สวัสดีเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคนค่ะ. เราไม่ค่อยได้ตั้งกระทู่นะคะ ถ้าใช้คำผิดหรือผิดพลาดตรงไหนต้องขออภัยด้วย
มาเริ่มกันเลยนะคะ เราเป็นนักศึกษามหาลัยแห่งหนึ่ง ตอนแรกก็อยู่หอในอย่างสุขสบายค่าห้องก็ถูกๆเทอมละไม่เกิน 3000 แต่พอขึ้นปี 3 ทางหอพักก็ให้เราออกไปอยู่หอนอกเพราะเราโตแล้วให้น้องๆปี 1 เข้ามาอยู่แทน ก็ไม่ใช่ปัญหาค่ะ ก็อยู่คนเดียวสบายๆค่ะ จนขึ้นปี 4 มีเพื่อนสาขาเรามาชวนไปอยู่ด้วย เราก็คิดอยู่สักพักเพราะเรามีโลกส่วนตัวสูงแต่ก็ยอมมาเพราะอยากแบ่งเบาภาระพ่อแม่(หอเก่าค่าหอตกเดือนละ 5000) ตอนแรกๆเพื่อนก็พากันมาเตือนนะคะว่าไหวหรอแกลูกคุณหนูนะเว้ย. แกแน่ใจศึกษานิสัยยัง(เราไม่ค่อยสนิทกับเธอคนนี้สักเท่าไร). เราก็ตอบไป "เห้ยๆ โอเค คงไม่แย่มั้ง นิสัยก็ดีอยู่น่ะ อีกแค่ 6 เดือนก็จบละ กุทนได้" ตอบไปอย่างมั่นใจ
จนมาถึงวันที่เราได้มาอยู่ได้กัน ตอนแรกก็ไม่อะไรคะเราก็เก็บของๆเราให้เข้าที่ ก็ไม่ได้เป็นระเบียบอะไรมาก คือของเราเยอะมากโดยเฉพาะหนังสือกับชีส เราก็ไม่ค่อยมีที่เก็บก็กองๆเอาไว้บนโต๊ะเขียนหนังสือบ้างบนพื้นบ้าง แต่ก็วางเป็นชั้นๆนะคะไม่ได้เกะกะ แต่ถ้ามองรวมๆก็คงรกมาก คือเราเป็นคนที่เก็บห้องไม่เป็นเลย ไม่รู้จะทำไงให้มันดูสวยและเป็นระเบียบ ก็จัดแบบที่หยิบง่ายใช้สะดวก รูมเมทเราก็เป็นเหมือนกันค่ะ แต่หนักกว่าตรงที่ เสื้อผ้านางก็ไม่แขวนไม่พับ กองๆเอาไว้ในตู้ เหมือนกองเสื้อผ้าลดล้างสต็อก (อยากจะบอกเหมือนเสื้อผ้ามือสอง แต่เสื้อผ้ามือสองบางทีก็แขวนนะเธอ) ขยะนางก็ไม่เอาไปทิ้งกินเสร็จก็วางไว้รอบตัวนางนั่นแหละ ห้องนางกวาดบ้างแต่นางกวาดแค่ส่วนของนาง โต๊ะเขียนหนังสือเป็นแบบโต๊ะยาวต่อกันใช้ 2 คนนางใช้คนเดียวประมาณ 70% ไม่ของนางเยอะนะ แต่มันเต็มไปด้วยขยะ จานที่กินแล้วยังไม่ล้าง(จานของเราอีกต่างหาก) ตอนแรกเราก็เก็บให้นางนะ จัดรองเท้าให้นาง เอาขยะไปทิ้งให้ อยากให้ห้องมันสะอาด เพราะมันก็รกอยู่แล้ว ทำให้นางดูเผื่อนางจะทำเองบ้าง แต่เปล่าประโยชน์ เหมือนเดิม เราเลยปล่อยค่ะช่าง
เมิงอยู่ได้ กรูก็อยู่ได้ อยากจะรู้ว่าจะทนความโสโครกได้ถึงไหน
