( เห็นเพื่อนแชร์รีวิว : บ้านกกกอด )
เรา : "เมิงงงง ที่แชร์อะ สวยว่ะ กรูอยากไปปป"
เพื่อน : "ไปช่วงไหนดีล่ะ จัดทริปมา 555 "
เรา : "ไม่รู้ว่ะ อิอิ"
........... สิ้นสุดการสนทนา .........
หลังจากจบบทสนา (ไมพูดทางการจังว่ะ 555) เราก็ดูรีวิวบ้านกกกอดเยอะมาก ทั้งดูในพันทิปเองรวมทั้งเว็ปของบ้านกกกอดเองด้วย
ตามนี้เลยค่ะ
http://www.baankokkod.com/ https://www.facebook.com/baankokkod
เช้าวันต่อมาก็รีบโทรจองห้องพักเลยค่ะ แบบไม่ปรึกษาใคร แบบไม่ชวนใครด้วย (เข้!! มั่นมากม้างงง) ตอนแรกโทรไป ไม่ติดค่ะ โทรไปอีกก็ไม่ติดค่ะ (ด้วยความที่มีคนโทรไปจองเยอะมากจริงๆ) เราเลยไปโพสในแชทเฟสเลยจ้า พี่เขาตอบกลับมาว่าห้องพักเต็ม เอิ่ม ... เรานี่เงิบเลยจ้า สิ่งที่วาดฝันไว้ (อารมณ์แบบ เฮ้ย แกนี่ เดี๋ยวกันยานี้จะไปวิ่งฮาล์ฟมาราธอนที่กาญฯ อะน่ะ แล้วกะว่าจะหาที่พักชิคๆชิวๆเงียบๆสักหน่อย ประมาณนั้น55) ก็ได้แต่พิมพ์ตอบกลับไป ค่ะ ขอบคุณค่ะ (เศร้าเลยกรู T_T ) หลังจากนั้น 2-3 วัน พี่เขาก็แชทกลับมาบอกว่า มีห้องหลุดมาห้องนึง แต่เป็นห้องกระท่อมไม้ สนใจมั๊ยค่ะ เรานี่ตอบตกลงทันที (อารมณ์แบบพี่ให้หนูไปเหอะะะ)
.............. พร้อมลุยเดี่ยวไปกับเรายัง ไป ไปกาญฯกานนนนน ...................
เราออกเดินทางด้วยรถไฟที่สถานีธนบุรี ตามตารางมันออก 07:50 น.แต่เราไปถึงสถานี 08:02 น. (เอิ่ม ขอให้รถไฟเลททททททท เถอะน้าสาธุๆ อย่าเพิ่งออกน้า ขอเล่าก่อนหน้านั้นแปป อิอิ คือ เราอยู่ลาดกระบังชะ นี่ก็นั่งรถตู้มาอนุฯ ถึงอนุฯปั๊ปก็เดินชิวๆสบาย สบายยยย ไป BTS เพื่อไปลงสะพานตากสิน พอดูเวลา ห่า!!! 07:25 น.เพิ่งถึงสะพานตากสิน ออกจาก BTS ปุ๊ป ห่า!! อีกรอบ คือแบบกรูต้องไปทางไหนว่ะ รู้แค่ว่าเซิร์ธมาต้องไปท่าเรือ แล้วท่าเรืออยู่ไหนล่ะ? ในใจนี่คิดจะทันมั๊ยๆ เห็นพี่เจ้าหน้าที่ BTS ก็รีบวิ่งเข้าไปถามเรือจ้า "พี่ค่ะ ท่าเรือไปทางไหนอะค่ะ" พี่แกก็ตอบมาชัดเจนดีมั๊กมากทั้งเรือด่วนเรือข้ามฟาก พอถึงท่าเรือ "อ่อนี่มันท่าเรือสาธรนี่นา....อ่อที่เป็นข่าวนี่นา....