จดหมายหนึ่งฉบับกับจิตตั้งมั่นแรงกล้า นำพาสาวน้อยตัวเล็กหน้าใสราวเด็กน้อยบินเดี่ยวสู่อ้อมกอดแห่งขุนเขา เพื่อพบหน้าพ่อผู้เป็นที่รัก บนเส้นทางแห่งความหวั่นไหว ไม่แน่ใจ แต่เธอก็คิดว่าต้องทำอะไรซักอย่างเพื่อจะทวงถามความรักความอบอุ่นกลับคืนสู่ดวงใจ หากไม่มีใครแม้แต่ตัวนาราเองจะคาดถึงว่า ณ ที่หมายแห่งการเดินทาง เธอกลับได้ "ใจรัก" ของผู้ชายอีกคนติดตามมาอีกหนึ่งดวง

เมื่อพูดถึง "นาย" แห่งไร่สัตบุษย์ หรือ ไร่บัวขาว ก็เข้าใจเป็นแน่ว่ากำลังพูดถึง "หนุ่มใหญ่ใจนักเลงสปอร์ต@เจียงฮาย" โดดเด่นด้วยรูปร่างสูงหนา หนวดเครากระจายเต็มหน้า ดูไปก็คล้าย "หมี" ตัวโต หากสิ่งที่โดดเด่นที่สุดคงเป็นดวงตาดำสนิทคมกริบแฝงความเฉลียวฉลาด ที่อาจจับจ้องอย่างรู้ทัน (แต่ฉันไม่พูด) หรือ มันระยับวาววับพาให้ใจตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ยามเจ้าตัวพึงใจ อยากจะรู้ว่านายสิงห์คิออะไรให้ดูด้วยสายตา

เมื่อมีสาวน้อย ... ที่ดูแล้วยัง "เด็ก" หล่นปุ๊มาอยู่ตรงหน้า นายสิงห์ก็ไม่ได้คิดอะไรมากไปว่าเด็กกะโปโลที่ไหนหนอมาตัดหน้ารถ และ เมื่อตกลงใจรับเด็กหนูนาเข้าทำงานที่ไร่ เผชิญความปั่นป่วนที่เธอสร้างไม่ทันเท่าไหร่  สมองฉับไวก็ฉุกคิดถึงความผิดปกติได้ทันที มือไม้ที่อ่อนนุ่มไม่ชินงาน การหยิบจับงานบ้าน งานที่ ... ถ้าเด็กหนูนาเป็นคนระดับอย่างที่เธอว่าจริง ๆ ก็คงคุ้นเคย แต่นี่กลับไม่ เขาไม่รู้ว่าเธอมีจุดประสงค์ในสิ่งใด แต่ฝีมืออ่อนหัดอย่างนี้ ก็ไม่น่าจะได้อะไรกลับไปนอกจากแผลพุพอง



ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ที่หนูนาตัวเล็กได้เข้ามาสร้างชีวิตชีวาให้กับหัวใจของนายสิงห์ ยิ่งเวลาดวงหน้าเล็ก ๆ กลม ๆ แหงนขึ้นช้อนมอง ดวงตาหวานฉ่ำราวตากวางคู่นั้นทำเอาหัวใจแทบโลดออกนอกอกทุกทีไป และแล้วนายสิงห์หนุ่มลูกทุ่งผู้น่าเกรงขาม กลับต้องหวิว ๆ ในใจเป็นครั้งแรก กับเด็กน้อยกริยาใสซื่อที่ท่าทางยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ... ว่าเข้าไปนั่น



แต่คนอย่างนายสิงห์หรือจะระย่อ เคยได้ยินไหม ? เป้าหมายมีไว้พุ่งชน แล้วเมื่อทั้งแซะ ทั้งสืบทั้งเสาะ จนมั่นใจว่าที่ระแวงไปนั้น คือ "มโน" นิทานเรื่องราชสีห์กับหนูภาคพิสดารก็แผลงฤทธิ์เลยทีเดียว สิงห์หนุ่มที่ดูว่าโผงผางและตรงไปตรงมา ก็แอบใช้เล่ห์กระเท่ห์นิโหน่ยยยยย ... เทรนว่าที่นายหญิงไร่บัวขาวอย่างแนบเนียน เนี้ยนเนียน สายตานี้บ่งความรักใคร่เอ็นดูหนูน้อยอยู่ตลอด ... เหมือนกลัวคนอื่นไม่รู้ ประเด็นคือ ... คนไม่รู้ก็มีคนเดียวก็คือ คนที่เจ้าตัวอยากให้เป็น "นายหญิง" นั่นแหละ

หากแม้จะช่างแกล้งช่างยั่วเย้าซักเพียงไหน สิ่งที่ผู้ชายคนนี้ไม่เคยละเลยคือการทะนุถนอมและให้เกียรติคนที่รัก แม้จะจิกตีแหนบลดวัยไปเป็นเด็กชายหัวดื้อขี้อ้อนบางครั้ง แต่สุดท้ายเขาพูดได้อย่างมั่นใจ และ มั่นหน้า (ฮา) ไม่ใช่อย่างชายวัยรุ่นที่บูชาความรักเป็นสำคัญหรอกนะ แต่เป็นแบบคนที่มีวุฒิภาวะ(ปนอหังการ์)ที่กำลังจะบอกคุณตาของว่าที่นายหญิง ผู้ชายคนนี้มีดี และ มีพร้อมที่จะดูแลหลานสาวคนเดียวของท่านได้ ไม่ว่าในทางไหน





อาจจะมีคนที่รวยกว่า ดีกว่า แต่เขาเชื่อว่าไม่มีใครที่เหมาะสมและรักหนูนาได้เท่าเขา และ ถึงหนูนาจะไปเรียนต่อเมืองนอก เขาก็เชื่อมั่นในตัวเองอีกเช่นกันชนิดมั่นหน้าขั้นสุดซะด้วย เพราะข้อนี้ก็ใช่เล่ห์กระเท่ห์นิดโหน่ยยยยย แอบแซะหนูนาตัวเล็กอย่างชาญฉลาดสอบถามไว้เรียบร้อยแล้ว นอกจากความเชื่อมั่นแล้ว ... รายนี้ยังเป็นคนที่พูดแล้วลงมือทำ