เราก็ทนมาตลอด แต่สิ่งที่เราทนไม่ได้คือ เราไม่ชอบใช้ห้องน้ำสกปรก ตอนเราอยู่คนเดียวเราจะล้างห้องน้ำทุกอาทิตย์ มีปล่อยเป็น 2 อาทิตย์บ้างแล้วแต่ปริมาณงาน ตอนแรกเราก็ล้างนะคะ แล้วเราก็บอกนางว่า "แกอาทิตย์นี้เค้าล้างแล้ว อาทิตย์หน้าแกล้างนะ" นางก็ตอบ "อือๆ" แบบไม่ค่อยเต็มใจ พอถึงอาทิตย์หน้า นางไม่ล้างจร้า เราก็โอเคไม่เป็นไร นางคงจะล้างอาทิตย์หน้า แต่........อาทิตย์หน้านางก็ไม่ล้าง เราก็เลยคิดว่า ในเมื่อนางไม่ล้างเราก็จะไม่ล้าง(คือกรูไม่ใช่เบ๊เมิง) เราก็รอดูว่านางจะทนใช้ห้องน้ำโสโครกๆ ไปได้นานขนาดไหน จนผ่านมาเดือนกว่า ห้องน้ำสภาพแย่กว่าห้องน้ำสาธารณะซะอีก เราทนที่ใช้มันต่อไปไม่ได้แล้ว มันขยะแขยงมาก เราเลยจัดการล้างเอง แล้วเราก็กลัวว่าความอดทนเราจะหมดสักวัน เราเลยโทรหาแม่เราเลย เราถามแม่เราว่า "ถ้าเราจะออกไปอยู่คนเดียวเหมือนเดิมแม่โอเคมั้ย" คือเราก็เล่าพฤติกรรมของนางให้แม่เราฟังนั่นแหละ แม่เราก็เลยบอกว่า "ใจเย็นๆก่อนลองพูดกับเพื่อนดูลองตกลงกันก่อนทนได้มั้ยอีกไม่กี่เดือนก็จบแล้ว" เราก็เลยบอกไปว่าเราไม่รู้จะทนได้นานอีกแค่ไหน แม่ก็บอกว่า "รอดูก่อนพูดกับเค้าก่อนถ้าไม่ไหวก็ออก แม่ก็ไม่อยากให้ลูกทนกับคนแบบนั้นหรอก"
ตอนนี้เราอยากจะตกลงกับนางว่าให้สลับกันล้างห้องน้ำคนละอาทิตย์ ถ้านางทำไม่ได้เราก็คงทนอยู่กับนางต่อไม่ได้คงต้องแยก แต่เราเป็นคนพูดตรงออกทางแรง แล้วเราก็เป็นคนหน้านิ่งๆ กลัวนางจะโกรธเรา(คือนางก็นิสัยดีนะ) เราเลยอยากจะขอคำแนะนำว่าควรจะพูดกับนางยังไงดีให้คำพูดมันดูไม่แรง? ขอโทษนะคะที่ยาวไปหน่อย คือเราอยากระบายมากอึดอัด
ปล.1 นางไม่ใช่ลูกคนรวยอะไรหรอกนะคะ แค่พอมีพอกิน แต่ตอนอยู่บ้านแม่นางทำให้นางทุกอย่าง ซักผ้า ล้างจาน กวาดบ้านถูบ้าน นางไม่เคยทำเลย
ปล.2 ถ้านางไม่ว่าง เรียนหนักงานเยอะ เราพอเข้าใจ แต่เราเรียนหนักงานเยอะกว่า 2 เท่า นางเล่นเกมทั้งวันท้งคืน บางวันนางไม่ไปเรียนด้วยซ้ำ ถ้านางไม่ลุกไปเข้าห้องน้ำ ไม่ลุกไปหาของกิน เราว่านางคงเป็นแผลกดทับไปแล้ว
ปล.3 นางไม่ใช่คนนิสัยแย่อะไรนะคะ ถือว่าเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่ง (ถ้าเป็นแค่เพื่อนนะ ไม่ใช่เพื่อนร่วมห้อง)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
และอีกอย่าง เราอยากรู้จริงๆ นางไม่อายหรอเวลาให้เพื่อนเข้าห้อง คือเราไม่พาใครมาห้องเราเลย เราอายมากๆ แทบอยากจะเอาหัวมุดดินมันตอนนั้นเลย เสียดายที่พื้นห้องเป็นกระเบื้อง
ถ้าใครมีรูมเมทแบบนี้ก็แชร์กันได้นะคะ ถือว่าเป็นที่ระบายละกันค่ะ อยากรู้ว่าเราเจอแบบนี้คนเดียวรึเปล่า 
รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนใช้เพื่อนร่วมห้อง ขอคำแนะนำเรื่องการพูดหน่อยคะ?