อ่อแล้วไปไงต่อล่ะนาาาา เอิ่ม" เห็นคนต่อคิวกันก็ต่อๆตามเขาไปนั้นแหละ ไม่รู้หรอกค่ะว่าเป็นเรือข้ามฟากหรือเรือด่วน ระหว่างอยู่ในแถวถามพี่เจ้าหน้าที่เก็บเงิน "พี่ค่ะ นี่ไปเรือด่วน ผ่านท่ารถไฟใช่ปะค่ะ" "ใช่น้องเดินไปเลย" พี่แกตอบมา พอกำลังจะลงเรือด่วน ก็ถามอีกคน "พี่ค่ะ ท่ารถไฟนี่ต้องนั่งเรือไปฝั่งไหนอะค่ะ" "พี่ไม่แน่ใจอะคะ เดี๋ยวพี่ถามเขาก่อนนะค่ะ" แล้วพี่ผู้หญิงคนนั้นก็ถามป้าคนข้างๆให้ (ขอบคุณคร๊าฟฟฟ) ได้ลงเรือสักที ดูเวลา บร๊ะเจ้า!!! 07:35 อีก 15 นาทีหรอว่ะจะทันมั๊ยๆ "พี่ค่ะ ท่ารถไฟนี่อีกกี่ท่าอะคะ" (ถามจังว่ะ555) เราหันไปถามพี่กระเป๋าเรือ "อ่อ ก็อีกประมาณ 4-5 อะค่ะน้อง" "อ่อ ค่ะขอบคุณค่ะ" ยิ้มให้พี่แกแห้งๆ ในใจนี่เมิงงงงไม่ทันชัวร์ เอาไงดี หรือจะเปลี่ยนใจไปรถตู้ รถไฟ หรือรถตู้ ไฟตู้ไฟตู้ไฟไฟไฟ เสียงหัวใจสั่ง รถไฟดิเมิงอยากสโลว์ไลฟ์ไม่ใช่หรอ555 เอาว่ะรถไฟก็รถไฟเสี่ยงไปซักตั้ง ก็มีแค่ทันกับไม่ทัน
พอถึงท่ารถไฟ รีบวิ่ง 4x100 เลยจ้า พี่วินมอไซต์มาจอดพอดี "ไปถานีรถไฟค่ะ" (ไปเลยคร่าพี่สุชาติ เพิ่งดูฟรีแลนซ์มา 555) นอกจากไปกับพี่วินได้แล้ว สามารถไปรถสองแถวได้ด้วยนะคะ แต่ด้วยสถานการณ์บีบบังคับ เราเลยต้องเลือกไปกับพี่สุชาติแหละ 5555 ค่าวิน 15 บาทค่ะ
พอถึงสถานี เฮ้ย รถไฟจอดอยู่ ขอให้เป็นรอบกาญฯเหอะเพี้ยงงงง จ่ายเงินพี่สุชาติเสร็จ 4x100 อีกรอบเลยจ้า วิ่งไปถามที่ช่องขายตั๋ว
"พี่ค่ะ รถไปกาญฯออกยังค่ะ"
"กำลังจะออกเลยครับ ไปกี่คนน้อง" พี่ช่องขายตั๋วถามมา
"คนเดียวค่ะ"
"อ่ะ ไปเที่ยวคนเดียวหรอ?" พี่ช่องขายตั๋วถามอย่างเป็นกันเอง ปานว่ารู้จักกันมานาน (นี่แหละค่ะ บีทว่าเป็นเสน่ห์ของคนไทยเลยล่ะ)
"ก็หนูอินดี้อ่าคร่า"
พี่ช่องขายตั๋วนี่ได้แต่ยิ้มแล้วยื่นตั๋วให้ (ตั๋วรถไฟฟรีค่ะ)
"ไปไวๆน้อง รถจะออกแล้ว"
"ขอบคุณค่ะ" รับตั๋วปุ๊ปวิ่งเลยคร่าาา
"เที่ยวให้สนุกน้า" ได้ยินเสียงตามหลังมาจากช่องขายตั๋ว ตอนวิ่งอยู่ก็หันหลังไป
"ขอบคุณค่ะ" (โชคดีนะ พูดกับตัวเอง)
มีหนังสือเล่มนึงบอกเราว่า.......เสน่ห์ของการเดินทาง คือ ทางข้างๆที่เราผ่านมา
ถึงสถานีรถไฟกาญฯประมาณ11:00โมงค่ะ ตามที่อ่านรีวิวหลายรีเขาว่ากันว่า ให้นั่งสองแถวเข้าไปแล้วไปต่อวินมอไซต์ เอ๊ะ ว่าแต่คันนั้นมั๊ยน้าาาจัดไป!!!
