิร์ด (จขกท. เคยแข่งชิงแชมป์ประเทศไทยต่อเนื่อง 10 กว่าปีแล้ว แต่ไม่ได้แชมป์หรือรางวัล 1-3 หรอก แต่สามารถสู้กับมือต้นของประเทศได้แบบสูสี) ปกติจะเล่นแบบออมฝีมือ คือปล่อยฝีมือจริงๆแค่ 20-30 เปอร์เซนต์ ก็ยอมบ้าง ชนะบ้าง แล้ววันนี้เกิด อะไรเข้าสิงไม่รู้ เกิดเอาจริง แบบ 100 เปอร์เซนต์ที่แข่งระดับรายการใหญ่ๆ แล้วทำรุ่นน้องในชมรมกลัวเราไปเลย (แบบเล่น 5-6 กระดาน ชนะหมดทุกกระดาน แต้มและคำศัพท์แบบโหดๆทั้งนั้น) แบบเห็นหน้าเขารู้สึกเราก็ใจเสียไปด้วย เพราะเขาทำท่าไม่อยากเล่นกับเราอีก เพราะอีกไม่กี่เดือนก็ กีฬามหาวิทยาลัยแล้ว ถ้าเขาลาออกไป มหาวิทยาลัยจะส่งชื่อใครไปแข่ง (ผมแข่งไม่ได้แล้ว เพราะผมอายุเกิน 28 ปีแล้ว) เลยรู้สึกกังวลใจน่ะครับ
ปล. ก็เล่าและรู้สึกผิดครับ
รู้สึกเสียใจ ไปทำให้เด็กในชมรมกลัว (ชมรมกีฬา)
ปล. ก็เล่าและรู้สึกผิดครับ