อยากถามคนที่เข้าใจจริงๆนะค่ะ
ตามหัวข้อเลย นี่เป็นครั้งแรกที่เราเลือกหนีและหายไปจากคนเก่า ตลอดเวลาที่คบๆเลิกๆกันไม่เคยจะหายไปจากเค้าได้ แต่ครั้งนี้มันคงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วจริงๆ แค่ไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว คิดว่าการหนีออก หนีความจริง เพราะไม่อยากทุกข์ เจ็บปวด ทรมาน คงเป็นทางออกที่ดีที่สุด เราคงดีไม่พอจะทำอย่างที่ขอได้ มันกลับไปเป็นเพื่อน พี่น้องไม่ได้อีกแล้ว เราผิดเองที่เข็มแข็ง แกร่งไม่พอ เหมือนเค้า เราแค่ไม่อยากเจ็บปวด ที่ต้องเจอคำพูดอะไรที่มันทำร้ายจิตใจ เวลาเค้ามีคนอื่นแล้ว แต่บางทีก้อไม่อยากเชื่อ จริงๆมันคงเป็นเพราะยังรับความจริงไม่ได้ ว่าจะมีวันที่เราจบกันจริงๆ วันที่เค้ามีคนใหม่จรืงๆ ไม่รู้กี่คนแล้ว เมื่อก่อนเคยยอมอยุ่ ขอแค่ได้คุย ได้เป็นเพื่อน แต่เหตุการณล่าสุด มันทำให้เราหยุด พอแล้ว คนที่เราคืดว่าดีที่สุด ไม่มีทางทำร้ายหัวใจกัน บางทีมันก็ ไม่จริงเสมอไป
แต่ก้อพยายามคิดว่า มันเป็นเพราะเราเอง เราดีไม่พอเอง ถ้าดีพอให้เค้า เค้าคงไม่มองหาใคร อยุ่กับเราแล้วไม่มีความสุข เราก้อ ทำไรไมไ่ด้นอกจากต้องปล่อยเค้าไป
แต่ทุกวันนี้ ตั้งแต่เรา หายไปจากเค้าได้ ครั้งแรก ตลอดเกือบ 3 ปี ที่พยายามทำมา เลิกกันมาจะครบปีแล้ว แต่ เราหายไปจากเค้าได้ ก้อจะหกเดือนละ...... ไม่รุ้เหมือนกันทำไมจากคนที่ไม่เคยทำได้แม้แต่ครั้งเดียว มันคงเจ็บสุดๆแล้ว แต่ บางทีก็ค้นพบ
ว่าการหนีความจิง เพื่อไม่ให้ทุกข ไม่อยากรับรู้อะไร มันก้ไม่ได้ช่วยให้ลืมเค้าได้เลย ยิ่งคืดถึงมาก แต่ความโกรธเกลียดก็จะเข้ามาเตือนสติเสมอ
ทุกวันนี้ จิตตกมากๆ พยายามเข็มแข็ง พยายามไม่ร้องไห้เวลาคิดถึงเค้ามาก แต่ทำไรไมไ่ด้ พุดไม่ได้ แต่ความเจ็บปวดก็เข้ามาเตือนสติ จะปีนึงแล้วที่เรายัง คิดแต่เรื่องเค้า ทุกวัน ทุกเวลา นอกจากเวลาทำงานอาจจะไม่มีเวลาคิด เรื่องเค้า จะปีนึงแล้วเรายังต้องร้องไห้ คิดถึงเค้าอยุ่เลย ทรมานมากก แต่ก็ไม่คิดไปยุ่ง อาจจะเพระาความผูกผัน ความทรงจำ ที่เคยเป็นคนที่รู้สึกดีมากกก แบบไม่เคยเจอ มันลบ ลืมไมไ่ด้จริงๆ
อยากรู้ว่าเราผิดปกติมั้ย จะนึงปีแล้ว ยังเลิกคิดเรื่องเค้าไม่ได้ คำพุดเค้า ทั้งดี และไม่ดี ภาพเค้ามีใคร และก้อวกภาพที่ยังดีๆกัน มันยังมียังคิดตลอดทุกวันทุกเวลา ความเจบปวดก้อยังผุดเข้ามาตลอดเวลาทุกวัน ในขณะเดียวกันก็ไม่รุ้ทำไมยังต้องโง่ไปคิดถึงเค้า กว่าจะนอนได้แต่ละคืน มันก้อไปคิดแต่เรื่องเค้า จะปีนึงแล้วที่ยังเป็นแบบนี้อยุ่ เราไม่เคยเป็นกับใครแบบนี้เลย อาจจะเป็นเพระาเค้าคือคนที่ใช่ที่สุด คนที่ขอหยุดอยุ่ที่เค้า คนที่อยากเลือกใช้ชีวิต คงหวังมากไปคนเดียว