รูปรถสองแถวนี้ เราถ่ายตอนที่ บขส.กาญ นะ คือ ไอ้เราก็คิดว่าจะนั่งสองแถวแล้วถึง คือถ้าแบบนั้นต้องเหมาสองแถวเข้าไป (กำ เอาไงดีกรู) พี่สองแถวบอกว่าให้ไปต่อรถสังขละที่ บขส. อีกทีนึง เอาวะตามนั้น....... ถึง บขส. ก็ไปขึ้นรถสังขละอย่างที่พี่สองแถวบอก
"พี่ค่ะ นี่ผ่านแยกปัดโป่งปะค่ะ"
"แยกโป่งปัดปะน้อง" "อ่อๆ ใช่ค่ะๆ แยกโป่งปัด" (โธ่ ชื่อแยกยังสลับกันเบยกรู จะรอดมั๊ยเนี๊ยยย)
"ผ่านครับๆ ขึ้นเลยครับ" (ท่าทางพี่เหมือนไม่แน่ใจ) พอเราขึ้นไปนั่งบนรถ รอรถออก ก็มีพี่อีกคนเดินมาพร้อมกับคนขับรถที่หน้าต่างแล้วเรียกเรา
"น้อง จะไปไหนน่ะ"
"แยกโป่งปัดค่ะ ลงที่ป้อมตำรวจอะค่ะ จะไปบ้านกกกอด ค่ะ"
(นี่เป็นไง ศึกษาข้อมูลมาดี รู้ด้วยต้องลงไหน55) แล้วนี่ก็เอาแผ่นที่ในโทรศัพท์ในเขาดู "ที่นี่อะค่ะพี่"
"อ่อ น้อง ถ้าที่นี่อะไม่ใช่แหละ ต้องไปนั่งรถเอราวัณ" พี่แกใจดีพาเราลงจากลงแล้วพาไปส่งขึ้นรถเอราวัณ เพื่อไปลงแยกโป่งปัด ขอบคุณคร๊าฟฟ
ระยะทางจาก บขส. ไปแยกโป่งปัด ประมาณ 40 กิโล ค่ารถ 40 บาท ค่ะ
พอกำลังจะถึงแยกโป่งปัดพี่คนขับรถก็บอกว่าใกล้ถึงแล้ว ถามเราอีกรอบว่าจะไป บ้านกกกอด ใช่มั๊ย บังเอิ๊ญญญบังเอิญ พี่ผู้หญิงที่นั่งอยู่ใกล้ๆ (ต่อมารู้ชื่อ ว่าแกชื่อ พี่รัตน์) พูดขึ้น "น้องจะไป บ้านกกกอด หรอ ค่ะ" "ค่ะ" เราตอบ "ไปพร้อมพี่มั๊ย พี่ทำงานอยู่ที่นั้น" (นั่น แน่นอนไม่ปฏิเสธค่ะ) แล้วเราก็ซ้อนท้ายมอไซต์พี่รัตน์เข้า บ้านกกกอด ระยะทางจากแยกโป่งปัดก็ประมาณ 5 กิโล ค่ะ ระหว่างทางพี่รัตน์ก็ชวนคุยโน้นคุยนี้ พี่แกบอก "เก่งนะบีท มาคนเดียวด้วย" ก็ได้แต่ยิ้มเล็กๆที่มุมปากแหละค่ะ 555 แล้วไม่นานเราก็ถึงสักที "บ้านกกกอด"เฮ้ย!!! ถึงแล้วอะแก บรรยายกาศแบบ ขอเก็บใส่กระเป๋าเลยได้มั๊ย
ไปถึงฝนก็ตก พี่รัตน์บอกว่าฝนไม่ตกหลายวันแล้วนะ บีทมาฝนตกเลย เอิ่ม... คือดีใช่มั๊ยค่ะพี่ 555 ที่นี่เงียบสงบมากค่ะ ห้องพักไม่มี ทีวี ตู้เย็น wifi ห้องที่เราพัก เป็นห้องกระท่อมไม้ ราคาคืนละ 1400 มีแอร์ มีห้องน้ำในตัวค่ะ (ps.น้องหมีนี่เราเอาไปเองน้า กอดทูกคืนเบย คริคริ)
ฝนตกโปรยๆตลอดๆ นั่งเล่นนอนเล่น เซลฟี่เล่นอยู่ในห้องเปื่อยๆ เริ่มเซ็งๆอะแกร แบบไปถ่ายรูปข้างนอกดีกว่า เฮ้ย แต่ฝนตกนะ ถ้าไม่สบายล่ะ ถ้าไม่สบายนี่ คือ ไม่ได้ไปวิ่งฮาล์ฟเลยนะบีท เอาไงดีล่ะ คิดหนักเบยยยย เอ่อ......... เอาว่ะ มาทั้งที...... และนี่คือสิ่งที่เราได้รับจากการยอมเปียกฝน
บร๊ะเจ้า!!! หมอกกกก โว้ยเฮ้ยยยย หมอกกกกก หมอกอะแกรรรรรร
