จากทีเชอร์ที่น่าดูมาก

นิยายที่โรมาน


รีวิวจากนิยาย(ชอบของท่านนี้ที่รีวิว)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เชื่อว่าหลายคนที่เคยอ่านผลงานอมตะของ ว.ณ ประมวญมารค (พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าวิภาวดีรังสิต) เรื่อง “ปริศนา” แล้วคงไม่มีใครที่จะไม่หลงรักท่านชายพจนปรีชาและคุณปริศนา โดยเฉพาะตอนที่นำมาทำเป็นละคร (ไม่แน่ใจว่าเคยทำมาแล้วกี่ครั้ง แต่พวงแสดเกิดทันฉบับที่คุณติ๊ก เจษฎาพร กับเทย่าแสดงนำ) ตอนนั้นหลงท่านชายพจน์มากๆ นี่ขนาดไม่เคยอ่านนิยายนะคะ ยังหลงซะหัวปักหัวปำเลย (แต่จนขณะนี้พวงแสดก็ยังหา “ปริศนา” มาอ่านไม่ได้เลยค่ะ เสียดายมาก อยากอ่านและอยากมีเก็บไว้ ใครพอจะแนะนำได้ว่าพวงแสดจะตามหานิยายเรื่องนี้ได้ที่ไหนก็รบกวนชี้แนะหน่อย ก็ดีนะคะ ตอนนี้จะลงแดงอยู่แล้ว - -“)


พูดถึง “ปริศนา” ก่อน แต่จริงๆ พวงแสดจะแนะนำเรื่อง “รัตนาวดี” ซึ่งเป็นนิยายเล่มสุดท้ายในชุดปริศนา (มี 3 เล่ม คือ ปริศนา เจ้าสาวของอานนท์ และรัตนาวดี) ซึ่งเป็นเล่มเดียวที่พวงแสดได้อ่านและมีเก็บไว้ในขณะนี้ค่ะ

ใครที่ เคยหลงรักท่านชายพจน์อย่างหัวปักหัวปำเหมือนพวงแสดมาแล้วก็ไม่น่าพลาด รัตนาวดีนะคะ ขอบอกว่าท่านดนัย (หม่อมเจ้าดนัยวัฒนา) พระเอกของเรื่องนี้ทำให้พวงแสดคลั่งไคล้มากค่ะ (หรืออาจเพราะไม่ได้อ่านปริศนาฉบับที่เป็นหนังสือก็ได้ ทำให้ตอนนี้รักท่านดนัยมากกว่าท่านชายพจน์แล้ว อิอิ)

รัตนาวดีเป็น นิยายที่ดำเนินเรื่องด้วยการเขียนจดหมายโดยหม่อมเจ้ารัตนาวดี (น้องสาวของท่านชายพจน์) และหม่อมเจ้าดนัยวัฒนา (นัยว่าเป็นเพื่อนกับท่านชายพจน์ค่ะ) แล้วช่วงท้ายๆ ก็มีจดหมายของวิมล (เพื่อนของท่านหญิง) มาแจมด้วยเล็กน้อย จดหมายนั้นเขียนถึงท่านชายพจน์และคุณปริศนาในระหว่างที่ท่านดนัยกับท่านหญิง รัตเดินทางท่องเที่ยวในยุโรปด้วยกัน โดยมีคุณป้าสร้อยผู้ดูแลท่านหญิงติดตามไปด้วย

เรื่องนี้เป็นพล็อต เบาๆ เชิงท่องเที่ยวและเล่าเรื่องแบบอ่านเพลินๆ ไม่ได้มีปมอะไรซับซ้อน ภาษาที่ใช้เป็นภาษาพูดที่อ่านง่าย เข้าใจง่าย มีคำราชาศัพท์บ้างนิดหน่อย นัยว่าพวงแสดโง่มากเรื่องคำราชาศัพท์แต่สามารถอ่านได้เข้าใจดีค่ะ ส่วนตัวชอบภาษาในเรื่องนี้นะคะ มีเสน่ห์มากๆ (อาจเพราะพวงแสดชอบนิยายพีเรียดหรืออะไรที่เป็นของไทยๆ โบราณๆ ด้วยก็ได้ค่ะ แถมเรื่องนี้ยังเขียนขึ้นในปี พ.ศ. 2496 เชียวนะคะ นับย้อนไปจากวันนี้ก็เกือบๆ 60 ปีแล้ว คลาสสิกพอไหมล่ะ ^^)

กลับมา ที่เนื้อหาดีกว่าค่ะ ถึงแม้เรื่องนี้จะเป็นนิยายเชิงเล่าเรื่องถึงการท่องเที่ยวในหลายๆ ประเทศแถบยุโรป แต่ก็ยังคงความเป็นนิยายเอาไว้อย่างน่ารัก โดยท่านดนัยต้องอยู่ในฐานะนายเล็กซึ่งท่านหญิงรัตเข้าใจผิดไปเองว่าเป็น มหาดเล็กของท่านดนัยไปเกือบตลอดทั้งเรื่องค่ะ

