วันนี้เจอเรื่องดีๆอยากแชร์ให้ฟังค่ะ เหตุเกิดที่ริมถนนสีลมซอย 30 ฉันจะเรียกแท๊กซี่ไป รพ.กรุงเทพคริสเตียน...

เห็นแท๊กซี่สีเขียว-เหลืองคันนึงจอดอยู่ เปิดกระจก เปิดไฟฉุกเฉิน ฉันคิดว่าคงจอดรอลูกค้าแหละ เลยเดินไปถามว่า
ฉัน : ไป รพ.กรุงเทพคริสเตียนมั้ยคะ??
ลุง : ไปๆ (ทำท่าทางลุกลี้ลุกลน มองชะเง้อออกไปข้างนอกแบบลังเลซักแปบ ปิดกระจก ปิดไฟฉุกฉิน และค่อยๆขับรถออกไป)
ฉัน : (มีไรเปล่าวะ ท่าทางแปลกๆจังวะ)
ออกรถไปซักแป๊บเดียว คุณลุงก็บ่นๆขึ้นมาว่า...
ลุง : "โอย เอาไงดีเนี่ย!"
ฉัน : มีอะไรหรอคะลุง หรือว่าต้องส่งรถคะะะะ????? (กะว่าต้องมาเทือกนี้แหงๆ กุจะได้รีบลง!)
ลุง : คือ มีคนลืมกระเป๋าไว้บนรถเนี่ย
ฉัน : อ้าวววว... เมื่อกี้คุณลุงน่าบอกหนูว่ารอคนมาเอากระเป๋าอยู่ ><
ลุง : ลุงรอมาซักพักแล้วเนี่ย เขาก็ไม่มาซักที ลุงก็คิดว่ากำลังจะไปพอดี แถมเมื่อกี้วินมอไซค์ก็จะมาเอากระเป๋าไป (ตรงที่ลุงจอดมีพี่วินอยู่ 2 คัน) ลุงไม่รู้เขาจะเอาไปคืนจริงเปล่า ยังคิดไม่ออกจะเอาไปไหน หรือส่งตำรวจเลยดี ลุงไม่กล้ายุ่ง (ลุงบอกกลัวระเบิด)
ฉัน : ดีแล้วค่ะที่ไม่ให้พี่วินไป เป็นกระเป๋าเอกสาร หรือว่ากระเป๋าอะไรคะ (กุก็เสียว)
ลุง : เนี่ยๆ (ลุงหยิบจากเบาะหน้ามาให้ เป็นกระเป๋าผ้าขนาดเล็ก สำหรับสาวออฟฟิศที่ไว้พกออกไปทานข้าวใกล้ๆอะไรทำนองนั้น)

ฉันใจตุ้มๆต่อมๆ ตัดสินใจแง้มดู (กระเป๋าผ้าแบบเปิด ไม่มีซิป) เห็นโทรศัพท์มือถือและกระเป๋าตังค์ ตอนนั้นคิดทันทีว่า ตั้งใจจะหาทางติดต่อกลับ หรือเผื่อเจ้าของโทรเข้ามา เลยถือวิสาสะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา(น่าจะเป็น iphone4) ลองกดให้ไฟหน้าจอติด เห็นแบตเหลืออยู่ 1%! ทันใดนั้นก็มีสายเข้าพอดี ฉันก็กดรับทันที
ฉัน : ลืมกระเป๋าใช่มั้ยคะ
จข : ใช่ค่ะๆๆๆ ยังอยู่ใช่มั้ยคะ (น้ำเสียงกระวนกระวาน ทุกคนคงนึกออกเนอะ)
ฉัน : ใช่ค่า คุณลุงแกจอดรอซักพักแล้วคนะคะ พอดีหนูขึ้นรถมาแล้ว เรียกคุณลุงไป รพ คริสเตียนค่ะ แล้วแกเพิ่งเล่าให้ฟัง
คุณลุงพุดแทรก : เดี๋ยวลุงเอากลับไปคืน ให้เขาออกมารอตรงนั้นแหละ
ฉัน : (นึกขึ้นได้ แบต!!!!!!!!) แบตเหลือ 1% ขอเบอร์ติดต่อด่วนค่ะๆๆๆๆๆๆๆ

