คือ ปีนี้หนูพึ่งขึ้นม.4 โอเค จะปิดเทอมแล้วล่ะ แต่ปัญหายู่ที่ว่า ม.4 หนูย้ายร.ร. แล้วอยู่มาจะเทอมแล้ว ไม่มีเพื่อนเลยค่ะ อืม ถ้าอยู่คนเดียว หนูอยู่ได้ค่ะ เป็นพวกโลกส่วนตัวสูงอยู่แล้ว (ไม่ใช่ว่าไม่คุยกับใครเลย คุยนะคะ คุยหมด เพียงแต่ว่าพอพวกเขาคุยกับหนูเสร็จ พวกเค้าก็แยกย้ายไปกลุ่มตัวเอง หนูก็ไม่ได้อะไร ก็เดินคนเดียว เพื่อนรักคือโทรศัพท์) แต่เรื่องมันเกิดตรงที่หนูเริ่มเรียนไม่ไหวล่ะ หนูไม่ได้เรียนพิเศษเพราะตอนนั้นการเงินที่บ้านไม่ค่อยดี และก็มาหนักที่ตอนจับกลุ่ม
ไม่มีใครเอาหนูเข้ากลุ่มเลย
ครั้งแรกที่โดนแบบนั้น หนูก็มองโลกในแง่ชิลๆ คือ เอ้อ ช่างเหอะ ทำคนเดียวก็ได้ แต่มารู้ทีหลังว่างานที่ครูให้ทำเป็นโปรเจ็กต์ใหญ่ คนเดียวไม่ไหวแน่ ก็คิดอีกว่า เอ้อ ตกค่อยซ่อมก็ได้ ไม่เป็นไร!
แต่พอหนสอง ครูสั่งให้จับกลุ่มสามหน สามวิชา
วิชาแรกหนูดิ้นรน เดินไปหากลุ่ม เพื่อนมันก็ทำท่าหนักใจอยู่ แต่ก็เซ็นให้ (ดูไม่ค่อยมีใครจะเต็มใจรับหนูเท่าไหร่หรอกนะ ดูท่าทางแล้ว 555)
วิชาที่สอง จับอีกแล้ว แต่โชคไม่เข้าข้าง เพราะครูให้จับกลุ่ม กลุ่มล่ะไม่กี่คน หนูเลยไม่มีโอกาสสอดแทรก (นี่กูเป็นตัวอะไรเนี่ยย) เลยไม่มีกลุ่ม พอไปถามเพื่อนอีกคนที่หนูดูแล้ว ดูเป็นครดี คุยด้วยได้ ไปถามว่า เธอๆ อยู่กลุ่มไหน ยังไม่ทันไม่ทันไรมันรีบพูดดักทันทีว่ามีกลุ่มแล้วและจากไป เฮ้ย อะไร กลัวกูขนาดนั้นเลยเรอะ?!?
วิชาที่สาม ปลงค่ะ จับกัน
ไปเหอะ รู้ว่าคงไม่รับกูอยู่ดี
คือ ตั้งแต่ขึ้นม.4 มา หนูร้องไห้บ่อยมาก แบบ จากคนที่ไม่ชอบร้องไห้ เกลียด เพราะมันให้ความรู้สึกอ่อนแอ แต่ม.4 มานี่ บ่อน้ำตาแตกง่ายมาก ง่ายจนน่าตกใจ (เรื่องอื่นๆก็กระหน่ำเข้ามาด้วยก็เลยยิ่งอ่อนไหวง่ายไปใหญ่)
เรื่องไม่มีเพื่อนพอว่าแต่เรื่องเรียนด้วยเนี่ยสิ เรียนวิชาอื่นยังพอถูๆไถๆไปได้นะ แต่มีอยู่สองวิชาที่เหนื่อยมากเวลาเรียนคือคณิตกับฝรั่งเศส คือฝรั่งเศสยังพอว่าเพราะหนูมันโง่เองที่ละเลยมันแต่แรก แต่คณิตนี่ไม่รู้เรื่องเลย ไม่ผิดที่ครู ผิดที่หนูไม่เข้าใจอะไรเลยมากกว่า
ถึงจะมองว่าโอ๊ย แค่สองวิชาเอง แต่ความกดดันมันมหาศาล ทั้งครูและเพื่อน ยิ่งได้คะแนนน้อยๆยิ่งแย่ ห้องหนูคนเก่งๆก็เยอะ
แต่วิชาอื่นๆที่ไม่ได้กล่าวไม่ได้หมายความว่าไม่มีปัญหา มีนะ แต่น้อนกว่าสองวิชานี้นิดหน่อยเท่านั้น
หนูไม่รู้ว่าตัวเองขี้เกียจรึอะไรนะ ความรู้สึกมัน ไม่อยากทำอะไรเลย อยากจะอยู่นิ่งๆ ไม่ต้องคิดอะไรให้มาก รู้สึกเอื่อยเฉื่อย หนูเคยโทษว่านี่คือความขี้เกียจของตัวเอง แต่หลังๆมาเริ่มไม่แน่ใจแล้ว มันดูไม่อยากมากเกินไป ไม่รู้สิ ในความคิดหนูมันดูไม่ใช่ขี้เกียจแล้วอ่ะ
หนูปรึกษาแม่ (ลืมบอก หนูอยู่หอนะ) แม่ก็มาปลอบว่าให้ลองทำนู่นทำนี่ให้ดูสิเผื่อจะดีขึ้น แต่มันก็ไม่ช่วยอะไรจริงๆ หนูซึมขั้นหนัก แต่เพราะเป็นคนไม่ค่อยจะจริงจังอะไรซักเท่าไหร่ (เกลียดข้อนี้ของตัวเองสุดๆ) เวลาเศร้าเลยเศร้าเป็นช่วงๆ บางช่วงก็มีความสุขกับตัวเอง (ว่าบ้าก็ได้นะ เวลายู่กับตัวเองก็เป็นแบบนี้แหละ)
หนูกำลังสับสน
ตรงที่
หนูควรจะหยุดเรียนซักปี
ปีหน้าเริ่มใหม่
ต่อม.4 ร.ร.ใหม่
หรือ ปวช.
