สวัสดีค่ะ หนูเป็นเด็กปี1 มีเพื่อนที่เล่นด้วยกันตอนมัธยมมาเรียนด้วยกันแต่คนละคณะ ตอนนี้เราก็อยู่หอในด้วยกัน และห้องเดียวกัน ห้องที่เราอยู่ จะอยู่กัน4คน เรา เพื่อนเรา เพื่อนอีกคนมาจากคนละจังหวัด และ พี่หอ(รุ่นพี่) แรกๆเริ่มเข้ามาอยู่มันโอเคมากๆค่ะเราไม่มีปัญหากันเลย จนเพื่อนเรา เริ่มใช้คำสั่งมากขึ้น จนบางทีเรารู้สึกว่าเขาเอาตัวเองเป็นใหญ่มากไปหรือปล่าว ยกตัวอย่างเช่น ไม่ให้เอาพวกตะกร้าอาบน้ำไปไว้ที่อ่างล้างมือ อ้างว่าเกะกะเวลาล้างจาน อะเราก็ยอม หม้อหุงข้าวเรา มันวางไว้ด้านนอกตรงที่ทำกับข้าวอะแหละค่ะ ก็บอกให้เราเอาไปเก็บ บอกมันรก อะเราก็เก็บให้ ชอบบอกให้เราทำนั่นทำนี่แต่คนอื่นในห้องไม่บอกเขา พี่หอก็มาบอกไม่อยากให้เราซักผ้าในห้องส้วมเพราะพื้นมันเปียก เราก็เข้าใจค่ะ แต่เราก็บอกพี่แกไปว่าเออหนูซักในนี้เพราะจะได้ล้างห้องน้ำไปด้วย ทีเพื่อนหนูมันซักได้อะพี่แกไม่เคยว่า จนแบบเฮ้ยนี่เราทำอะไรก็ผิดหมดเลย5555  เรื่องผมร่วงนี่เราเข้าใจนะคะว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติ แต่ก็ควรที่จะกวาดดีกว่าไหม ไม่หวีผมแล้วปล่อยให้มันปลิวไปที่เตียงคนนั้นคนนี้ เพื่อนอีกคนแทบจะไม่ทำอะไรในห้องเลย ห้องน้ำไม่ล้าง ผมร่วงไปอุดที่ท่อระบายน้ำในห้องน้ำก็ไม่เก็บ มีแค่เราที่ทำ เรื่องทิ้งขยะถ้าไม่เต็มแบบล้นจนกลิ่นเหม็นก็ไม่เอาไปทิ้งกัน เราก็เป็นคนเอาไปทิ้ง เราก็รอดูอยู่นะคะว่ามันจะมีใครเอาไปทิ้งไหม ก็ไม่มี จนเราแยกทิ้งขยะเลย ไม่ไหวจริงๆ พวกแชร์ของใช้เหมือนกันหนูก็ให้ใช้ได้แต่ถ้าหมดแล้วคือก็ช่วยกันหารหน่อย ไม่ใช่พอหมดแล้ว ทำเบลอไม่อยากจะหารด้วย จนตอนนี้ของอะไรที่เป็นของหนูคือหนูแยกออกมาเลย เพื่อนในห้องตอนนี้คือเมินทำเหมือนหนูเป็นอากาศหนูชวนไปไหนไม่เคยไปหรอก ไอ้เพื่อนที่มาด้วยกันนี่ยิ่งแล้วใหญ่ ไม่คุย ไม่อะไรด้วยเหมือนเดิม หนูพูดด้วยก็ทำเสียงแข็งชักสีหน้า แต่พอมันอยากให้หนูช่วยอะไรมาพูดดีด้วย อาทิตย์นี้หนูป่วย เพื่อนในห้องไม่ถามเลยค่ะว่าหนูไหวไหม ให้ไปซื้อข้าวให้ไหม ไปซื้อยาให้ไหม ไม่ถามหนูเลย หนูป่วยแค่ไหนยังลุกมาทำกับความกินเอง มีแต่เพื่อนห้องอื่นที่คอยถาม อุ่นข้าวให้หนูกิน หนูรู้สึกผิดหวังกับเพื่อนคนนี้มากค่ะพี่ หนูจะพูดปรึกษากับเพื่อนในกลุ่มก็ไม่ได้ เพราะยังไงก็เพื่อน  ตอนนี้ความรู้สึกความอดทนที่หนูมีตอนนี้ไม่รู้จะทนไปถึงไหน บางวันคืออยากปรี๊ดแตกมากค่ะ มันอึดอัด มันไม่มีความเป็นส่วนตัว ที่หนูมาอยู่หอในเพราะตอนแรกหนูคิดว่ามหาลัยบังคับให้อยู่ พอมาทราบทีหลังตอนเข้ามาเรียนแล้วพึ่งรู้ว่ามันอยู่หอนอกได้ หนูแทบจะอยากออกไปจากตรงนี้เดี๋ยวนี้เลยค่ะ หนูได้แต่พยายามบอกตัวเองว่าจบปี1ก็ออกไปไม่ต้องมาเจอกันอีก ฝังใจมากค่ะ มีพี่ๆคนไหนช่วยแนะนำให้หนูแก้ปัญหา หรือว่าช่วยจัดการความรู้สึกหนูเองก็ได้ค่ะ เพราะถ้าไปแก้ที่พวกเขาก็คงไม่ไหว