ณ ศาล ไคเฟ็ค
อี..อา...   อี..อา....   อี....อา....
เสียงดังระงม  ประดุจ เสียงข่มขวัญของกองทหาร ที่เตรียมเข้าห้ำหั่นปัจจามิตร
แท้จริงมันเป็นเสียงของกององครักษ์ที่ตั้งแถว  รอการออกขึ้นว่าความของท่านเปาบุ้นจุ้น
องครักษ์ในชุดสีน้ำเงิน ซึ่งยืน เป็นสองแถว  ชี้ไม้พลองเฉียงไปข้างหน้า ใบหน้าทุกคนล้วนเคร่งขรึม
เสียงดังอี...อา... เริ่มแผ่วลง และเงียบลงในที่สุด  ฉับพลันเสียงฆ้องขนาดใหญ่ก็ดังกังวานขึ้น
....`ผ่าง..งงงง.........

ชายคนหนึ่งในชุดดำ สวมหมวกขุนนางผู้ใหญ่  ก้าวขึ้นสู่บังลังก์ชำระความ



ก้าวย่าง อย่างสโลว์โมชั่น พร้อมเสียงเพลงที่เข้ากับจังหวะก้าวย่างของท่านเปา

เมื่อสิ้นเสียงเพลง  ท่านเปาก็นั่งเด่นเป็นสง่า ทำปากเพยิบพยาบ พร้อมส่งเสียง
"หวังเฉย"   "หม่าแห้ว"

"ขอรับ...บ" เสียงทุ้มๆกับเสียงแหบๆ ประดุจคอรัสผู้ชำนาญการ การประสานเสียง ดังขึ้นอย่างขึงขัง
พร้อมกับใบหน้าของเจ้าของเสียง

องครักษ์ หวังเฉย


องครักษ์ หม่าแห้ว