หรือ กศน.
ที่รู้ๆหนูไม่อยากอยู่ร.ร.นี้
แต่ยังไม่รู้ว่าตัวเองจะไปทางไหนดี
หนูคุยเรื่องนี้กับแม่แล้ว แม่ให้หนูตัดสินใจ
แต่หนูกลัวการตัดสินใจของตัวเอง
สับสน
หนูไม่อยากให้ยาย ให้แม่ ต้องผิดหวัง
แต่หนูก็ไม้รู้ว่าจะทนอารมณ์กดดันในห้องเรียนได้รึเปล่า
หนูยังไม่อยากลาออก แบบออกเลย
แค่รู้สึกอยากหยุดซักปี อยากเรียนรู้ อยากทบทวนว่าตัวเองชอบอะไรกันแน่ ก็นะ หนูมันไม่ได้เรื่อง อยู่ตั้งม.4 ยังไม่รู้เลยว่าตัวเองชอบอะไรกันแน่
เป้าหมายหนูจริงๆก็มีแค่ อยากจบไวๆและอยากทำงาน หาเงินได้เร็วๆ หนูเกลียดวิธีการเรียนแบบไทย ที่สอนแต่บทเรียนที่บางทีก็ไม่ได้นำมาใช้ในชีวิตประจำวันจริงๆ หนูอยากเรียนที่เอาไปใช้ได้จริงมากกว่า
หนูเลือกทางผิดใช่มั้ย ที่มาทางสามัญ
ทำไงได้ ฟลุ๊คสอบติด แถมเป็นร.ร.ที่คนแถวบ้านเค้าชื่นชมว่าเก่งหนักหนาด้วย เลยบ้ายอเพราะคิดแค่ว่าเรียนที่ไหนก็ได้ให้มีที่เรียน
โอเค หนูอนากรู้ว่าหนูควรจะทำไงต่อไป
หยุดซักปี ไปต่อ ปวช. รึ กศน. ถ้ายังไงแนะนำให้ด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ จออภัยหากมีอะไรผิดพลาด นี่กระทู้แรกค่ะ
ขอคำปรึกษาด้วยค่ะ สับสนอย่างหนัก
ไม่มีใครเอาหนูเข้ากลุ่มเลย
ครั้งแรกที่โดนแบบนั้น หนูก็มองโลกในแง่ชิลๆ คือ เอ้อ ช่างเหอะ ทำคนเดียวก็ได้ แต่มารู้ทีหลังว่างานที่ครูให้ทำเป็นโปรเจ็กต์ใหญ่ คนเดียวไม่ไหวแน่ ก็คิดอีกว่า เอ้อ ตกค่อยซ่อมก็ได้ ไม่เป็นไร!
แต่พอหนสอง ครูสั่งให้จับกลุ่มสามหน สามวิชา
วิชาแรกหนูดิ้นรน เดินไปหากลุ่ม เพื่อนมันก็ทำท่าหนักใจอยู่ แต่ก็เซ็นให้ (ดูไม่ค่อยมีใครจะเต็มใจรับหนูเท่าไหร่หรอกนะ ดูท่าทางแล้ว 555)
วิชาที่สอง จับอีกแล้ว แต่โชคไม่เข้าข้าง เพราะครูให้จับกลุ่ม กลุ่มล่ะไม่กี่คน หนูเลยไม่มีโอกาสสอดแทรก (นี่กูเป็นตัวอะไรเนี่ยย) เลยไม่มีกลุ่ม พอไปถามเพื่อนอีกคนที่หนูดูแล้ว ดูเป็นครดี คุยด้วยได้ ไปถามว่า เธอๆ อยู่กลุ่มไหน ยังไม่ทันไม่ทันไรมันรีบพูดดักทันทีว่ามีกลุ่มแล้วและจากไป เฮ้ย อะไร กลัวกูขนาดนั้นเลยเรอะ?!?
