ตอนที่แล้ว http://ppantip.com/topic/34159796

ออย --- เปิดเทอมใหม่

ภาพของเหล่าชายหญิงในชุดนักเรียนใหม่ กำลังค่อยๆทยอยเดินผ่านหน้าประตูโรงเรียนนาดาว โดยมีอาจารย์คอยยืนต้อนรับ ตรวจเช็คเครื่องแบบ และรับไหว้ ท่ามกลางอากาศเย็นและแสงแดดอ่อนยามเช้า บรรยากาศที่คุ้นเคยนี่กลับมาอีกครั้ง พร้อมกับการเปิดเทอมใหม่

เราค่อยๆเดินผ่านประตูหน้าไปอย่างเชื่องช้า และยกมือไหว้อาจารย์ตามระเบียบ หลายคนกล่าวทักทายกันหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมานานนับเดือน เสียงหัวเราะ หยอกเล่น ดังขึ้นรอบตัว ขณะที่เรายังคงเดินไปยังอาคารเรียนเพียงลำพัง

“เป็นออยแล้วมันไม่ดีตรงไหนเหรอ ? ออยไม่มีคนคุยด้วยเหรอ ? ออยไม่มีเพื่อนคบรึไง ?”

จู่ๆ เสียงของพี่สไปร์ทดังเข้ามาในความคิด คำพูดที่พี่เขาต่อว่าเรา เพราะเรื่องที่เราแอบสร้างแอคเคาท์ปลอมเป็นตัวพี่เขาจนเกิดเรื่องราวลุกลามใหญ่โต ยังแอบหลอกหลอนเราขึ้นมา บางครั้งคราว

“ออย !”

เสียงสดใสคุ้นเคยร้องขึ้นจากด้านหลัง ท่ามกลางนักเรียนมากมายหลายร้อยคนยังมีคนหนึ่งที่สังเกตเห็นเรา รอยยิ้มกว้างของเธอทำเอาเราเผลอยิ้มตามไปด้วย เสียงฝีเท้าเหยาะๆกึ่งเดินกึ่งวิ่งค่อยๆเข้ามาใกล้ โดยเจ้าตัวก้มลงหอบเล็กน้อยเมื่อมาถึง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นยิ้มให้เราอีกครั้ง...

“พี่สไปร์ท... หนูยังมีเพื่อนอยู่คนนึงนะ” เราคิดกับตัวเอง ก่อนจะยิ้มตอบเพื่อนรักของเรา

“อรุณสวัสดิ์ ขนมปัง...”




ขนมปัง --- เด็กใหม่ ?

ไอ้พี่ป๊อปดันตื่นสาย จนขับรถมาส่งเราช้า ตั้งแต่เข้ามหาลัยมาวันไหนไม่มีเรียนเช้านี่ ตื่นสายแทบทุกวัน ได้ยินมาว่าชีวิตมหาลัย ยุ่งจนไม่มีเวลากินเวลานอน สงสัยจะแล้วแต่คณะ ? หรือแล้วแต่คนหว่า ?

ระหว่างที่กำลังเดินผ่านประตู รู้สึกเหมือนจะมีนักเรียนคนหนึ่งกำลังโดนตักเตือนอยู่ ตัวสูงน่าดู อย่างกับนางแบบแนะ

“เดินผ่านครูบาอาจารย์ ทำไมถึงไม่รู้จักยกมือไหว้”

เสียงว่ากล่าวของอาจารย์ ดังขึ้น ทำให้เด็กสาวตัวสูงยกมือไหว้ตามที่อาจารย์บอก

“แค่นี้ โอเค นะคะ”

เธอเอ่ยก่อนจะเดินเข้าไปในโรงเรียนโดยไม่สนสีหน้าของ ครูที่นิ่งค้างอยู่

“แรงอ่ะ...” เราคิดในใจ เห็นสองดาวที่ปกเสื้อแว่บๆ น่าจะอยู่ ม.5 เหมือนเรา แต่ทำไมไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลยนะ หรือว่าจะย้ายมาใหม่ ?

“ภาณิน ยืนอะไรอยู่ ใกล้จะสายแล้วนะ จะเข้าหรือไม่เข้า” เสียงหงุดหงิดจากอาจารย์เอ่ยขึ้น

“สวัสดีค่ะ”

เรายกมือไหว้ก่อนจะรีบเข้าโรงเรียนไป โดยท่ามกลางฝีเท้าที่เร่งรีบของเหล่านักเรียนนาดาว ท่าทางเชื่องช้าอันเป็นเอกลักษณ์โดดเด่นขึ้นมา แม้จะเห็นระยะไกลขนาดนี้จากด้านหลัง เราก็ไม่มีทางจำผิด คนที่คอยอยู่ข้างๆเราเสมอมา

“ออย !” เราร้องเรียกอย่างดีใจ ก่อนที่วิ่งไปหาเธอคนนั้น



เจน --- โรงเรียนใหม่

ในที่สุดเราก็ได้มาเรียนใน โรงเรียนเดียวกับเจ้าวินขึ้นครูนั่นจนได้ กะอิแค่โรงเรียน ไฮสคูล ทำไมถึงต้องมีเครื่องแบบด้วย ไม่ใช่โรงเรียนทหารซักหน่อยแถมยังมีคนคอยเช็คอยู่หน้าประตูอีกต่างหาก รู้สึกเหมือนเป็นนักโทษให้ผู้คุมตรวจเช็คอาวุธเลยแฮะ ทางที่ดีรีบๆเดินผ่านไปดีกว่า

“นี่เธอ !”

....
….
….

อา... ซวยแต่เช้าเลยแฮะ ต้องโดนตักเตือนต่อหน้าทุกคน ขายหน้าชะมัด เรื่องไม่เป็นเรื่องแท้ๆ อะไรนะ ? ต้องเข้าแถวทำกิจกรรมตอนเช้าด้วย ? เพื่ออะไร ? ทำแล้วจะเรียนเก่งขึ้นเหรอ ? ตัดกิจกรรมตรงนี้ออกแล้วให้เข้าโรงเรียนสายขึ้นได้ครึ่งชั่วโมงดีกว่าไหม ? แล้วเราต้องไปเข้าตรงไหน ?

“นี่เธอ...”

ระหว่างที่ทุกคนรีบร้อนไปเข้าแถว เราได้ทักผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะชักช้ากว่าเพื่อน เธอมีสองดาวที่คอ คงอยู่ระดับชั้นเดียวกัน ผิวขาว ท่าทางเซื่องซึมเหมือนกำลังง่วงนอน ดูๆไปก็คลายกับตุ๊กตาอยู่เหมือนกัน

“น่ารักแฮะ...” เราเผลอเอ่ยขึ้น

“เอ๋ ?”

“เปล่าๆ ว่าจะถามว่า แถวห้อง ม.5/1 เข้าตรงไหนเหรอ ?”