สิ่งที่ฉันจะเล่าให้ทุกคนได้รับรู้ต่อจากนี้ มันเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับตัวเองค่ะ ฉันแต่งงานมา16ปีมีลูก3คน ชีวิตครอบครัวที่ผ่านมาก็ปกติทั่วไปมีสุขและทุกข์ปนๆกันแต่เรื่องที่ตอนนี้เป็นอยู่มันเป็นเรื่องที่ฉันและผู้หญิงหลายๆคนไม่สามารถยอมรับได้ ก็คือสามีไปมีเมียน้อย เรื่องนี้เกิดขึ้นมาตั้งแต่กลางปีที่แล้วค่ะ สามีฉันเค้าไปโหลดแอปแชทหาคู่มาเล่นตามประสาผู้ชายซึ่งฉันรู้นะคะว่าเค้าเล่นแต่เค้าพูดเสมอว่าเล่นขำๆแก้เบื่อเค้ารู้ว่าอะไรคืออะไรพวกนี้มันไม่จริงจังหรอกบางทีเค้าก็ให้ดูว่าคุยอะไรบ้างคำว่าเชื่อใจวางใจว่าเค้าคงไม่เกินเลยมันก็เกิดขึ้นในหัวฉัน แต่แล้วความเชื่อและวางใจที่มีมันก็ทำให้เค้าถลำตัวแอบนัดพบผู้ ญ คนนึงที่เค้าคุยและบอกว่าคุยกันอย่างเพื่อนไม่มีอะไรเลยแต่เค้ากลับไปให้ความรู้สึกกับคนนั้นมากกว่าเพื่อนทีแรกเค้าไม่บอกว่าตัวเองมีครอบครัวอยู่แล้วแต่ทำไปทำมาเค้าก็บอกความจริงกับผู้ ญคนนั้นว่ามีครอบครัวแล้ว พอผู้ ญรู้ก็ต่อว่าเค้าแต่ก็ไม่ยอมที่จะหยุดคุยและเลิกมาเจอกันกลับกลายว่าเจอกันบ่อยขึ้นจนวันนึงทั้งคู่ก็มีอะไรกัน ช่วงนั้นฉันก็รู้สึกว่าสามีมีอะไรที่ปิดบังเราแต่หวังว่าเค้าจะไม่ทำและวันนึงเรื่องที่ฉันหวังมันกลับเกิดขึ้นจริงเค้ามาสารภาพและเล่าเรื่องตั้งแต่เจอกันยังไงคุยอะไรกันบ้างและบอกว่าผู้ญนี่น่าสงสารถูกแฟนทิ้งมาหลายครั้งไม่สมหวังในความรัก แล้วตอนนี้เค้านั้นได้มีอะไรกันไปแล้วจะทิ้งก็ไม่ได้เพราะไม่อยากทำร้ายจิตใจ แต่เค้าเลือกที่จะทำให้ฉันเสียใจ ฉันร้องไห้หนักมากถามเค้าว่าฉันทำผิดอะไรตลอดเวลาที่เราอยู่กันมาฉันช่วยทำมาหากินมาตลอดเริ่มต้นจากวันที่ไม่มีอะไรเลยเงินติดตัวยังไม่มีเลย ทั้งๆที่ฉันมีชีวิตที่สบายมาก่อนแต่เพราะฉันรักสามีคนที่เป็นคนแรกและคิดเสมอว่าจะเป็นคนนี้คนเดียวไปตลอดชีวิตฉันยอมทิ้งความสบายทุกอย่างไม่ว่าพ่อแม่ห้ามยังไงก็จะแต่งกับคนนี้คนเดียวลำบากกายยังไงก็ไม่เคยคิดที่ทอดทิ้ง จนวันนี้ฐานะดีขึ้นมีบ้าน มีรถ มีกิจการ มีเงิน มีหน้าตาในสังคม กลับมาตอบแทนความรักความซื่อสัตย์ที่มีให้ด้วยการไปมีเมียน้อย ฉันพูดต่อว่าและตัดพ้อสามีฉันต่างๆนาๆเพื่อให้เค้าคิดได้ว่าสิ่งที่ถูกต้องคืออะไรแต่มันไม่ได้ผลยังไงเค้ายืนยันที่จะมีคนนี้ให้ได้ ฉันตัดสินใจขอคุยกับผู้ญนั่นเลยเผื่อว่าจะมีจิตสำนึกลึกๆหลงเหลืออยู่บ้างถ้าหากว่าเค้านิสัยใจคอดีอย่างที่สามีฉันพยายามบอกเล่าให้ฉันฟังว่าเค้ารู้สึกผิดและเสียใจต่อฉันมากและสงสารฉันเห็นใจหัวอกผู้ญด้วยกันจริงๆการนัดเจอหน้าเพื่อคุยจึงเกิดขึ้นที่สามีฉันยอมให้เจอกันเพราะเค้าหวังว่าฉันจะใจอ่อนยอมรับผู้ญคนนี้ให้มาอยู่ในสถานะเดียวกันกับฉันได้แต่ใครบ้างล่ะจะยอมรับได้ไม่มีหรอก ฉันถามผู้ญว่าทำไมถึงมาเอาคนที่มีครอบครัวอยู่ไม่รู้มาก่อนหรือไง