Q : "แอ๊ะๆๆๆ ว่าแต่ไหนบอกไปคนเดียว แล้วใครถ่ายรูปให้ล่ะ?" A : "ถ่ายเองจ้าาา" Q : "......." เฮ้า งง งง งง กันเลยซิครัชท่านผู้โชมมม (เดี๋ยวบอกตอนท้ายนะคะ)
ฝนเริ่มหยุด ฟี่กะเรือซักหน่อยยยยยย ร่มใสเข้ากะบรรยากาศสุดๆ ไปยืมของที่เค้าเตอร์เช็คอินมา ตอนแรกก็ร่มสีนะ นี่เอาไปเปลี่ยน แบบเกาหลีมากม้างงงงง คริคริ
เช้าวันต่อมา ตื่นตั้งแต่ตี4 กว่าๆ รีบตื่นมากมั้ง 555 ก็กะว่าจะตื่นมาดูแสงแรกของวันหนิค่ะ เราออกไปที่นอกห้อง ในใจนี่แบบ คงมีคนตื่นมาพร้อมเราแน่ๆเลย พอออกมานี่ เอิ่ม.... ทุกอย่างเรียบงัน ฝนตกโปรยๆ เราค่อยๆเดินไปที่ริมเขื่อน จุดที่คิดว่า กรูจะต้องเห็นพระอาทิตย์ ตรงนี้แหละ ตอนเดินไปนี่มีเสียงเดินเราที่กระทบกับสะพานไม้ เสียงดังอ็อดแอดๆ (เฮ้ยไม่ขำค่ะ เวลานั้น 55) เสียงฝนโปรยปลาย บวกกับเสียงปลาที่ผุดจากน้ำ หรือทำอะไรของมันนี่แหละ วิ่งเข้าห้องเลยครับท่านผู้ชม..... ตั้งสติแปป ......
พอตี 5 กว่าๆ ก็รวบรวมความกล้าออกมาอีกครั้ง (ก็เค้าอยากเห็นพระอาทิตย์ จริงๆอะเตง) ออกมาก็มานั่งที่เก้าอี้โยก (เอาแล้วกรูเก้าอี้โยกแบบโบราณ หาเรื่องอีกแล้วว แต่เอาจริงๆก็ไม่มีอะไรเลย นี่ชอบเป็นคนที่จิตนาการเก่งเวอร์วังอลังการล้านแปดอะค่ะ5555) นั่งชิวๆ เลยหยิบไดอารี่ประจำตัวมาเขียนโน้นนี่นั่น กับสิ่งที่ผ่านๆมา โคตรได้อารมณ์อะค่ะ ศิลปินสุดๆ อิอิ สักพักก็ได้ยินเสียงมีพี่คนนึงเดินมา ทำโน้นนี่นั้น เปิดนงเปิดน้ำ อ่อ สงสัยพี่เขาคงเป็นคนสวนที่นี่แหละมั้ง "ตื่นเช้าจังครับ" พี่เขาทัก "กะ มาดูพระอาทิตย์อะค่ะ" "รีบไปรอที่เขื่อนเลยนะ เด่วไม่ทัน" "อ่อ่ ค่ะ วันนี้จะขึ้น 06:10 น.อะคะ" (นี่เป็นไงมีเช็คพยากรณ์อากาศมาด้วย คริคริ) แล้วเราก็เดินไปริมเขื่อน สิ่งที่ได้รับคือ
ดูพระอาทิตย์+โยคะ(แอร์โรบิกมากกว่า55)เสร็จก็ไปพายเรือคายัคจ้า แอคทิวีตี้สุดๆ
อาหารเช้าคร่า
กินเสร็จถ่ายรูปต่อค่ะ
ห้องพักมีหลายแบบหลายห้องนะคะ มีต่อเติมด้วยน้า นี่เเบบห้องวิวเขื่อน ซึ่งเราไม่ได้พัก อิอิ
รูปทั้งหมด(ยกเว้นพายคายัคที่เห็นทั้งตัว ps. มารู้ทีกลังว่าพี่เขาเป็นผู้จัดการที่นี้ ถึงว่าคนสวนอะไรจะดูดีขนาดนี้ เอิ่ม ข้างบนไม่เห็นเมิงพูดแบบนี้บีท อิอิ)เราถ่ายเองน้า ไอโฟน+รีโมท+ขาตั้งกล้อง เดี๋ยวจะมารีวิววีธีใช้พร้อมกะบอกเล่าเรื่องราวที่เราไปวิ่งฮาล์ฟ21km.กระทู้หน้านะค่ะ ขอบคุณที่อ่านมาจนจบและขอบคุณล่วงหน้าสำหรับการติดตามนะค่ะ ไว้เดี๋ยวจะมาเขียนต่อนะคะ จุ๊ฟๆ
FB :
https://www.facebook.com/beat.unchanaporn
IG :upbeat89
............... 13-09-2015 ณ บ้านกกกอด กาญจนบุรี ขอบคุณค่ะ ................
