ท้าวความก่อน ผมเป็นคนไม่ได้สายตาสั้นโดยกำเนิด
เกิดจากการ ติดอ่านหนังสือตั้งแต่เด็กๆ ทั้งการ์ตูน วรรณกรรม อ่านเยอะมาก จึงเริ่มสั้นมาเรื่อยๆ มาใส่แว่นจริงจังช่วง มหาลัย เท่ากับใส่แค่ 10 กว่าปี

แว่นมีปัญหากับการใช้ชีวิตของผมมาก ยิ่งเป็นคนเที่ยวบ่อยเดินทางบ่อย ยิ่งลำบากจึงได้ตัดสินใจทำ

เริ่มจากหาข้อมูลจากเว็บไซต์ต่างๆ ส่วนใหญ่ก็จากพันทิปนี่ล่ะ เมื่อได้คุณหมอในดวงใจแล้ว ก็หาช่องทางติดต่อ
ผมติดต่อคุณหมอได้จากทางเฟสบุ๊ค นัดหมายสอบถามทุกอย่างทางเฟสบุ๊ค เทคโนโลยีช่วยให้เราสะดวกสบายจริงๆ ขอบคุณมาร์คซัคมา ณ ที่นี้ด้วยครับ 55

ภาพตัดไปวันตรวจ ก็เริ่มจากวัดความดัน วัดค่าสายตา มียิงลมๆใส่ตา ยิงแสงวาบๆใส่ตาอะไรปกติ รายละเอียดตรงนี้ หาอ่านจากกระทู้อื่นได้เพียบ ผมข้ามนะครับ

สิ่งสำคัญควรพาเพื่อนไปด้วย 1 คน เพราะจะมีการหยอดยา ขยายม่านตา หลังจากหยอดแล้ว ใช้ชีวิตลำบากมาก ทุกอย่างมันจะเบลอๆ งงๆ  ผมไปตรวจประมาน 10 โมง เสร็จเที่ยง คุณพยาบาลบอกรอพบคุณหมออีกที 5 โมงเย็น
โอ้ววว 5 ชั่วโมง เอาวะ ไหนๆก็มาแล้ว ก็รอครับ

ก่อนพบคุณหมอ จะมีผู้ช่วยของคุณหมอมาอธิบายว่าตาเราเป็นยังไง ทำอะไรได้ไม่ได้ ของผมคุณผู้ช่วยบอกว่าถ่ายรูปเอกสารผลตรวจส่งให้คุณหมอทางไลน์ (เทคโนโลยีมันดีจริงๆภาค2)คุณหมอจึงวินิจฉัยได้ก่อนจะเจอเลยว่า ผมต้องทำแบบ PRK เนื่องจากกระจกตาแบนเกินไป เครื่องมันอาจจะดูดไม่ติด จะเป็นอันตรายได้ แล้วก็แจ้งค่าใช้จ่าย ผลข้างเคียงต่างๆที่สำคัญคือ ต้องพักฟื้นประมาน 2 สัปดาห์ คุณหมอจะออกใบรับรองแพทย์ให้ได้ ซึ่งโชคดี ผมทำธุรกิจส่วนตัว ไม่มีปัญหาตรงนี้ จึงตัดสินใจทำโลด

พอคุณหมอมา คุณหมอพูดเหมือนคุณผู้ช่วยเป๊ะ แต่ใช้เวลาไม่เกิน 3 นาที ก็ไล่ผมไปจ่ายเงิน เอาใบเสร็จ พร้อมถุงยามารอหน้าห้อง รอรอบนี้แปปเดียว ก็เตรียมขึ้นเขียง ก่อนหน้าผมมีคนนึงนอนหยอดตารออยู่แล้ว คือที่นี่คุณหมอสุดยอดมาก ในห้องนั้นจะแยกออมาเป็นสามห้องย่อย ห้องแรกห้องตรวจ ห้องต่อมาห้องรอผ่าตัด และสุดท้ายห้องผ่าตัด

ตอนที่ผมรออยู่ที่ห้องรอผ่า นี่ได้ยินทุกอย่างของทุกห้อง สเต็ปการทำงานของคุณหมอ คือ คนที่1 เข้าห้องตรวจ คนที่1 ตรวจเสร็จไปจ่ายเงิน มาหยอดตาที่ห้องรอผ่า คนที่2เข้าไปตรวจ ตรวจเสร็จไปจ่ายเงิน เข้าไปหยอดตาห้องรอผ่า คนที่3 เข้าไปตรวจ ตรวจเสร็จไปจ่ายเงิน ระหว่างนี้ คุณหมอมาผ่าคนที่1 ผ่าเสร็จ เรียกคนที่3 ที่จ่ายเงินเสร็จเข้าไปห้องรอผ่า แล้วเรียกคนที่4 เข้าไปตรวจ สเต็ปดำเนินไปอย่างนี้เรื่อยๆ จนถึงคนสุดท้าย เรียกว่าทุกการเคลื่อนไหวของคุณหมอมีประโยชน์ ทุกวินาทีมีค่าสุดๆ

กลับมาห้องรอผ่า จะมีคุณพยาบาลมาหยอดตา ทำ PRK ต้องหยอด 6 ครั้ง พร้อมอธิบายว่าเราต้องเจอกับอะไรบ้าง จะมีแสงสีเขียว ยิงเลเซอร์แล้วมีกลิ่นไหม้ ทั่วๆไปเหมือนปกติ และพูดบ่อยมาก "PRK จะไม่เจ็บเลย" พูดเกิน 10 ครั้งแน่นอน จนผมสงสัยว่าเจ็บแหง ย้ำขนาดนี้