เค้าตอบว่าทีแรกที่คุยไม่รู้แต่พอรู้ก็พยายามแล้วที่จะไม่ยุ่งแต่สามีของเธอเป็นผู้ชายที่เอาใจใส่ห่วงใยดีมากจนห้ามใจไม่รักไม่ได้จนถึงขั้นมีอะไรกัน เค้าบอกว่าตั้งแต่มีแฟนมามีความรักมา5ครั้งไม่เคยสมหวังสักครั้ง ไม่ได้จะมาแย่งความรักของเธอนะแต่แค่ขอแบ่งเศษๆความรักเศษๆเวลามาให้บ้างแค่นั้นพอแล้ว ฉันถามว่าแล้วความรู้สึกของฉันล่ะเป็นผู้ญเหมือนกันทำไมไม่เห็นใจกัน เค้าบอกว่าเลิกรักไม่ได้และจะรักกันมากขึ้นๆทุกวันๆ บอกว่าทำไมฉันไม่เปิดใจยอมรับเค้าล่ะ ฉันถามว่าถ้าเป็นเธอจะยอมรับได้มั้ยถ้าต้องมาแชร์สามีตัวเองแบบนี้ถ้าเธอยอมแล้วทำไมความรัก5ครั้งของเธอถึงพังล่ะก็เพราะแฟนเก่าๆของเธอนอกใจเธอกันจนเธอต้องเลิก ใจเขาใจเราฉันแค่หวังว่าเธอจะมีจิตสำนึกลึกๆเหลืออยู่บ้างถึงนัดเจอวันนี้แต่สุดท้ายคือเธอไม่มีเลยจิตสำนึก เค้าบอกว่าให้ฉันไปห้ามสามีฉันให้ไม่มารักเค้าให้ได้ก่อนเถอะเพราะว่าที่เค้ารู้ตอนนี้คือสามีฉันรักเค้ามากและมากขึ้นเรื่อยๆ ฉันจึงขอจบการคุยกับผู้ญคนนี้และหลังจากวันนั้นจนถึงวันนี้ ผู้ญคนนี้ทำทุกๆทางเพื่อที่จะดึงรั้งสามีฉันไว้ จากชีวิตครอบครัวที่พร้อมหน้าไปไหนมาไหนด้วยกันเป็นครอบครัวกลับเป็นเพียงฉันที่พาลูกๆไปไหนๆด้วยกัน จากที่เคยมีสามีนอนข้างๆแต่วันนี้เหลือแต่หมอนที่เค้าเคยหนุน จากที่เคยปรึกษาหารือพูดคุยให้กำลังใจเวลาที่เจอปัญหามาแต่วันนี้ฉันไม่มี ทุกวันนี้เค้าไม่กลับนอนบ้านคิดว่าคงจะเช่าบ้านหรือห้องอยู่ด้วยกันทุกวันทุกคืนจะกลับมาก็เฉพาะเวลาที่เค้าทะเลาะกับผู้ญนั้นจะแระชดด้วยการกลับบ้านแต่ไม่นอนที่ห้องเค้านอนข้างล่างเพื่อที่จะได้คุยกันเคลียกันทั้งคืน จากแต่ก่อนเราจะพากันไปเที่ยวกันแบบครอบครัวแต่ตอนนี้ไม่มีอีกแล้วเค้าพากันเที่ยว2คน ภาระเลี้ยงดูลูก3คนตกเป็นของแต่เพียงผู้เดียว ทุกวันทุกเวลาของฉันในวันนี้มันไม่มีความสุขเลยไม่มีคืนไหนที่จะไม่ร้องไห้ ไม่มีเวลาไหนเลยที่จะไม่มีน้ำตา คำถามมากมายที่ฉันต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ใดก็ตามที่ีมีอยู่จริง คือฉันผิดอะไรฉันไม่เคยคิดนอกใจสามีเลยสักครั้ง ฉันดูแลทั้งเค้าและลูกมาตลอดรักและเอาใจใส่ทุกรายละเอียดของทุกคน ยอมเป็นคนแรกที่ต้องตื่นแต่เช้า ยอมเป็นคนสุดท้ายที่เข้านอนเพื่อความสุขสบายของทุกคน ฉันทำงานเงินและยังต้องทำงานบ้านจนบ้างทีเหนื่อยจนหมดแรงยืนแต่ก็ทำเพื่อทุกคนไม่ต้องเหนื่อย ฉันถามต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ว่าฉันไม่สมควรได้รับความรักดีๆตอบแทนกลับมาหรือไร ทำไมพวกเค้าถึงมีความสุขกันได้ในขณะที่ฉันทุกข์ทรมาน ร้องไห้เจ็บปวด เวรกรรมมีจริงๆเหรอ ทำไมเป็นฉันที่เสียใจคนเดียว วิธีอะไรที่มันจะแก้กรรมนี้ได้ ใครรู้ช่วยบอกฉันที เพราะเวลานี้ฉันคิดมากจนถึงคิดสั้น พยายามไม่คิดแต่บางทีมันไม่ไหวจริงๆ อยากให้ครอบครัวกลับมาเป็นเหมือนเดิมTT