มาเริ่มกันเลยนะคะ เราเป็นนักศึกษามหาลัยแห่งหนึ่ง ตอนแรกก็อยู่หอในอย่างสุขสบายค่าห้องก็ถูกๆเทอมละไม่เกิน 3000 แต่พอขึ้นปี 3 ทางหอพักก็ให้เราออกไปอยู่หอนอกเพราะเราโตแล้วให้น้องๆปี 1 เข้ามาอยู่แทน ก็ไม่ใช่ปัญหาค่ะ ก็อยู่คนเดียวสบายๆค่ะ จนขึ้นปี 4 มีเพื่อนสาขาเรามาชวนไปอยู่ด้วย เราก็คิดอยู่สักพักเพราะเรามีโลกส่วนตัวสูงแต่ก็ยอมมาเพราะอยากแบ่งเบาภาระพ่อแม่(หอเก่าค่าหอตกเดือนละ 5000) ตอนแรกๆเพื่อนก็พากันมาเตือนนะคะว่าไหวหรอแกลูกคุณหนูนะเว้ย. แกแน่ใจศึกษานิสัยยัง(เราไม่ค่อยสนิทกับเธอคนนี้สักเท่าไร). เราก็ตอบไป "เห้ยๆ โอเค คงไม่แย่มั้ง นิสัยก็ดีอยู่น่ะ อีกแค่ 6 เดือนก็จบละ กุทนได้" ตอบไปอย่างมั่นใจ
จนมาถึงวันที่เราได้มาอยู่ได้กัน ตอนแรกก็ไม่อะไรคะเราก็เก็บของๆเราให้เข้าที่ ก็ไม่ได้เป็นระเบียบอะไรมาก คือของเราเยอะมากโดยเฉพาะหนังสือกับชีส เราก็ไม่ค่อยมีที่เก็บก็กองๆเอาไว้บนโต๊ะเขียนหนังสือบ้างบนพื้นบ้าง แต่ก็วางเป็นชั้นๆนะคะไม่ได้เกะกะ แต่ถ้ามองรวมๆก็คงรกมาก คือเราเป็นคนที่เก็บห้องไม่เป็นเลย ไม่รู้จะทำไงให้มันดูสวยและเป็นระเบียบ ก็จัดแบบที่หยิบง่ายใช้สะดวก รูมเมทเราก็เป็นเหมือนกันค่ะ แต่หนักกว่าตรงที่ เสื้อผ้านางก็ไม่แขวนไม่พับ กองๆเอาไว้ในตู้ เหมือนกองเสื้อผ้าลดล้างสต็อก (อยากจะบอกเหมือนเสื้อผ้ามือสอง แต่เสื้อผ้ามือสองบางทีก็แขวนนะเธอ) ขยะนางก็ไม่เอาไปทิ้งกินเสร็จก็วางไว้รอบตัวนางนั่นแหละ ห้องนางกวาดบ้างแต่นางกวาดแค่ส่วนของนาง โต๊ะเขียนหนังสือเป็นแบบโต๊ะยาวต่อกันใช้ 2 คนนางใช้คนเดียวประมาณ 70% ไม่ของนางเยอะนะ แต่มันเต็มไปด้วยขยะ จานที่กินแล้วยังไม่ล้าง(จานของเราอีกต่างหาก) ตอนแรกเราก็เก็บให้นางนะ จัดรองเท้าให้นาง เอาขยะไปทิ้งให้ อยากให้ห้องมันสะอาด เพราะมันก็รกอยู่แล้ว ทำให้นางดูเผื่อนางจะทำเองบ้าง แต่เปล่าประโยชน์ เหมือนเดิม เราเลยปล่อยค่ะช่าง
