สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรก จากคนที่ไม่คิดเลยว่าจะมาเขียนกระทู้อะไรแบบนี้
แต่เห็นคนที่มีปัญหา แล้วเขาเหมือนมีเพื่อน พบคำปรึกษาเราเลยลองมาตั้งดู อาจเป็นกระทู้ระบายความในใจก็ได้นะ

ก่อนอื่นต้องบอกว่าเราเป็นเพศทอม มีแฟนแล้วถูกทิ้งตลอด เป็นเพราะเราเยอะกับเขามากเกินไป เราเป็นคนที่ติดแฟนอย่างมาก คือเป็นคนที่จิงจังกับความรักมาก และเวลาคบใครก็ให้ใจเต็มที่ ดูแลอย่างดี ไม่คิดที่จะนอกใจหรือจะทิ้งเขาเลย พอรักมากก็คาดหวังมาก
คาดหวังว่าแฟนจะเป็นคนที่อยู่ข้างๆเรา ไม่ว่าจะทุกข์ จะสุข เขาจะไม่ทิ้งเราหรอก และด้วยความเยอะนี้เอง ทำให้แฟนที่เราคบเขาอึดอัด แล้วบอกเลิกเราไป
ถึงแม้เราจะขอโอกาสปรับตัว แก้ไขตัวเองเขาก็หมดใจไปซะล่ะ กลายเป็นเราเองที่เสียใจอย่างมาก เสียใจที่เราเป็นต้นเหตุทำให้เขาเดินจากไป
เราชอบคิดว่า แฟนคือทุกอย่างสำหรับเรา แฟนคือโลกทั้งใบสำหรับเรา พอเขาทิ้งไปหรือบอกเลิกไป เราแทบไม่รู้จะเดินต่อไปยังไง มันแย่มากเลย
สำหรับความรู้สึกนี้ เรารู้สึกว่าชีวิตเราจะพังเลยทีเดียว ที่มาตั้งกระทู้ในวันนี้คืออยากจะเข้มแข็ง คือความรู้สึกตอนนี้ อยากเลิกรู้สึกเจ็บ ตอบตัวเองได้ว่า
เพราะเขาไม่ได้รักจิงนั้นแหละเลยทิ้งเราไป เขาไม่ได้เห็นค่าเรา เราจะไปเห็นค่าเขาทำไม แต่ความจริงแล้วไม่เห็นโอเคเลย ไม่เคยโอเคหรือทำใจได้เลยเวลาถูกทิ้งแต่ละครั้ง ร้องไห้หนักมากเป็นหลายๆเดือน คือไม่อยากจมปรักค่ะ อยากเข้มแข็ง มีใครเป็นแบบนี้ไหมค่ะ แล้วทำไมให้เข้มแข็ง หรือแกร่งในความรักได้สักที (ทุกเรื่องเราโอเคแต่ชีวิตล้มเพราะความรักทุกทีเลย ไม่อยากให้ความรักทำร้ายหัวใจหรือชีวิตอีกแล้ว)

พิมไม่รู้เรื่อง โปรดอย่าว่ากันนะคะ จิตใจกำลังอ่อนแอค่ะ