ถึงเวลาเข้าห้องเชือด ขั้นตอนถ่างตา ใครบอกไม่เจ็บ ผมเจ็บ ตอนขูดกระจกตา ใครไม่เจ็บ ผมเจ็บ มันอาจจะไม่เหมือนการเจ็บแบบเจ็บปวด เปรียบเทียบง่ายๆ เหมือนปวดฟันกับเสียวฟัน อารมณ์เหมือนเสียวฟันแต่เสียวตาแทน อาการเสียวฟันมันจี๊ดๆแต่ก็ทนไม่ได้นะ ถามว่ามันเจ็บไหม ก็พูดไม่เต็มปาก แต่ถ้าถามว่า สบายๆไม่รู้สึกอะไร มันไม่ใช่แน่นอน

ส่วนตอนยิงเลเซอร์ไม่รู้สึกอะไรเพราะอาการเสียวแปล๊บๆเมื่อกี้ยังคงอยู่

เสร็จแล้ว กลับมาห้องรอผ่า ผมไม่กล้าลืมตาพยายามพักสายตาให้มากที่สุด สักพักคุณหมอเรียกเข้าห้องตรวจอีกครั้ง เอากล้องส่องแผล ดีดี โอเคค่ะ ดีดี คุณหมอพูดแค่นี้จริงๆ แล้วปิดตากลับบ้าน

ถึงบ้านเตรียมใจรับความทรมานที่เคยอ่านมา ว่าคืนแรกทรมานสุด ปวดสุด แต่ผมไม่เลย กลับถึงบ้านหลับยาว ตืนมาตอนเช้า ชัดแจ๋ว แต่ เอ๊ะ ทำไมชัดแค่ข้างซ้ายข้างเดียว ข้างขวายังเบลอๆเอาน่าคุณผู้ช่วยเคยบอกไว้ว่าจะชัดๆเบลอๆช่วงแรก เช้าวันแรก ยังทำอะไรมากไม่ได้ ดูทีวีจะแสบตา ยิ่งสมาร์ทโฟนมองไม่เห็นเลย วันที่ 2 วันนี้เริ่มมองทีวีได้แล้ว แต่...ข้างซ้ายที่ชัดมันไม่ชัดซะแล้วชัดน้อยกว่าข้างขวาวันนี้ ซึ่ง ข้างขวาชัดกว่าเมื่อวานแต่ก็ไม่เท่าข้างซ้ายของเมื่อวาน งงมะ ในใจคิดว่าคงเป็นเพราะคอนแทคเลนส์ที่หมอใส่ให้ด้วยกะว่าถอดเมื่อไรใสแจ๋วชัวร์

ผมก็ปฏิบัติตัวตามหมอสั่งทุกอย่าง ทั้งกินยาทั้งหยอดตา จนครบ 4 วัน หมอนัดถอดคอนแทคเลนส์ วันนี้คือวันที่ทรมานที่สุด เพราะถอดคอนแทคแล้ว ตาแห้งระดับทะเลทราย  ต้องหยอดน้ำตาเทียมแบบโคตรกระหน่ำ ถึงบ้านรีบนอนกะว่าเช้ามาใสกิ๊ก

แต่แล้วก็ยังไม่ชัดเหมือนเคย วันนี้คือวันที่ไม่ชัดที่สุดตั้งแต่ทำมา

วันต่อมา ถามว่าดีขึ้นไหม ก็ดีขึ้นนะจากวันแรกๆ คือมันดีขึ้นทุกวันชัดขึ้นทุกวันแบบรู้สึกได้ แต่ก็ยังไม่เท่าวันแรกของตาซ้าย

เรื่องอาการตาแห้ง ผมไม่มีเลยหลังจากวันถอดคอนแทคเป็นต้นมาแทบไม่ต้องใช้น้ำตาเทียม แต่ก็พยายามหยอดทุกๆสองสามชั่วโมงแม้มันจะไม่แห้ง ล่าสุดไปดูหนังสบายๆ ไม่มีอาการแม้แต่นิดเดียว

เริ่มอ่านหนังสือได้ มองมือถือได้ ประมาณวันที่ 10 หลังการทำ  และตายังมีอายุการใช้งานประจำวันอีกด้วย ถ้าผมกะไม่ผิดน่าจะ 9-10 ชั่วโมงต่อวัน หลังจากนั้นจะเริ่มเบลอๆ ไม่ชัดเท่าตื่นนอนใหม่ๆ

จบแล้วครับ ไว้ถ้าชัดแจ๋วเมื่อไรจะมาบอกอีกทีครับ
อาจงงๆบ้าง เพราะผม แต่พยายามบรรยายแบบบ้านๆใช้อารมณ์และความรู้สึกล้วนๆ ไม่มีวิชาการใดๆ ก่อนทำตอนผมหาข้อมูลมีแต่วิชาการอยากมีกระทู้แบบนี้บ้างแต่ไม่มีเลยมาเล่าให้ฟังเผื่อเป็นประโยชน์แก่ผู้ที่กำลังตัดสินใจนะครับ

ใครสงสัยอะไรทิ้งคำถามไว้ได้นะครับ ผมมาตอบให้