เรากลายเป็นคนจิตตก เข็ด เบื่อ อคติ กับคนที่จะเข้ามา ว่าไม่ดี ไม่มีคนดีอีกแล้ว มันหลอน มันมองแง่ร้ายไปหมด ว่า เข้ามาโกหก เข้ามาหลอก บางทีมันปลงกับการไม่อยากมีใครไปแล้ว และเราก็ไม่ได้มีความรุ้สึกอยากมีใครใหม่เรยตอนนี้ อยู่ได้ บางแค่เหงา แต่สาเหตุลึกอาจจะเพราะยังลืมคนเก่าไมไ่ด้ วิธีที่บอกว่า วิธีลืมคนเก่าได้ดี คือการมีคนใหม่ให้เร็วที่สุด เมื่อก่อนมันอาจจะใข่ แต่ถ้าวันนึงเราได้เจอคนที่เราเลือกแล้วจริงๆ มันยากมากๆที่จะมีใครใหม่ได้ เราจึงรับสภาพการอยุ่คนเดียว
หลายคนอาจจะมองว่าปัญหานิดเดียว เล็กน้อยมาก เมื่อก่อนเราก้คิดแบบนี้ เวลาเห็นคนอื่นเป็น แต่พึ่งจะเข้าใจคำว่า ใครไม่เเป็นไม่รุ้จริงๆ แค่อยากรุ้ว่ามีใครเป็นแบบนี้มั้ย ผิดมั้ยที่เป็นแบบนี้ ผิดมั้ยที่หนีความจริง ผิดมั้ยที่ยังลืมไมไ่ด้ ผิดมั้ยที่ยังคิดถึง ผิดมั้ยที่อยากบอกเค้าว่าคิดถึง แต่มันคงไม่สมควร......
ขอบคุณล่วงหน้านะคะ หากมีใครใจดี เข้ามาอ่าน คนบ้าๆคนนี้ บางทีก็แค่อยากระบาย
มีใครยังลืมคนเก่าไม่ได้มั้ย อยากรุ้ว่า ผิดปกติมั้ยที่เป็นแบบนี้
ตามหัวข้อเลย นี่เป็นครั้งแรกที่เราเลือกหนีและหายไปจากคนเก่า ตลอดเวลาที่คบๆเลิกๆกันไม่เคยจะหายไปจากเค้าได้ แต่ครั้งนี้มันคงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วจริงๆ แค่ไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว คิดว่าการหนีออก หนีความจริง เพราะไม่อยากทุกข์ เจ็บปวด ทรมาน คงเป็นทางออกที่ดีที่สุด เราคงดีไม่พอจะทำอย่างที่ขอได้ มันกลับไปเป็นเพื่อน พี่น้องไม่ได้อีกแล้ว เราผิดเองที่เข็มแข็ง แกร่งไม่พอ เหมือนเค้า เราแค่ไม่อยากเจ็บปวด ที่ต้องเจอคำพูดอะไรที่มันทำร้ายจิตใจ เวลาเค้ามีคนอื่นแล้ว แต่บางทีก้อไม่อยากเชื่อ จริงๆมันคงเป็นเพราะยังรับความจริงไม่ได้ ว่าจะมีวันที่เราจบกันจริงๆ วันที่เค้ามีคนใหม่จรืงๆ ไม่รู้กี่คนแล้ว เมื่อก่อนเคยยอมอยุ่ ขอแค่ได้คุย ได้เป็นเพื่อน แต่เหตุการณล่าสุด มันทำให้เราหยุด พอแล้ว คนที่เราคืดว่าดีที่สุด ไม่มีทางทำร้ายหัวใจกัน บางทีมันก็ ไม่จริงเสมอไป
แต่ก้อพยายามคิดว่า มันเป็นเพราะเราเอง เราดีไม่พอเอง ถ้าดีพอให้เค้า เค้าคงไม่มองหาใคร อยุ่กับเราแล้วไม่มีความสุข เราก้อ ทำไรไมไ่ด้นอกจากต้องปล่อยเค้าไป