วิชาที่สาม ปลงค่ะ จับกัน
คือ ตั้งแต่ขึ้นม.4 มา หนูร้องไห้บ่อยมาก แบบ จากคนที่ไม่ชอบร้องไห้ เกลียด เพราะมันให้ความรู้สึกอ่อนแอ แต่ม.4 มานี่ บ่อน้ำตาแตกง่ายมาก ง่ายจนน่าตกใจ (เรื่องอื่นๆก็กระหน่ำเข้ามาด้วยก็เลยยิ่งอ่อนไหวง่ายไปใหญ่)
เรื่องไม่มีเพื่อนพอว่าแต่เรื่องเรียนด้วยเนี่ยสิ เรียนวิชาอื่นยังพอถูๆไถๆไปได้นะ แต่มีอยู่สองวิชาที่เหนื่อยมากเวลาเรียนคือคณิตกับฝรั่งเศส คือฝรั่งเศสยังพอว่าเพราะหนูมันโง่เองที่ละเลยมันแต่แรก แต่คณิตนี่ไม่รู้เรื่องเลย ไม่ผิดที่ครู ผิดที่หนูไม่เข้าใจอะไรเลยมากกว่า
ถึงจะมองว่าโอ๊ย แค่สองวิชาเอง แต่ความกดดันมันมหาศาล ทั้งครูและเพื่อน ยิ่งได้คะแนนน้อยๆยิ่งแย่ ห้องหนูคนเก่งๆก็เยอะ
แต่วิชาอื่นๆที่ไม่ได้กล่าวไม่ได้หมายความว่าไม่มีปัญหา มีนะ แต่น้อนกว่าสองวิชานี้นิดหน่อยเท่านั้น
หนูไม่รู้ว่าตัวเองขี้เกียจรึอะไรนะ ความรู้สึกมัน ไม่อยากทำอะไรเลย อยากจะอยู่นิ่งๆ ไม่ต้องคิดอะไรให้มาก รู้สึกเอื่อยเฉื่อย หนูเคยโทษว่านี่คือความขี้เกียจของตัวเอง แต่หลังๆมาเริ่มไม่แน่ใจแล้ว มันดูไม่อยากมากเกินไป ไม่รู้สิ ในความคิดหนูมันดูไม่ใช่ขี้เกียจแล้วอ่ะ
หนูปรึกษาแม่ (ลืมบอก หนูอยู่หอนะ) แม่ก็มาปลอบว่าให้ลองทำนู่นทำนี่ให้ดูสิเผื่อจะดีขึ้น แต่มันก็ไม่ช่วยอะไรจริงๆ หนูซึมขั้นหนัก แต่เพราะเป็นคนไม่ค่อยจะจริงจังอะไรซักเท่าไหร่ (เกลียดข้อนี้ของตัวเองสุดๆ) เวลาเศร้าเลยเศร้าเป็นช่วงๆ บางช่วงก็มีความสุขกับตัวเอง (ว่าบ้าก็ได้นะ เวลายู่กับตัวเองก็เป็นแบบนี้แหละ)
หนูกำลังสับสน
ตรงที่
หนูควรจะหยุดเรียนซักปี
ปีหน้าเริ่มใหม่
ต่อม.4 ร.ร.ใหม่
หรือ ปวช.
หรือ กศน.
ที่รู้ๆหนูไม่อยากอยู่ร.ร.นี้
แต่ยังไม่รู้ว่าตัวเองจะไปทางไหนดี
หนูคุยเรื่องนี้กับแม่แล้ว แม่ให้หนูตัดสินใจ
แต่หนูกลัวการตัดสินใจของตัวเอง
สับสน
หนูไม่อยากให้ยาย ให้แม่ ต้องผิดหวัง
แต่หนูก็ไม้รู้ว่าจะทนอารมณ์กดดันในห้องเรียนได้รึเปล่า
หนูยังไม่อยากลาออก แบบออกเลย
แค่รู้สึกอยากหยุดซักปี อยากเรียนรู้ อยากทบทวนว่าตัวเองชอบอะไรกันแน่ ก็นะ หนูมันไม่ได้เรื่อง อยู่ตั้งม.4 ยังไม่รู้เลยว่าตัวเองชอบอะไรกันแน่
เป้าหมายหนูจริงๆก็มีแค่ อยากจบไวๆและอยากทำงาน หาเงินได้เร็วๆ หนูเกลียดวิธีการเรียนแบบไทย ที่สอนแต่บทเรียนที่บางทีก็ไม่ได้นำมาใช้ในชีวิตประจำวันจริงๆ หนูอยากเรียนที่เอาไปใช้ได้จริงมากกว่า
หนูเลือกทางผิดใช่มั้ย ที่มาทางสามัญ
ทำไงได้ ฟลุ๊คสอบติด แถมเป็นร.ร.ที่คนแถวบ้านเค้าชื่นชมว่าเก่งหนักหนาด้วย เลยบ้ายอเพราะคิดแค่ว่าเรียนที่ไหนก็ได้ให้มีที่เรียน
โอเค หนูอนากรู้ว่าหนูควรจะทำไงต่อไป
หยุดซักปี ไปต่อ ปวช. รึ กศน. ถ้ายังไงแนะนำให้ด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ จออภัยหากมีอะไรผิดพลาด นี่กระทู้แรกค่ะ