เชื่อว่าหลายๆคนคงเคยอกหักกันมาบ้างแล้ว ซึ่งมันเป็นเรื่องยากที่จะลืมคนๆนั้นออกจากสมอง

เราก็เป็นคนนึงค่ะที่รู้ตัวว่ากำลังจะอกหัก กระทู้ที่แล้วเราเขียนเกี่ยวกับการถูกบอกเลิกบ่อยๆแต่เราไม่ยอมเลิก
ครั้งนี้ก็เหมือนกัน เราโดนบอกเลิกอีกแล้ว เราทนไม่ไหวแล้ว เราคิดว่าเรากับแฟนคงไปกันไม่รอดแน่ เข้ากันไม่ได้สุดๆ
เขาไม่ชอบให้เราเถียง แต่เขาชอบใส่ร้ายและคิดไปเอง ว่าเรามีคนอื่นบ้าง เอาอดีตมาพูดจนทะเลาะ ซึ่งเราไม่ชอบให้ใครเข้าใจอะไรเราผิด เราก็อธิบาย เขาโมโหค่ะ โวยวายจะเลิก แต่เวลาอยู่ด้วยกัน มีบางเวลานะที่เขายังดูแลเรา แต่เวลาสบตาเขาล้ะเหมือนมันไม่มีอะไรเลย เพิ่งเข้าใจคำว่า "มองสายตาที่ว่างเปล่า" นั่นแหละมันว่างเปล่าจิงๆ เมื่อคืนเขาพูดกับเราว่า " Gu อยากเลิกกับ เมิงจิงๆนนะ กูเบื่อ คบไปก็ไม่มีอะไรดี อยู่คนเดียวยังวบายกว่า ยังไงก็ไปกันไม่รอด ออกจากชีวิต Gu ไปซักทีเหอะ ไปตายที่ไหนก็ไป ไป ! อย่ามายุ่งกับชีวิตกู " ตอนแรกเราก็คิดว่าเขาแค่โมโห แต่พออารมเขาอารมเย็นลงเขาก็พูดแบบนี้แค่น้ำเสียงต่างกันแค่นั้นเอง เขาด่าครอบครัวเรา ไม่เคารพพ่อแม่เรา ซึ่งมันเป็นสิ่งที่เราเกลียดสุดๆ เราอยากจะเลิกค่ะ เราฟังแบบนี้ทุกวันจนแบบใจมันพังไปแล้วอ่ะ เราเลยบอกเขาไปว่า " เออ เลิกอ่ะเลิกให้แน่ แต่ของเวลา Gu ซักพักนะไม่นานหรอก ถ้ากูคิดว่าเลิกกันแล้วเจ็บน้อยเมื่อไหร่จะไปเอง ถ้าทำใจได้กว่านี้หน่อยจะไปให้แน่ ไม่ต้องมาสนใจเหมือนทุกๆวันนั่นแหละ ให้ทำตัวเหมือนไม่มีแฟนที่ทำอยู่นี่อีก เดี่ยว Gu ก็ทำใจได้" เรารู้ว่าเขาเป็นแบบนี้เราควรจะเลิกตั้งนานแล้ว เพราะเราทำใจยังไม่ได้ไงคะ เมื่อก่อนเขาเคยดีกับเรามาก เขาเคยรักเรามาก แต่จนวันที่เขานอกใจเรานั่นแหละค่ะ เขาก็เปนแบบนี้มาตลอดเลย เราเลยอยากรู้ประสบการณ์วิธีการตัดใจจากเพื่อนๆเผื่อจะเป็นประโยชน์กับเราบ้าง