[CR] แบกเป้เที่ยวคนเดียว ลุยเดี่ยว ถามลูกเดียว รูปเดี่ยวเยอะมาก มาดูกาญฯ (นะจ๊ะบุรี) "บ้านกกกอด"
เรา : "เมิงงงง ที่แชร์อะ สวยว่ะ กรูอยากไปปป"
เพื่อน : "ไปช่วงไหนดีล่ะ จัดทริปมา 555 "
เรา : "ไม่รู้ว่ะ อิอิ"
........... สิ้นสุดการสนทนา .........
หลังจากจบบทสนา (ไมพูดทางการจังว่ะ 555) เราก็ดูรีวิวบ้านกกกอดเยอะมาก ทั้งดูในพันทิปเองรวมทั้งเว็ปของบ้านกกกอดเองด้วย
ตามนี้เลยค่ะ http://www.baankokkod.com/ https://www.facebook.com/baankokkod
เช้าวันต่อมาก็รีบโทรจองห้องพักเลยค่ะ แบบไม่ปรึกษาใคร แบบไม่ชวนใครด้วย (เข้!! มั่นมากม้างงง) ตอนแรกโทรไป ไม่ติดค่ะ โทรไปอีกก็ไม่ติดค่ะ (ด้วยความที่มีคนโทรไปจองเยอะมากจริงๆ) เราเลยไปโพสในแชทเฟสเลยจ้า พี่เขาตอบกลับมาว่าห้องพักเต็ม เอิ่ม ... เรานี่เงิบเลยจ้า สิ่งที่วาดฝันไว้ (อารมณ์แบบ เฮ้ย แกนี่ เดี๋ยวกันยานี้จะไปวิ่งฮาล์ฟมาราธอนที่กาญฯ อะน่ะ แล้วกะว่าจะหาที่พักชิคๆชิวๆเงียบๆสักหน่อย ประมาณนั้น55) ก็ได้แต่พิมพ์ตอบกลับไป ค่ะ ขอบคุณค่ะ (เศร้าเลยกรู T_T ) หลังจากนั้น 2-3 วัน พี่เขาก็แชทกลับมาบอกว่า มีห้องหลุดมาห้องนึง แต่เป็นห้องกระท่อมไม้ สนใจมั๊ยค่ะ เรานี่ตอบตกลงทันที (อารมณ์แบบพี่ให้หนูไปเหอะะะ)
.............. พร้อมลุยเดี่ยวไปกับเรายัง ไป ไปกาญฯกานนนนน ...................
เราออกเดินทางด้วยรถไฟที่สถานีธนบุรี ตามตารางมันออก 07:50 น.แต่เราไปถึงสถานี 08:02 น. (เอิ่ม ขอให้รถไฟเลททททททท เถอะน้าสาธุๆ อย่าเพิ่งออกน้า ขอเล่าก่อนหน้านั้นแปป อิอิ คือ เราอยู่ลาดกระบังชะ นี่ก็นั่งรถตู้มาอนุฯ ถึงอนุฯปั๊ปก็เดินชิวๆสบาย สบายยยย ไป BTS เพื่อไปลงสะพานตากสิน พอดูเวลา ห่า!!! 07:25 น.เพิ่งถึงสะพานตากสิน ออกจาก BTS ปุ๊ป ห่า!! อีกรอบ คือแบบกรูต้องไปทางไหนว่ะ รู้แค่ว่าเซิร์ธมาต้องไปท่าเรือ แล้วท่าเรืออยู่ไหนล่ะ? ในใจนี่คิดจะทันมั๊ยๆ เห็นพี่เจ้าหน้าที่ BTS ก็รีบวิ่งเข้าไปถามเรือจ้า "พี่ค่ะ ท่าเรือไปทางไหนอะค่ะ" พี่แกก็ตอบมาชัดเจนดีมั๊กมากทั้งเรือด่วนเรือข้ามฟาก พอถึงท่าเรือ "อ่อนี่มันท่าเรือสาธรนี่นา....อ่อที่เป็นข่าวนี่นา....