ขอเกริ่นนำก่อน..

พ่อกับแม่ทะเลาะกันตั้งแต่เด็ก ทะเลาะกันและใช้กำลังเป็นประจำ จนมาวันนึงทั้งพ่อและแม่ก็ไม่สามารถทนกันได้ พ่อหนีออกจากบ้านหลังจากทะเลาะกันครั้งใหญ่ และหายไป
หลังจากนั้น 4-5 ปี มีคนติดต่อกลับมาให้ไปรับตัวพ่อมาดูแล สังเกตุได้ว่าทุกอย่างเปลี่ยนไป พ่อจำอะไรได้เป็นบางครั้ง และลืมสิ่งที่พูด สิ่งที่ทำในหลายๆครั้ง + เป็นโรคลมชัก พฤติกรรมดีขึ้น พูดง่าย แม่และครอบครัวก็ดูแลเป็นปกติ แต่หลังจากผ่านไปไม่นาน พอกลับมาอยู่บ้านและสภาพแวดล้อมเดิมจนชิน พ่อก็กลับมาเป็นคนเดิม พูดจาหยาบคาย อารมร้อน ใช้กำลัง  และเมื่ออารมณ์ดีก็จะพูดเพ้อเจ้อถึงเรื่องเหนือธรรมชาติ เทวดา นรก สวรรค์ มากจนเกินคนปกติ และถ้ามีเรื่องขัดใจก็จะกลับมาอารมณ์ร้อน และใช้กำลังกับคนใกล้ตัวอีก เช่น ทะเลาะกับคนแถวบ้านและใช้อาวุธทำร้ายร่างกายโดยไม่รู้ตัว และไม่รู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำ พอจบเรื่องกลับจำเหตุการณ์ทั้งหมดไม่ได้

พ่อต้องกินยาแก้ลมชักตลอด แต่ก็มักลืม เรามาทำงานคนละจังหวัดไม่ได้อยู่ที่บ้านทุกวัน อาศัยอยู่หอพักทำให้ไม่สามารถดูแลพ่อได้ตลอด และเราไม่สามารถปล่อยแม่และพ่ออยู่ด้วยกันตามลำพังได้ เนื่องด้วยสภาวะทางอารมณ์ของพ่อ และพ่อเองเมื่อไม่พอใจ หรือรู้สึกขัดหูขัดตากับใครก็จะเก็บของไปอยู่ที่อื่น ญาติพี่น้องทุกคนก็เอือมระอา และไม่ต้อนรับที่จะให้พ่ออยู่ด้วย พ่อจึงเป็นคนเร่ร่อนไปทั่ว อยู่กับคนโน้นทีคนนี้ทีเมื่อพ่อสร้างวีรกรรมจนทนไม่ไหว เราก็ต้องไปตามรับตัวกลับมาอยู่บ้าน และวนกลับมาทะเลาะกับแม่อีก

เราจึงพยายามหาทางออกที่ดีกับทุกฝ่ายที่สุด เราพาพ่อไปอยู่บ้านพักคนชรา เพราะมีคนดูแลเรื่องอาหาร ยา และมีหมอประจำ มีเจ้าหน้าที่คอยดูแลตลอด
ทุกอย่างเหมือนจะเป็นไปได้ดี เราไปเยี่ยมพ่อทุกอาทิตย์ รู้สึกว่าพ่อดีขึ้นมาก มีเพื่อนวัยเดียวกัน ได้รู้จักคนและมีสังคมใหม่ๆ แต่หลังจากพ่อไปอยู่ที่บ้านพักคนชราได้ประมาณห้าเดือน ก็มีเรื่องทะเลาะชกต่อยกับคุณลุงที่อยูในบ้านพักคนชราด้วยกันและยืนยันจะขอลาออกจากบ้านพักคนชรา ทางผู้อำนวยการจึงแนะนำให้ไปบำบัดด้านอารมณ์และจิตใจที่อื่นจะดีกว่า

จึงอยากขอคำแนะนำจากผู้รู้ในคะ ว่าเราเองควรจะทำอย่างไรดีคะ ควรพาพ่อไปพัก รักษา บำบัดที่ใหนดีคะ