จข รีบให้เบอร์มา ฉันก็กดโทรออกจากเครื่องฉัน และคุณลุงก็แสดงความบริสุทธิ์ใจด้วยการยื่นโทรศัพท์ของเขาให้(รุ่นเก่ามากๆ หน้าจอมีรูปเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู อาจจะเป็นลูกสาวหรือหลานสาวรึเปล่าไม่แน่ใจ) แล้วบอกว่าเอาเบอร์ลุงกดโทรออกให้ด้วย

ฉันบอกเจ้าของ : เดี๋ยวให้คุณลุงโทรกลับนะคะ (ฉันเอาเบอร์ลุงยิงไปด้วย)
จข : ค่ะๆๆ ขอบคุณมากๆเลยนะคะ อีกนานมั้ยคะกว่าลุงจะมา
ฉัน : หนูใกล้ถึงแล้วค่ะ คุณลุงแกบอกจะรีบวนไปให้ ยังไงให้ออกมารอเลยนะคะ

หลังวางสาย ฉันก็ถ่ายรูปป้ายชื่อลุงที่แขวนอยู่ และเลขทะเบียนรถ ส่งแมจเสจไปให้เบอร์ที่เพิ่งได้มา
ยังแอบคิดในใจ คุณลุงจะนำไปคืนจริงไหมน้า แต่ถ้าลุงจะไม่คืน คงไปตั้งนานแล้ว คงไม่รอตรงนั้น คงไม่ให้ยิงเบอร์ไป
ฉันจะเอาไปคืนเองดีไหม ยังไงก็ต้องกลับไปตรงนั้นอีกหลังจากเสร็จธุระจาก รพ.
มาคิดอีกที ลุงเขาก็คงไม่ไว้ใจเราเหมือนกันป่ะวะ ใครก็ไม่รู้ เดี๋ยวนี้แต่ละคนไว้ใจยาก เชื่อคุณลุง

พอถึง รพ.
ฉัน : คุณลุงเป็นคนดีมากเลยค่ะ หายากแล้วสมัยนี้ หนูชื่นชมมากๆเลยค่ะ
ลุง : ครับ เดี๋ยวลุงขับวนไปคืนก่อน
ฉัน : โชคดีค่าคุณลุง

ลงจากรถปุ๊บ ฉันก็รีบโทรหาเบอร์ที่ได้มา
ฉัน : หนูลงรถแล้วนะคะ คุณลุงกำลังกลับไปค่ะ
จข : ขอบคุณมากๆเลยนะคะ

ผ่านไปประมาณ 45 นาที ฉันหาหมอเสร็จ เลยลองโทรเช็คอีกรอบ (ไม่รู้ดูเ#ือกไปไหม แต่อยากให้ จข ได้ของคืนจริงๆ)
สรุปว่า ได้ของคืนเรียบร้อยแล้วค่ะ และเหมือนทางนั้นกำลังพูดคุยกับทางคุณลุงอยู่ด้วย

ถ้าแบตหมดไปก่อนหน้านั้น ซึ่งเหลืออยู่แค่ 1% ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป จะติดต่อกันอย่างไร เจ้าของจะได้คืนหรือไม่ หรือจะได้คืนเมื่อไหร่ ถ้าเป็นฉันก็คงกระวนกระวาย ไม่รู้จะเจอแท๊กซี่ดีๆแบบนี้ไหม คงเก็บไปคิดนู่นนี่บลาๆๆ

ฉันไม่รู้ว่า ทำถูกต้องหรือผิดพลาดอะไรไหม แต่ดีใจที่อย่างน้อยได้เป็นส่วนหนึ่งของเหตุการณ์ดีๆค่ะ
"อย่าลืมตรวจดูสิ่งของก่อนลงจากรถโดยสารทุกครั้งด้วยนะค้า"

แนบรูปคุณลุงและทะเบียนรถมาให้ด้วยค่ะ #คนดีๆที่ต้องแชร์