สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 2
จะไปง้อเมียดันปอดแหก แต่ทีนอกใจทำไมกล้าทำคะ
ถ้าสำนึกผิดแล้วคิดว่าจะทิ้งนิสัยเลวๆได้ ก็ไปขอโทษเธอแบบจริงใจ กล้าๆ ให้เหมือนตอนจะนอกใจน่ะค่ะ ง่ายจะตายเนอะ
คนเป็นเมีย เป็นแม่ของลูกอ่ะ ให้อภัยคุณได้เสมอ แต่ถ้าเธอต้องเผชิญกับการนอกใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า สักวันนึงเธอจะคิดได้ และคำว่าให้อภัยคงมันไม่มีอีก
แต่ถ้าคิดว่าทำไม่ได้ ก็ปล่อยเธอไป เธออาจจะเสียใจ แต่คงไม่นาน เพราะเธอแค่เสียคนเลวๆ ไปแค่คนเดียว แต่ยังมีลูกที่น่ารักอีกตั้งสองคน สามีอย่างคุณคงไม่จำเป็นมั้งคะ??
แล้วเลิกอ้างเถอะค่ะว่าถึงจะมีคนอื่น แต่ก็ยังรักภรรยาคนเดียว เพราะถ้าคุณรักภรรยาและลูกๆ จริง คุณต้องไม่มีคนอื่นค่ะ ที่คุณทำอย่างนั้นเพราะคุณรักแต่ตัวเองต่างหากล่ะ
ถ้าสำนึกผิดแล้วคิดว่าจะทิ้งนิสัยเลวๆได้ ก็ไปขอโทษเธอแบบจริงใจ กล้าๆ ให้เหมือนตอนจะนอกใจน่ะค่ะ ง่ายจะตายเนอะ
คนเป็นเมีย เป็นแม่ของลูกอ่ะ ให้อภัยคุณได้เสมอ แต่ถ้าเธอต้องเผชิญกับการนอกใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า สักวันนึงเธอจะคิดได้ และคำว่าให้อภัยคงมันไม่มีอีก
แต่ถ้าคิดว่าทำไม่ได้ ก็ปล่อยเธอไป เธออาจจะเสียใจ แต่คงไม่นาน เพราะเธอแค่เสียคนเลวๆ ไปแค่คนเดียว แต่ยังมีลูกที่น่ารักอีกตั้งสองคน สามีอย่างคุณคงไม่จำเป็นมั้งคะ??
แล้วเลิกอ้างเถอะค่ะว่าถึงจะมีคนอื่น แต่ก็ยังรักภรรยาคนเดียว เพราะถ้าคุณรักภรรยาและลูกๆ จริง คุณต้องไม่มีคนอื่นค่ะ ที่คุณทำอย่างนั้นเพราะคุณรักแต่ตัวเองต่างหากล่ะ
แสดงความคิดเห็น
** อยากขอคืนดีกับภรรยา ** แต่ไม่กล้าเพราะตัวเองทำผิดเอาไว้มาก ควรทำอย่างไรครับ??
ผมรู้ครับว่ามันไม่ควร และผมยอมรับว่าผมเป็นคนเจ้าชู้ เหมือนคนไม่รู้จักพอ ผมพยายามเปลี่ยนนิสัยของตัวเองอยู่หลายครั้ง
แต่ผมก็ละเว้นกิเลศเหล่านั้นไม่ได้...
ผญ คนที่ผมคุยได้และไปมีอะไรกัน โทรไปด่าว่าภรรยาผม โดยที่ผมเองก็ไม่รู้ แต่ที่รู้เพราะผมเห็นภรรยาโพสลงเฟสบุ๊ค
ผญ คนนี้ทำให้ภรรยาผมรู้เรื่องผมและเขา (ด่าผมเลยครับผมยอมรับผิด) ภรรยาผมไม่ได้โพสถ้อยคำที่หยาบคายลงเลยแม้แต่คำเดียว
ผมจุกกับข้อความที่เค้าโพส ตอนนั้นผมไม่อยากอยู่แล้วเพราะทนความเลว ความอัปปรีย์ของตัวเองไม่ได้จริงๆ
ผมมีลูกกับภรรยาแล้ว 1 คน และอีกคนอยู่ในท้องตอนนี้น่าจะประมาน 7 เดือนกว่าแล้วครับ
ผมอยากขอโทษเขา อยากกลับไปอยู่กับเขา อยากให้เขากลับมาหาผม แต่ผมไม่กล้า ผมปอดแหกเอง
ผมกลัวว่าถ้าผมเอ่ยปากไป เขาจะไม่ให้อภัยผม ไม่กลับมาหาผม เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น
แต่ทุกครั้ง เค้าให้อภัยผมและให้โอกาสผมมา(ทั้งน้ำตา)ตลอด แต่ครั้งนี้.. ผมรู้สึกว่าผมจะเสียเค้ากับลูกไปจริงๆ
ผมไม่อยากเสียเค้าไป เพราะถึงผมจะมีคนอื่น แต่ผมก็ไม่เคยไม่รักเค้า ผมรักเค้าและลูกมาก
แต่ผมก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยปาก ผมกลัวทุกสิ่งอย่าง กลัวว่าเค้าจะไม่ยอมรับในตัวผมแล้ว
ตอนนี้ผมคิดถึงเค้า ผมเริ่มเข้าใจความรู้สึกที่ไม่เหลือใครว่าเป็นยังไง เริ่มเข้าใจว่าเวลาที่กลับมาบ้านแล้วไม่เจอเค้ากับลูกเป็นยังไง
ทรมานจริงๆ ผมเข้าใจแล้ว และผมกลัวที่จะต้องให้เค้าไปใช้ชีวิตลำพังกับลูกเพราะเค้ายังเด็กมาก
ขอบคุณที่อ่านข้อความของคนเห็นแก่ตัวอย่างผม แต่ที่ผมมาระบายในนี้เพราะผมอึดอัด แล้วก็เครียด ไม่รู้จะไปหาใคร ไม่รู้จะไประบายกับใครจริงๆ