เนื่องจากหญิงรัตเป็น เจ้านายจึงต้องวางตัวให้เหมาะสมโดยที่ท่านดนัยในคราบของนายเล็กก็ต้องคอยข่ม ใจมิให้แสดงความรู้สึกที่มีต่อหญิงรัตออกไป ทั้งที่อยากบอกหญิงรัตใจจะขาดว่ารักเธอมากแค่ไหน (เข้าใจหัวหกท่านดนัยเลยค่ะ ความรักคงจุกอกมากทีเดียว อิอิ) ดังนั้นความรู้สึกดีๆ ที่ทั้งสองคนมีต่อกันจึงเกิดขึ้นและดำรงอยู่แบบเงียบๆ ในหัวใจโดยไม่อาจบอกใครได้ (แต่ท่านดนัยบอกท่านชายพจน์ค่ะ เขียนเล่าในจดหมาย นัยว่าความรักมันคับอกคับใจและอยากแสดงความจริงใจด้วยว่าท่านรักหญิงรัต จริงๆ ไม่ได้หลอกเล่นเพราะนึกสนุกแต่อย่างใด)

เพราะต่างคนต่างก็ ต้องเก็บซ่อนความรู้สึกในใจเอาไว้ด้วยฐานะที่แตกต่าง (หญิงรัตต้องซ่อนความรู้สึกเพราะรู้ถึงความไม่เหมาะสมที่จะรักกับนายเล็ก ซึ่งเป็นมหาดเล็กของท่านดนัย ส่วนท่านดนัยต้องเก็บซ่อนความรู้สึกเพราะอาศัยอยู่ในคราบของนายเล็กและบอก ใครไม่ได้) ความรักของทั้งสองคนจึงเป็นเรื่องของความรู้สึกจริงๆ โดยไม่ต้องอาศัยเลิฟซีนช่วยยืนยัน ในความรู้สึกของพวงแสดมันช่างเป็นความรักที่อ่อนหวานละมุนละไมมากๆ เลยค่ะ อ่านแล้วเหมือนจะสัมผัสถึงความรักของทั้งสองคนได้เลย

ส่วนตัวชอบ หญิงรัตนะคะ (ปกติถ้าหลงพระเอกเรื่องไหนจะรีบหมั่นไส้นางเอกก่อน เพราะต้องการเสียบแทนนั่นเอง 55+) แต่นางเอกเรื่องนี้น่ารักสดใสเหมือนดอกไม้แรกแย้ม แม้จะเป็นท่านหญิงและวางตัวดีเหมาะสมกับฐานันดร แต่ก็มีมุมที่เป็นผู้หญิงธรรมดาทั่วไปให้สัมผัสได้และรู้สึกว่าเข้าถึงตัว ละครได้จริงๆ ค่ะ

ในขณะที่ท่านดนัยเองก็สุภาพ วางตัวดี แต่ก็มีมุมที่เป็นชายหนุ่มธรรมดาอยู่ในตัว แอบรู้สึกว่าท่านดนัยมีมาดน้อยกว่าและขี้เล่นมากกว่าท่านชายพจน์ด้วยค่ะ (เปรียบเทียบกับละครนะคะ พวงแสดไม่ได้อ่านปริศนา ได้ดูแต่ละครค่ะ) เลยชอบท่านดนัยมากกว่า เพราะรู้สึกว่าน่ารักดี เข้าถึงง่าย

อ่านจบ แล้วพวงแสดทั้งคลั่งและหลงท่านดนัยอย่างมากมายเลยค่ะ ก็ท่านน่ารักน่าหยิกนี่คะ จนต้องเก็บมาฝันหวาน อยากจะเป็นหญิงรัต อยากเป็นเทพธิดาของท่านพี่ดนัย หยิบขึ้นมาอ่านทีไรก็ได้อมยิ้มตลอด ไม่เคยเบื่อเลยค่ะ

และ ณ ขณะนี้แม้ว่าพวงแสดจะเคยอ่านนิยายมาหลายเรื่องแล้ว เคยประทับใจกับความรักในหลายๆ รูปแบบจากนิยายของนักเขียนหลายๆ ท่าน แต่พวงแสดก็ขอยกให้ “รัตนาวดี” เป็น “นิยายรักที่โรแมนติกที่สุด” เท่าที่เคยอ่านนิยายมาค่ะ

อาจจะฟังดูเหมือนให้เครดิตเรื่องนี้แบบ เว่อร์ๆ แต่จริงๆ แล้วมันเป็นความรู้สึกจากใจเลยค่ะ ยังมีอีกหลายๆ เรื่องที่พวงแสดอ่านแล้วประทับใจในแบบที่แตกต่างออกไปจากเรื่องนี้ และอยากนำมาเล่าให้ฟังในมุมมองความรู้สึกของตัวเอง แล้วพวงแสดจะนำมาเล่าให้ฟังในวันหลังค่ะ

ใครที่เคยอ่านแล้วจะแลก เปลี่ยนมุมมองกันก็ยินดีนะคะ เล่าสู่กันฟังค่ะ แบ่งปันประสบการณ์กับหนังสือที่ยังอยู่ในใจไม่รู้ลืม แล้วกลับมาเจอกันอีกครั้งกับนิยายที่พวงแสดประทับใจเรื่องต่อๆ ไปค่ะ ^^


พวงแสด.


อีกไม่นานจะได้ดูเวอร์ชั่นนี้แล้ว (แต่ลงจริงๆวันไหนไม่รู้ง่ะ) รออยู่น๊า