อ่อแล้วไปไงต่อล่ะนาาาา เอิ่ม" เห็นคนต่อคิวกันก็ต่อๆตามเขาไปนั้นแหละ ไม่รู้หรอกค่ะว่าเป็นเรือข้ามฟากหรือเรือด่วน ระหว่างอยู่ในแถวถามพี่เจ้าหน้าที่เก็บเงิน "พี่ค่ะ นี่ไปเรือด่วน ผ่านท่ารถไฟใช่ปะค่ะ" "ใช่น้องเดินไปเลย" พี่แกตอบมา พอกำลังจะลงเรือด่วน ก็ถามอีกคน "พี่ค่ะ ท่ารถไฟนี่ต้องนั่งเรือไปฝั่งไหนอะค่ะ" "พี่ไม่แน่ใจอะคะ เดี๋ยวพี่ถามเขาก่อนนะค่ะ" แล้วพี่ผู้หญิงคนนั้นก็ถามป้าคนข้างๆให้ (ขอบคุณคร๊าฟฟฟ) ได้ลงเรือสักที ดูเวลา บร๊ะเจ้า!!! 07:35 อีก 15 นาทีหรอว่ะจะทันมั๊ยๆ "พี่ค่ะ ท่ารถไฟนี่อีกกี่ท่าอะคะ" (ถามจังว่ะ555) เราหันไปถามพี่กระเป๋าเรือ "อ่อ ก็อีกประมาณ 4-5 อะค่ะน้อง" "อ่อ ค่ะขอบคุณค่ะ" ยิ้มให้พี่แกแห้งๆ ในใจนี่เมิงงงงไม่ทันชัวร์ เอาไงดี หรือจะเปลี่ยนใจไปรถตู้ รถไฟ หรือรถตู้ ไฟตู้ไฟตู้ไฟไฟไฟ เสียงหัวใจสั่ง รถไฟดิเมิงอยากสโลว์ไลฟ์ไม่ใช่หรอ555 เอาว่ะรถไฟก็รถไฟเสี่ยงไปซักตั้ง ก็มีแค่ทันกับไม่ทัน
พอถึงท่ารถไฟ รีบวิ่ง 4x100 เลยจ้า พี่วินมอไซต์มาจอดพอดี "ไปถานีรถไฟค่ะ" (ไปเลยคร่าพี่สุชาติ เพิ่งดูฟรีแลนซ์มา 555) นอกจากไปกับพี่วินได้แล้ว สามารถไปรถสองแถวได้ด้วยนะคะ แต่ด้วยสถานการณ์บีบบังคับ เราเลยต้องเลือกไปกับพี่สุชาติแหละ 5555 ค่าวิน 15 บาทค่ะ
พอถึงสถานี เฮ้ย รถไฟจอดอยู่ ขอให้เป็นรอบกาญฯเหอะเพี้ยงงงง จ่ายเงินพี่สุชาติเสร็จ 4x100 อีกรอบเลยจ้า วิ่งไปถามที่ช่องขายตั๋ว
"พี่ค่ะ รถไปกาญฯออกยังค่ะ"
"กำลังจะออกเลยครับ ไปกี่คนน้อง" พี่ช่องขายตั๋วถามมา
"คนเดียวค่ะ"
"อ่ะ ไปเที่ยวคนเดียวหรอ?" พี่ช่องขายตั๋วถามอย่างเป็นกันเอง ปานว่ารู้จักกันมานาน (นี่แหละค่ะ บีทว่าเป็นเสน่ห์ของคนไทยเลยล่ะ)
"ก็หนูอินดี้อ่าคร่า"
พี่ช่องขายตั๋วนี่ได้แต่ยิ้มแล้วยื่นตั๋วให้ (ตั๋วรถไฟฟรีค่ะ)
"ไปไวๆน้อง รถจะออกแล้ว"
"ขอบคุณค่ะ" รับตั๋วปุ๊ปวิ่งเลยคร่าาา
"เที่ยวให้สนุกน้า" ได้ยินเสียงตามหลังมาจากช่องขายตั๋ว ตอนวิ่งอยู่ก็หันหลังไป
"ขอบคุณค่ะ" (โชคดีนะ พูดกับตัวเอง)
มีหนังสือเล่มนึงบอกเราว่า.......เสน่ห์ของการเดินทาง คือ ทางข้างๆที่เราผ่านมา
ถึงสถานีรถไฟกาญฯประมาณ11:00โมงค่ะ ตามที่อ่านรีวิวหลายรีเขาว่ากันว่า ให้นั่งสองแถวเข้าไปแล้วไปต่อวินมอไซต์ เอ๊ะ ว่าแต่คันนั้นมั๊ยน้าาาจัดไป!!!
