ช่วงนี้ จขกท เดินทางไปทำงานและกลับด้วยรถไฟฟ้า bts ตลอด จะเห็นได้ว่า ผู้โดยสารหลายๆท่าน ไม่ว่า ในขบวนรถจะแออัดเพียงใด รถจะวิ่งเบี่ยงซ้ายขวากันขนาดไหน ยืนโหนกัน โยกไปโยกมา ยืนเซไปมาจนน่าเวียนหัว แต่มนุษย์จิ้มก็ยังมีพลังวิเศษ สามารถยืนหยัดบนรถ แล้วก็ก้มหน้าก้มตาจิ้มจอกันอย่างเมามันโดยไม่ละจากจอมือถือ แต่บางคนที่แย่ไปกว่านั้น จิ้มจนไม่ดูคนรอบข้าง ยืนจิ้มขวางประตู บางคนจิ้มจนไม่ได้ดูสถานีที่จะลง พอประตูจะปิด รีบกุลีกุจอ แทรกตัวจากมวลมหาชน แทบจะเซกันทั้งแถบ  
     เมื่อสักครู่นี้ จขกท เองก็กำลังจะเตรียมตัวออกจากรถ โดยมีมนุษย์จิ้มพร้อมหูฟัง เป็นเพื่อนกันอยู่สองคน ยืนขวางประตูอยู่ จขกท พยายามบอกเค้าว่า ขอทางออกหน่อยค่ะ เหมือนจะไม่ได้ยิน พูดย้ำสองสามครั้ง จนรถจอด ประตูเปิด มนุษย์จิ้มก็ยังไม่รู้สึกตัว จน จขกท เอง ต้องสะกิด เค้าถึงหันมามองด้วยสายตาอันเคียดแค้น ส่งเสียงจิ๊จ๊ะตามลำดับ  
     สุดท้ายนี้อยากบอกว่า ขอเถอะค่ะ คุณจะเล่นมือถือมันเป็นสิทธิ์ของคุณ แต่เล่นแล้วช่วยดูตาม้าตาเรือบ้าง ไม่ใช่เล่นจนไม่ลืมหูลืมตา.....
ปล. เก็บมือถือแล้วหันมาจับมือคนข้างๆกันดีกว่านะคะ