คือไม่รู้ว่าคนอื่นเป็นยังไงนะ
เราเนี่ย แบบว่า ตอนเด็กๆถูกครูตี(แม่บังคับ) ให้เขียนขวาให้ได้
แต่ด้วยความดื้อด้านทำให้ ครูยอมแพ้ ให้เราเขียนซ้ายต่อไป(แม่บอกครูสงสารเพราะตีบ่อยไปล่ะ) เพราะเปลี่ยนเราไม่ได้
ทำให้โตมาเลยเขียนซ้ายจริงๆ แล้วสัจธรรมก็บังเกิดค่าาาาา

เอาตั้งแต่กินข้าวก่อนเลยย แบบบบ ต้องหามุมอ่ะ
เรา: เห้ยๆ จองมุมหัวโต๊ะซ้าย
เพื่อน: เออเกือบลืมที่แก
มันใช่ไหมมมม คือฟิคมากก ถามว่านั่งที่อื่นได้ไหม ตอบเลยว่าได้ เเต่ลำบากอ่ะ ต้องคอยหลบมือเพื่อนๆ

ต่อมาคือโต๊ะเลตเชอร์ มายหล้อดดดดดด มันทำมาให้คนขวานั่งเว้ยยยยยยยยยย
คือตรูเขียนโน้ตลำบากมากกก เขียนไปสักพักหมดกระดานโต๊ะ
ซึ่งเพิ่งรู้ว่าต่างประเทศมีโต๊ะเลคเชอร์สำหรับคนถนัดซ้ายอ่ะ แล้วประเทศเราล่ะ ==

และที่พีคสุดคงเป็นการใช้เม้าส์ๆๆๆๆๆ
คือพวกคนถนัดซ้ายอย่างเราอ่ะ อย่างที่วิจัยบอกว่ามันมีความสร้างสรรค์ เด่นศิลปะ เว้ยเห้ย
เราเม้าส์มันบังคับขวาป่ะว่ะ หลอดมากกกกกกกกกก
คือ วาดเส้นในโปรแกรมทีเบี้ยวตลอดดดด เพราะตรูไม่ถนัดข้างขวางายยย แล้วดันต้องใช้ เซ็งจิตโคตร
แต่เอาจริงๆคือ ใช้เม้าส์มือขวาตั้งแต่ป.4 มานี่แบบ จะเซียนล่ะ แต่ยังไงความรู้สึกมันก็ไม่เหมือนเวลาเขียนหนังสือข้างซ้าย
ซึ่งเดี๋ยวนี้มีเม้าส์ซ้ายมา แต่ราคาแพงกว่าด้านขวาพอตัว ยังไม่เคยลองไม่รู้จะเป็นไง
แต่สงสัยว่าอาจจะไม่ชินแบบที่เคยทำขวา เลยไม่กล้าซื้อมาใช้งาน

คือมันลำบากมากกกกในบางเรื่อง สำหรับคนเขียนซ้ายอย่างเรา -3-
มันก็ดีตรงที่ว่า เราก็มีส่วนสร้างสรรค์งานได้เยอะกว่าเพื่อน(จขกท.)
เออแต่แปลก ไม่ชอบวิชาคณิตตั้งแต่ม.1 คือคิดเลขช้า ขี้เกียจคำนวณ แต่แปลกมากตอนเรียนปี2 (คณะบริหาร; ที่บอกไม่ชอบคำนวณแต่เรียน==)
กลับคิดเลขเร็วกว่าเพื่อนในห้อง จอร์ดดด เป็นไปได้ไงฟระ >< แสดงว่าหัวด้านคำนวณเพิ่งมาตื่นตัวตอนเริ่มวัยรุ่นปลายๆป่ะ
และนี่แหละเรื่องที่อยากบ่น ไม่มีรัยล่ะ ไปนอนดีกว่า 5555