รูปรถสองแถวนี้ เราถ่ายตอนที่ บขส.กาญ นะ คือ ไอ้เราก็คิดว่าจะนั่งสองแถวแล้วถึง คือถ้าแบบนั้นต้องเหมาสองแถวเข้าไป (กำ เอาไงดีกรู) พี่สองแถวบอกว่าให้ไปต่อรถสังขละที่ บขส. อีกทีนึง เอาวะตามนั้น....... ถึง บขส. ก็ไปขึ้นรถสังขละอย่างที่พี่สองแถวบอก
"พี่ค่ะ นี่ผ่านแยกปัดโป่งปะค่ะ"
"แยกโป่งปัดปะน้อง" "อ่อๆ ใช่ค่ะๆ แยกโป่งปัด" (โธ่ ชื่อแยกยังสลับกันเบยกรู จะรอดมั๊ยเนี๊ยยย)
"ผ่านครับๆ ขึ้นเลยครับ" (ท่าทางพี่เหมือนไม่แน่ใจ) พอเราขึ้นไปนั่งบนรถ รอรถออก ก็มีพี่อีกคนเดินมาพร้อมกับคนขับรถที่หน้าต่างแล้วเรียกเรา
"น้อง จะไปไหนน่ะ"
"แยกโป่งปัดค่ะ ลงที่ป้อมตำรวจอะค่ะ จะไปบ้านกกกอด ค่ะ"
(นี่เป็นไง ศึกษาข้อมูลมาดี รู้ด้วยต้องลงไหน55) แล้วนี่ก็เอาแผ่นที่ในโทรศัพท์ในเขาดู "ที่นี่อะค่ะพี่"
"อ่อ น้อง ถ้าที่นี่อะไม่ใช่แหละ ต้องไปนั่งรถเอราวัณ" พี่แกใจดีพาเราลงจากลงแล้วพาไปส่งขึ้นรถเอราวัณ เพื่อไปลงแยกโป่งปัด ขอบคุณคร๊าฟฟ
ระยะทางจาก บขส. ไปแยกโป่งปัด ประมาณ 40 กิโล ค่ารถ 40 บาท ค่ะ
พอกำลังจะถึงแยกโป่งปัดพี่คนขับรถก็บอกว่าใกล้ถึงแล้ว ถามเราอีกรอบว่าจะไป บ้านกกกอด ใช่มั๊ย บังเอิ๊ญญญบังเอิญ พี่ผู้หญิงที่นั่งอยู่ใกล้ๆ (ต่อมารู้ชื่อ ว่าแกชื่อ พี่รัตน์) พูดขึ้น "น้องจะไป บ้านกกกอด หรอ ค่ะ" "ค่ะ" เราตอบ "ไปพร้อมพี่มั๊ย พี่ทำงานอยู่ที่นั้น" (นั่น แน่นอนไม่ปฏิเสธค่ะ) แล้วเราก็ซ้อนท้ายมอไซต์พี่รัตน์เข้า บ้านกกกอด ระยะทางจากแยกโป่งปัดก็ประมาณ 5 กิโล ค่ะ ระหว่างทางพี่รัตน์ก็ชวนคุยโน้นคุยนี้ พี่แกบอก "เก่งนะบีท มาคนเดียวด้วย" ก็ได้แต่ยิ้มเล็กๆที่มุมปากแหละค่ะ 555 แล้วไม่นานเราก็ถึงสักที "บ้านกกกอด"เฮ้ย!!! ถึงแล้วอะแก บรรยายกาศแบบ ขอเก็บใส่กระเป๋าเลยได้มั๊ย
ไปถึงฝนก็ตก พี่รัตน์บอกว่าฝนไม่ตกหลายวันแล้วนะ บีทมาฝนตกเลย เอิ่ม... คือดีใช่มั๊ยค่ะพี่ 555 ที่นี่เงียบสงบมากค่ะ ห้องพักไม่มี ทีวี ตู้เย็น wifi ห้องที่เราพัก เป็นห้องกระท่อมไม้ ราคาคืนละ 1400 มีแอร์ มีห้องน้ำในตัวค่ะ (ps.น้องหมีนี่เราเอาไปเองน้า กอดทูกคืนเบย คริคริ)
ฝนตกโปรยๆตลอดๆ นั่งเล่นนอนเล่น เซลฟี่เล่นอยู่ในห้องเปื่อยๆ เริ่มเซ็งๆอะแกร แบบไปถ่ายรูปข้างนอกดีกว่า เฮ้ย แต่ฝนตกนะ ถ้าไม่สบายล่ะ ถ้าไม่สบายนี่ คือ ไม่ได้ไปวิ่งฮาล์ฟเลยนะบีท เอาไงดีล่ะ คิดหนักเบยยยย เอ่อ......... เอาว่ะ มาทั้งที...... และนี่คือสิ่งที่เราได้รับจากการยอมเปียกฝน
บร๊ะเจ้า!!! หมอกกกก โว้ยเฮ้ยยยย หมอกกกกก หมอกอะแกรรรรรร
Q : "แอ๊ะๆๆๆ ว่าแต่ไหนบอกไปคนเดียว แล้วใครถ่ายรูปให้ล่ะ?" A : "ถ่ายเองจ้าาา" Q : "......." เฮ้า งง งง งง กันเลยซิครัชท่านผู้โชมมม (เดี๋ยวบอกตอนท้ายนะคะ)
