เรื่องนี้เป็นเรื่องของตัวผมเอง ซึ่งต้องย้อนกลับไปปี 2566 ช่วงเดือนเมษา ช่วงนั้นที่บ้านกำลังทำร้านและผมเองก็ต้องเป็นคนไปนอนเฝ้าร้าน
แต่เรื่องวันนั้นพี่สาวผมมาหาที่ร้านและนั่งเล่นกันถึงเวลาประมาณ ตี 2 ครึ่ง ตอนที่ผมสลับกับคนที่ทำงานอีกคนนึงเพื่อที่ผมจะกลับบ้าน
ผมก็ขับรถกลับมาจนถึงที่บ้านและบ้านผมเป็นบ้านสองชั้นซึ่งการที่จะเดินขึ้นบ้านผมเองต้องเปิดประตูเลื่อนที่เป็นไม้และมีกระจกฝ้า
ตอนนั้นที่ผมกำลังขึ้นบ้านผมก็เห็นเหมือนคนกำลังคลานตามมาตอนปิดประตู แต่ผมเองก็คิดในใจว่าคงตาฝาดหรือเปล่าเพราะเวลานั้นก็ดึกมากแล้วด้วย
ผมเลยไม่ได้เอะใจอะไร ผมก็ได้เดินขึ้นบ้านไปตามปกติ จนผมเดินไปหาอะไรกินในห้องครัว ผมหยิบแอปเปิ้ลออกมากินผมก็กินไปเรื่อยๆ
แล้วสักพักนึงหางตาผมก็เห็นผู้หญิงคนนึงเกาะอยู่กับประตูกำลังมองผมอยู่ ผมเองก็ด้วยความที่อยากรู้อยากเห็นก็เลยสู้หันไปมองแล้วก็ตามเสต็ป
ผู้หญิงคนนั้นก็ได้หายไป ตอนนั้นผมเองก็คิดแล้วว่า "มีคนตามกลับบ้าน" พูดตรงๆเลยว่าผมกลัว ผมรีบกินและจะได้กลับเข้าห้อง
เวลาผมจะกลับเข้าห้อง ผมต้องเดินผ่านห้องแม่ ประตูที่ผมต้องเปิดผ่านไปเป็นประตูกระจกและก่อนที่ผมจะได้เปิดผมเห็นคนยืนอยู่ด้านหลังผมผ่านกระจก
ผมเลยรีบเปิดประตูเพื่อที่จะได้เข้าห้อง หลังจากนั้นสัก ตี 4 เกือบ ตี 5 ผมกำลังนั่งเล่นเกมอยู่ตอนนั้น ผมได้ยินเสียงคนเคาะหน้าต่าง 6 ที แล้วก็มีเสียงคนเดินอยู่แถวๆหน้าห้องผม และวันนั้นเป็นวันที่ผมอยู่บ้านคนเดียว ผมเลยอยากรู้ก็เลยเลือกที่จะเปิดหน้าต่างออกไปดู ข้างๆบ้านผมเป็นโรงเรียนใหญ่ๆ โรงเรียนนึง
ภาพที่ผมเห็นครั้งนั้น และเป็นครั้งสุดถ้ายที่ผมเห็น ผมเห็นคนกำลังคลานอยู่ตรงกำแพง แล้วเขาคนนั้นได้หันมามองหน้าผม หลังจากนั้นผมก็ไม่เห็นเขาอีก
"ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ"
ตามกลับบ้าน