ขณะที่กำลังทำงาน...โดยเฉพาะอย่างยิ่ง...งานใช้ความคิด...แม้ช่วงเวลาที่หยุดคิด(ชั่วคราว)แล้ว
ก็จะยังมีช่วงเวลา...”อุ่นเครื่อง” อยู่
ไม่เฉพาะแต่เรื่องของการทำงานใช้ความคิด...ในขณะที่คุณกำลังตรึกนึกทุกอย่าง...
รวมปริยัติ...รวมปรัชญา “ชีวิตคืออะไร?” ...รวม อภิธรรมมัตถสังคหะ...หรือ อภิธรรมาวตาร ก็ตามแต่...
ช่วงเวลาที่กำลังอุ่นเครื่องนี้...ยังมีสภาวะความเคี่ยวเข็นอยู่...ซึ่งจะบดบังการ “ภาวนา” เสียสิ้น
หมายความว่า...หากระดับพลังงาน...การอุ่นเครื่องของการใช้ “ความคิด” ยังมีอยู่...
...ภาวนา ไปเท่าไหร่...ก็ไม่มีทางเห็นสัจธรรมสูงสุด...หรือ ก็คือ ความจริงที่ซ่อนอยู่ในธรรมชาติได้
ผม...เคยอวดอ้างไว้...ในกระทู้หนึ่ง...ที่ คุณพี่วิชัย...ขออนุญาตเรียก “พี่” เพราะอายุมากกว่าผม
ซึ่งเป็นนักวิทยาศาสตร์โดยอาชีพ...เป็นผู้ตั้งขึ้นไว้
เนื้อความของกระทู้โดยสรุป...ก็คือ...การปฏิบัติธรรมนั้น ไม่ใช่การมานั่งคิดปรัชญา แต่งโวหารมาอวดอ้างกัน...
แต่ต้องเป็นการภาวนา...ด้วยสัมมาทิฎฐิ...เพื่อค้นหาความจริง
ส่วนตัวผมนั้น...ผมตอบไปว่า...ผมตั้งต้นการปฏิบัติธรรมจากการคิดพิจารณา “ปรัชญา” เป็นหลัก.
เป็นปรัชญาในหัวข้อ...ชีวิตคืออะไร?...สัจธรรมสูงสุดของชีวิตคืออะไร?...ความสมบูรณ์แบบของชีวิตมีหรือไม่?