ฝนเริ่มหยุด ฟี่กะเรือซักหน่อยยยยยย ร่มใสเข้ากะบรรยากาศสุดๆ ไปยืมของที่เค้าเตอร์เช็คอินมา ตอนแรกก็ร่มสีนะ นี่เอาไปเปลี่ยน แบบเกาหลีมากม้างงงงง คริคริ
เช้าวันต่อมา ตื่นตั้งแต่ตี4 กว่าๆ รีบตื่นมากมั้ง 555 ก็กะว่าจะตื่นมาดูแสงแรกของวันหนิค่ะ เราออกไปที่นอกห้อง ในใจนี่แบบ คงมีคนตื่นมาพร้อมเราแน่ๆเลย พอออกมานี่ เอิ่ม.... ทุกอย่างเรียบงัน ฝนตกโปรยๆ เราค่อยๆเดินไปที่ริมเขื่อน จุดที่คิดว่า กรูจะต้องเห็นพระอาทิตย์ ตรงนี้แหละ ตอนเดินไปนี่มีเสียงเดินเราที่กระทบกับสะพานไม้ เสียงดังอ็อดแอดๆ (เฮ้ยไม่ขำค่ะ เวลานั้น 55) เสียงฝนโปรยปลาย บวกกับเสียงปลาที่ผุดจากน้ำ หรือทำอะไรของมันนี่แหละ วิ่งเข้าห้องเลยครับท่านผู้ชม..... ตั้งสติแปป ......
พอตี 5 กว่าๆ ก็รวบรวมความกล้าออกมาอีกครั้ง (ก็เค้าอยากเห็นพระอาทิตย์ จริงๆอะเตง) ออกมาก็มานั่งที่เก้าอี้โยก (เอาแล้วกรูเก้าอี้โยกแบบโบราณ หาเรื่องอีกแล้วว แต่เอาจริงๆก็ไม่มีอะไรเลย นี่ชอบเป็นคนที่จิตนาการเก่งเวอร์วังอลังการล้านแปดอะค่ะ5555) นั่งชิวๆ เลยหยิบไดอารี่ประจำตัวมาเขียนโน้นนี่นั่น กับสิ่งที่ผ่านๆมา โคตรได้อารมณ์อะค่ะ ศิลปินสุดๆ อิอิ สักพักก็ได้ยินเสียงมีพี่คนนึงเดินมา ทำโน้นนี่นั้น เปิดนงเปิดน้ำ อ่อ สงสัยพี่เขาคงเป็นคนสวนที่นี่แหละมั้ง "ตื่นเช้าจังครับ" พี่เขาทัก "กะ มาดูพระอาทิตย์อะค่ะ" "รีบไปรอที่เขื่อนเลยนะ เด่วไม่ทัน" "อ่อ่ ค่ะ วันนี้จะขึ้น 06:10 น.อะคะ" (นี่เป็นไงมีเช็คพยากรณ์อากาศมาด้วย คริคริ) แล้วเราก็เดินไปริมเขื่อน สิ่งที่ได้รับคือ
ดูพระอาทิตย์+โยคะ(แอร์โรบิกมากกว่า55)เสร็จก็ไปพายเรือคายัคจ้า แอคทิวีตี้สุดๆ
อาหารเช้าคร่า
กินเสร็จถ่ายรูปต่อค่ะ
ห้องพักมีหลายแบบหลายห้องนะคะ มีต่อเติมด้วยน้า นี่เเบบห้องวิวเขื่อน ซึ่งเราไม่ได้พัก อิอิ
รูปทั้งหมด(ยกเว้นพายคายัคที่เห็นทั้งตัว ps. มารู้ทีกลังว่าพี่เขาเป็นผู้จัดการที่นี้ ถึงว่าคนสวนอะไรจะดูดีขนาดนี้ เอิ่ม ข้างบนไม่เห็นเมิงพูดแบบนี้บีท อิอิ)เราถ่ายเองน้า ไอโฟน+รีโมท+ขาตั้งกล้อง เดี๋ยวจะมารีวิววีธีใช้พร้อมกะบอกเล่าเรื่องราวที่เราไปวิ่งฮาล์ฟ21km.กระทู้หน้านะค่ะ ขอบคุณที่อ่านมาจนจบและขอบคุณล่วงหน้าสำหรับการติดตามนะค่ะ ไว้เดี๋ยวจะมาเขียนต่อนะคะ จุ๊ฟๆ
FB :https://www.facebook.com/beat.unchanaporn
IG :upbeat89
............... 13-09-2015 ณ บ้านกกกอด กาญจนบุรี ขอบคุณค่ะ ................
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น