เมื่อไม่นานมานี้เอง ผมเพิ่งเลิกกับแฟน  เราเลิกกันมาสองวัน จะเข้าวันที่สามแล้ว
    ในวันแรก
เราทั้งคู่เสียใจมาก คุยกันไปร้องไห้กันไป ผมพยายามขอโอกาสอีกสักครั้ง พยายามไม่ให้เสียเธอไป ส่วนเธอก็พยายามปฎิเสธคำขอของผม ผมพยายามคุยกับเธอต่อ พยายามไม่ให้เธอไปไหน
    ในวันที่สอง
จากเรื่องราวที่ผ่านมาได้หนึ่งวัน มันยังค้างคาใจ ผมจึงตัดสินใจไปหาเธอที่หอพักพร้อมกับดอกไม้ในมือ ตั้งแต่เช้าเผื่อจะได้เจอเธออีก ผมไปยืนรอนั่งรอที่หน้าห้องของเธอตั้งแต่เช้าอย่างไร้ความหวัง ผมได้นั่งคิดอยู่นาน จึงตัดสินใจเคาะประตูห้องของเธอ ผมเคาะอยู่นาน(ประมานครึ่งวัน) แต่เธอก็ไม่ยอมเปิดประตูให้ผมเข้าไป  ในระหว่างนั้นผมคิดแล้วคิดอีก ถ้าเรายังเคาะต่อไปจะทำให้เธอรำคาญเปล่าๆ ถ้าเธออยากเจอก็คงเปิดประตูตั้งนานแล้ว ผมได้แค่วางดอกไม้และเขียนโน๊ตทิ้งไว้ที่หน้าประตูพร้อมคำอำลาแล้วเดินจากไป  จากนั้นผมทักเฟสบุ๊คเธอไป ทำไมไม่เปิดประตูล่ะ กลัวผมมากเลยหรอ หรือว่าไม่อยากเจอ เธอจึงตอบกลับมาแล้วบอกว่า เรา ไม่ใช่สถานะเดิมแล้ว แต่ยังเป็นเพื่อนกันได้นะ ในคืนนั้นเองเราก็คุยกันแบบเพื่อนกัน
    เข้าวันที่สาม
เราก็ยังคุยกันแบบเพื่อน บางครั้งผมก็พูดหยอดไปบ้าง เธอเลยโกรธ เธอบอกว่าเราไม่ใช่สถานะเดิมอีกแล้วนะ  ผมได้แต่พูดขอโทษ เราก็คุยกันเรื่อยมาผมจึงชวนเธอไปดูหนัง แล้วเธอก็ตอบตกลง แล้วเธอจึงถามกลับมาว่า ผมตัดสินใจได้รึยัง ผมจึงตอบว่ายัง เธอจึงพูดขึ้นว่า"ฉันจะเลิกคุยกับเทอ หายไปเลย เทอจะได้ตัดใจได้ง่าย"  
ปล. ตอนนี้กำลังถึงแค่นี้ครับ