สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 35
อ่านแล้วติดใจตรงที่ว่า เหมือนจขกท.ไม่ได้ทำงาน แต่อาศัยเงินที่แฟนส่งมา เพื่อใช้ชีวิตและเลี้ยงดูลูกหรือเปล่า?
ฝ่ายหญิงอาจจะคิดว่าเขาหาเงินเลี้ยงดูคุณและลูกแล้ว ก็ขอเป็นส่วนตัวบ้าง? เขาไปอยู่ไกลก็เข้าใจว่าเขามีชีวิตใหม่แล้ว แต่ไม่ได้ปัดภาระอะไร ยังส่งเงินเลี้ยงดูลูก(และคุณ)อยุ่ไม่ขาดไม่ใช่หรือ?
เข้าใจครับว่าพ่อเลี้ยงเดี่ยวก็ลำบาก แต่ถ้าจะพึ่งพารายได้จากแฟนอย่างเดียวโดยอ้างว่าต้องเลี้ยงลูกอย่างเดียว ก็คงไม่ไหว ลูกโตขนาดเรียนจบอนุบาลแล้วก็น่าจะมีเวลาว่างไปทำงานหาเงินเองได้แล้ว แฟนคุณเขาก็คงมองอนาคตคุณไม่เห็นเช่นกัน
พูดตรงๆ ผมกลับแปลกใจที่คุณไม่พยายามสร้างเนื้อสร้างตัว แล้วไปขอแฟนอย่างเป็นทางการ ไปขอขมาพ่อตาแม่ยายคุณให้เรียบร้อย ผ่านมาหลายปีลูกโตจนจบอนุบาลสาม ก็คงไม่ใช่ยังเด็กๆแล้ว อายุน่าจะย่างสามสิบแล้ว แต่ทำไมมัวตัดพ้อว่าทำไมแฟนทิ้งไม่สนใจลูก ทั้งๆที่เขาก็ส่งเงินมาให้คุณและลูกใช้ชีวิตได้ไม่ขาด?
เล่าอะไรไม่หมดหรือเปล่า?
ฝ่ายหญิงอาจจะคิดว่าเขาหาเงินเลี้ยงดูคุณและลูกแล้ว ก็ขอเป็นส่วนตัวบ้าง? เขาไปอยู่ไกลก็เข้าใจว่าเขามีชีวิตใหม่แล้ว แต่ไม่ได้ปัดภาระอะไร ยังส่งเงินเลี้ยงดูลูก(และคุณ)อยุ่ไม่ขาดไม่ใช่หรือ?
เข้าใจครับว่าพ่อเลี้ยงเดี่ยวก็ลำบาก แต่ถ้าจะพึ่งพารายได้จากแฟนอย่างเดียวโดยอ้างว่าต้องเลี้ยงลูกอย่างเดียว ก็คงไม่ไหว ลูกโตขนาดเรียนจบอนุบาลแล้วก็น่าจะมีเวลาว่างไปทำงานหาเงินเองได้แล้ว แฟนคุณเขาก็คงมองอนาคตคุณไม่เห็นเช่นกัน
พูดตรงๆ ผมกลับแปลกใจที่คุณไม่พยายามสร้างเนื้อสร้างตัว แล้วไปขอแฟนอย่างเป็นทางการ ไปขอขมาพ่อตาแม่ยายคุณให้เรียบร้อย ผ่านมาหลายปีลูกโตจนจบอนุบาลสาม ก็คงไม่ใช่ยังเด็กๆแล้ว อายุน่าจะย่างสามสิบแล้ว แต่ทำไมมัวตัดพ้อว่าทำไมแฟนทิ้งไม่สนใจลูก ทั้งๆที่เขาก็ส่งเงินมาให้คุณและลูกใช้ชีวิตได้ไม่ขาด?
เล่าอะไรไม่หมดหรือเปล่า?
ความคิดเห็นที่ 40
ขอถามหน่อยนะคะว่า
ทุกวันนี้คุณก็น่าจะอายุ 31-32 แล้ว ทำงานทำการอะไรค่ะตอนนี้ แล้ว 8 ปีที่ผ่านมาตั้งแต่มีลูก คุณได้ทำงานอื่นอีกไหมนอกจากที่เคยขายขนม หรือเคยคิดที่จะพยายามหางานอื่นทำบ้างไหมค่ะ เพราะเท่าที่ทราบมา ลูกคุณก็ให้ที่บ้านคุณเลี้ยงให้ ถ้าคุณไม่มีงานทำแล้ววันๆคุณทำอะไรหรือค่ะ?