เราก็ทนมาตลอด แต่สิ่งที่เราทนไม่ได้คือ เราไม่ชอบใช้ห้องน้ำสกปรก ตอนเราอยู่คนเดียวเราจะล้างห้องน้ำทุกอาทิตย์ มีปล่อยเป็น 2 อาทิตย์บ้างแล้วแต่ปริมาณงาน ตอนแรกเราก็ล้างนะคะ แล้วเราก็บอกนางว่า "แกอาทิตย์นี้เค้าล้างแล้ว อาทิตย์หน้าแกล้างนะ" นางก็ตอบ "อือๆ" แบบไม่ค่อยเต็มใจ พอถึงอาทิตย์หน้า นางไม่ล้างจร้า เราก็โอเคไม่เป็นไร นางคงจะล้างอาทิตย์หน้า แต่........อาทิตย์หน้านางก็ไม่ล้าง เราก็เลยคิดว่า ในเมื่อนางไม่ล้างเราก็จะไม่ล้าง(คือกรูไม่ใช่เบ๊เมิง) เราก็รอดูว่านางจะทนใช้ห้องน้ำโสโครกๆ ไปได้นานขนาดไหน จนผ่านมาเดือนกว่า ห้องน้ำสภาพแย่กว่าห้องน้ำสาธารณะซะอีก เราทนที่ใช้มันต่อไปไม่ได้แล้ว มันขยะแขยงมาก เราเลยจัดการล้างเอง แล้วเราก็กลัวว่าความอดทนเราจะหมดสักวัน เราเลยโทรหาแม่เราเลย เราถามแม่เราว่า "ถ้าเราจะออกไปอยู่คนเดียวเหมือนเดิมแม่โอเคมั้ย" คือเราก็เล่าพฤติกรรมของนางให้แม่เราฟังนั่นแหละ แม่เราก็เลยบอกว่า "ใจเย็นๆก่อนลองพูดกับเพื่อนดูลองตกลงกันก่อนทนได้มั้ยอีกไม่กี่เดือนก็จบแล้ว" เราก็เลยบอกไปว่าเราไม่รู้จะทนได้นานอีกแค่ไหน แม่ก็บอกว่า "รอดูก่อนพูดกับเค้าก่อนถ้าไม่ไหวก็ออก แม่ก็ไม่อยากให้ลูกทนกับคนแบบนั้นหรอก"
ตอนนี้เราอยากจะตกลงกับนางว่าให้สลับกันล้างห้องน้ำคนละอาทิตย์ ถ้านางทำไม่ได้เราก็คงทนอยู่กับนางต่อไม่ได้คงต้องแยก แต่เราเป็นคนพูดตรงออกทางแรง แล้วเราก็เป็นคนหน้านิ่งๆ กลัวนางจะโกรธเรา(คือนางก็นิสัยดีนะ) เราเลยอยากจะขอคำแนะนำว่าควรจะพูดกับนางยังไงดีให้คำพูดมันดูไม่แรง? ขอโทษนะคะที่ยาวไปหน่อย คือเราอยากระบายมากอึดอัด
ปล.1 นางไม่ใช่ลูกคนรวยอะไรหรอกนะคะ แค่พอมีพอกิน แต่ตอนอยู่บ้านแม่นางทำให้นางทุกอย่าง ซักผ้า ล้างจาน กวาดบ้านถูบ้าน นางไม่เคยทำเลย
ปล.2 ถ้านางไม่ว่าง เรียนหนักงานเยอะ เราพอเข้าใจ แต่เราเรียนหนักงานเยอะกว่า 2 เท่า นางเล่นเกมทั้งวันท้งคืน บางวันนางไม่ไปเรียนด้วยซ้ำ ถ้านางไม่ลุกไปเข้าห้องน้ำ ไม่ลุกไปหาของกิน เราว่านางคงเป็นแผลกดทับไปแล้ว
ปล.3 นางไม่ใช่คนนิสัยแย่อะไรนะคะ ถือว่าเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่ง (ถ้าเป็นแค่เพื่อนนะ ไม่ใช่เพื่อนร่วมห้อง)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้