แต่ทุกวันนี้ ตั้งแต่เรา หายไปจากเค้าได้ ครั้งแรก ตลอดเกือบ 3 ปี ที่พยายามทำมา เลิกกันมาจะครบปีแล้ว แต่ เราหายไปจากเค้าได้ ก้อจะหกเดือนละ...... ไม่รุ้เหมือนกันทำไมจากคนที่ไม่เคยทำได้แม้แต่ครั้งเดียว มันคงเจ็บสุดๆแล้ว แต่ บางทีก็ค้นพบ ว่าการหนีความจิง เพื่อไม่ให้ทุกข ไม่อยากรับรู้อะไร มันก้ไม่ได้ช่วยให้ลืมเค้าได้เลย ยิ่งคืดถึงมาก แต่ความโกรธเกลียดก็จะเข้ามาเตือนสติเสมอ
ทุกวันนี้ จิตตกมากๆ พยายามเข็มแข็ง พยายามไม่ร้องไห้เวลาคิดถึงเค้ามาก แต่ทำไรไมไ่ด้ พุดไม่ได้ แต่ความเจ็บปวดก็เข้ามาเตือนสติ จะปีนึงแล้วที่เรายัง คิดแต่เรื่องเค้า ทุกวัน ทุกเวลา นอกจากเวลาทำงานอาจจะไม่มีเวลาคิด เรื่องเค้า จะปีนึงแล้วเรายังต้องร้องไห้ คิดถึงเค้าอยุ่เลย ทรมานมากก แต่ก็ไม่คิดไปยุ่ง อาจจะเพระาความผูกผัน ความทรงจำ ที่เคยเป็นคนที่รู้สึกดีมากกก แบบไม่เคยเจอ มันลบ ลืมไมไ่ด้จริงๆ
อยากรู้ว่าเราผิดปกติมั้ย จะนึงปีแล้ว ยังเลิกคิดเรื่องเค้าไม่ได้ คำพุดเค้า ทั้งดี และไม่ดี ภาพเค้ามีใคร และก้อวกภาพที่ยังดีๆกัน มันยังมียังคิดตลอดทุกวันทุกเวลา ความเจบปวดก้อยังผุดเข้ามาตลอดเวลาทุกวัน ในขณะเดียวกันก็ไม่รุ้ทำไมยังต้องโง่ไปคิดถึงเค้า กว่าจะนอนได้แต่ละคืน มันก้อไปคิดแต่เรื่องเค้า จะปีนึงแล้วที่ยังเป็นแบบนี้อยุ่ เราไม่เคยเป็นกับใครแบบนี้เลย อาจจะเป็นเพระาเค้าคือคนที่ใช่ที่สุด คนที่ขอหยุดอยุ่ที่เค้า คนที่อยากเลือกใช้ชีวิต คงหวังมากไปคนเดียว
เรากลายเป็นคนจิตตก เข็ด เบื่อ อคติ กับคนที่จะเข้ามา ว่าไม่ดี ไม่มีคนดีอีกแล้ว มันหลอน มันมองแง่ร้ายไปหมด ว่า เข้ามาโกหก เข้ามาหลอก บางทีมันปลงกับการไม่อยากมีใครไปแล้ว และเราก็ไม่ได้มีความรุ้สึกอยากมีใครใหม่เรยตอนนี้ อยู่ได้ บางแค่เหงา แต่สาเหตุลึกอาจจะเพราะยังลืมคนเก่าไมไ่ด้ วิธีที่บอกว่า วิธีลืมคนเก่าได้ดี คือการมีคนใหม่ให้เร็วที่สุด เมื่อก่อนมันอาจจะใข่ แต่ถ้าวันนึงเราได้เจอคนที่เราเลือกแล้วจริงๆ มันยากมากๆที่จะมีใครใหม่ได้ เราจึงรับสภาพการอยุ่คนเดียว
หลายคนอาจจะมองว่าปัญหานิดเดียว เล็กน้อยมาก เมื่อก่อนเราก้คิดแบบนี้ เวลาเห็นคนอื่นเป็น แต่พึ่งจะเข้าใจคำว่า ใครไม่เเป็นไม่รุ้จริงๆ แค่อยากรุ้ว่ามีใครเป็นแบบนี้มั้ย ผิดมั้ยที่เป็นแบบนี้ ผิดมั้ยที่หนีความจริง ผิดมั้ยที่ยังลืมไมไ่ด้ ผิดมั้ยที่ยังคิดถึง ผิดมั้ยที่อยากบอกเค้าว่าคิดถึง แต่มันคงไม่สมควร......
ขอบคุณล่วงหน้านะคะ หากมีใครใจดี เข้ามาอ่าน คนบ้าๆคนนี้ บางทีก็แค่อยากระบาย