เคยอ่านเจอในบทความเมื่อนานมาแล้วครับ

ถ้าเปรียบเทียบการศึกษาของอเมริกากับญี่ปุ่น ผ่านการเล่นของเล่นของเด็ก.. เช่น รถบรรทุกของเล่นคันหนึ่ง

อเมริกาจะสอนเด็กว่า นี่คือรถบรรทุก... สามารถวิ่งได้ไปทุกที่ และขนของไปส่งตามที่ต่างๆได้.. เน้นหลักวิทยาศาสตร์ ตามเหตุผลและ หลักความจริงตาม fact

ส่วนถ้าเป็นที่ญี่ปุ่น.. เค้าจะสอนว่า รถบรรทุกคันนี้.. เป็นของเธอ แต่เธอก็ควรจะแบ่งปันให้ผู้อื่นเล่นด้วย.. เน้นช่วยเหลือผู้อื่นด้วยจิตใจโอบอ้อมอารี .. อาจจะคีความได้ว่าเน้นสามัคคี และช่วยเหลือคนในชาตินั้นแหละ (นี่อาจจะเป็นเหตุผลว่าทำไม บ้านเมืองเขาถึงเรียบร้อย และผู้คนก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวมเป็นส่วนใหญ่)

เลยทำให้ผมเกิด idea ว่า เป็นไปได้มั๊ย ที่ระบบการศึกษาไทยเราทุกวันนี้ มันลดเหลืออยู่เพียงแค่การกวดวิชา เพื่อสอบเข้ามหาลัยดังๆ ในคณะที่การงานมั่นคงได้ .. เป็นเพราะว่าการศึกษาเราขาด "ตัวตน" อะไรบางอย่างไปรึเปล่า

บางอย่าง เราอาจจะให้ความสำคัญกับมันน้อยไป หรือบางอย่างก็มากเกินไป จนบางทีเกิดเป็นการปลุกฝังค่านิยมที่อาจจะไม่ถูกต้องนักในตัวเด็ก

ที่ยกตัวอย่างทั้ง อเมริกา และ ญี่ปุ่นขึ้นมา เพราะผมคิดว่า ทั้งสองประเทศ เค้าชัดเจนมาก ว่าเค้าต้องการปลูกฝังเด็กในเรื่องอะไร

แต่ถึงกระนั้น เราก็ไม่ควรก๊อปเขามาซะทุกอย่างเลย เพราะสิ่งที่เหมาะกับวัฒนธรรมแบบเขาอาจจะไม่เหมาะกับเรา อยู่ที่ว่าเราจะหาจุดกึ่งกลางที่พอเหมาะได้อย่างไร ผมคิดว่าเราควรต้องหา ตัวตนที่ชัดเจนตรงนี้ให้เจอ แล้ววิธีการ มันจะตามมาเอง