เห็นด้วยกับความคิดที่ 25 และ 30 นะคะ
เพราะฝ่ายหญิงก็ยังส่งเสียเลี้ยงดูลูกมาไม่ขาดช่วง 8 ปีที่ผ่านมา เพิ่งมีช่วงนี้ที่คุณไปกดดันเขามากๆจนเขาอาจจะรำคาญ โมโห หรือหงุดหงิดที่คุณก้าวก่ายชีวิตเขามากเกินไป จริงอยู่ว่าการทำหน้าที่แม่ของฝ่ายหญิงอาจจะไม่มีเลยเพราะแทบไม่ได้เลี้ยงดูมาแต่เล็กๆความผูกพันธ์ระหว่างแม่ลูกเลยไม่มีไปด้วย แต่ความรับผิดชอบของการเป็นแม่ยังมีอยู่ดูจากเงินที่ส่งเสียมาให้ตลอด คุณต้องแยกให้ออกนะคะเรื่องนี้
ที่ฝ่ายหญิงปกปิดเรื่องลูกอาจมีความจำเป็นที่คุณไม่รู้หรือไม่ควรรู้ก็ได้ เช่น ทางบ้านฝ่ายหญิงอาจรับไม่ได้ถ้ารู้ว่ามีลูก อาจจะไม่ให้เงินส่งเสียเลย อาจฟ้องร้องคุณ อาจเอาลูกไปจากคุณเพราะเท่าที่ดูทางฝ่ายหญิงน่าจะมีกำลังทรัพย์มากพอที่จะเลี้ยงดูลูกได้ดีกว่าคุณ หรือเขาอาจจะมีแฟนใหม่สามีใหม่แล้วก็ได้และเงินที่คุณและลูกได้กินใช้มาตลอดอาจมาจากผู้ชายคนใหม่เขาก็ได้ซึ่งผู้ชายคนใหม่เขาอาจจะรับไม่ได้หากรู้ว่าเคยมีลูกมาก่อน
มันมีตั้งหลายเหตุผลที่เป็นไปได้ แต่ทุกเหตุผลให้ผลสรุปเดียวกันว่าเขาก็ไม่เคยละเลยเรื่องส่งเสียเลี้ยงดูลูกเลย ถูกไหมค่ะ
ฝ่ายหญิงดูแล้วก็คงไม่ได้อยากกลับมาหาคุณหรอกค่ะถึงได้ปิดเรื่องคุณเรื่องลูกเอาไว้ตั้งหลายปี และผิดที่ยังดูเหมือนให้ความหวังคุณ ปล่อยให้คุณรอว่าจะกลับมาแต่พฤติกรรมมันไม่ใช่ ตัวคุณเองก็คงจะรู้อยู่ในใจลึกๆแต่อาจจะไม่ยอมรับความจริงข้อนี้ ทางที่ดีพวกคุณน่าจะเปิดอกคุยกัน ตกลงกันเรื่องภาระการเลี้ยงดูลูกให้เด็ดขาดว่าใครควรรับผิดชอบยังไงเท่าไหรกันไปเลย และลูกควรอยู่กับใครแล้วจะมีอนาคตที่ดีกว่า ถ้าคุณอยากให้ลูกอยู่กับคุณเพราะความผูกพันธ์ระหว่างพ่อกับลูกและครอบครัวฝั่งคุณมันมากกว่าฝั่งผู้หญิงอยู่แล้ว คุณก็ควรหางานหาการทำได้แล้วเพื่อที่จะได้มีหลักประกันว่าคุณสามารถเลี้ยงดูลูกให้ตลอดรอดฝั่งได้จริงๆ เพราะฝ่ายหญิงก็คงอยากให้ลูกอยู่กับคุณนั้นล่ะและคงจะยินดีส่งเสียเหมือนเดิมตราบเท่าที่คุณปล่อยเขาไปและไม่ไปวุ่นวายกับเขาอีก
หากความคิดเห็นไม่ถูกใจใครก็ขอโทษด้วยค่ะ แต่คุณถามมาเราก็ตอบไป และหวังว่าจะหาทางออกที่ดีสำหรับทั้งสองฝ่ายได้เร็วๆนะคะ
ทุกวันนี้คุณก็น่าจะอายุ 31-32 แล้ว ทำงานทำการอะไรค่ะตอนนี้ แล้ว 8 ปีที่ผ่านมาตั้งแต่มีลูก คุณได้ทำงานอื่นอีกไหมนอกจากที่เคยขายขนม หรือเคยคิดที่จะพยายามหางานอื่นทำบ้างไหมค่ะ เพราะเท่าที่ทราบมา ลูกคุณก็ให้ที่บ้านคุณเลี้ยงให้ ถ้าคุณไม่มีงานทำแล้ววันๆคุณทำอะไรหรือค่ะ?
เห็นด้วยกับความคิดที่ 25 และ 30 นะคะ
เพราะฝ่ายหญิงก็ยังส่งเสียเลี้ยงดูลูกมาไม่ขาดช่วง 8 ปีที่ผ่านมา เพิ่งมีช่วงนี้ที่คุณไปกดดันเขามากๆจนเขาอาจจะรำคาญ โมโห หรือหงุดหงิดที่คุณก้าวก่ายชีวิตเขามากเกินไป จริงอยู่ว่าการทำหน้าที่แม่ของฝ่ายหญิงอาจจะไม่มีเลยเพราะแทบไม่ได้เลี้ยงดูมาแต่เล็กๆความผูกพันธ์ระหว่างแม่ลูกเลยไม่มีไปด้วย แต่ความรับผิดชอบของการเป็นแม่ยังมีอยู่ดูจากเงินที่ส่งเสียมาให้ตลอด คุณต้องแยกให้ออกนะคะเรื่องนี้
ที่ฝ่ายหญิงปกปิดเรื่องลูกอาจมีความจำเป็นที่คุณไม่รู้หรือไม่ควรรู้ก็ได้ เช่น ทางบ้านฝ่ายหญิงอาจรับไม่ได้ถ้ารู้ว่ามีลูก อาจจะไม่ให้เงินส่งเสียเลย อาจฟ้องร้องคุณ อาจเอาลูกไปจากคุณเพราะเท่าที่ดูทางฝ่ายหญิงน่าจะมีกำลังทรัพย์มากพอที่จะเลี้ยงดูลูกได้ดีกว่าคุณ หรือเขาอาจจะมีแฟนใหม่สามีใหม่แล้วก็ได้และเงินที่คุณและลูกได้กินใช้มาตลอดอาจมาจากผู้ชายคนใหม่เขาก็ได้ซึ่งผู้ชายคนใหม่เขาอาจจะรับไม่ได้หากรู้ว่าเคยมีลูกมาก่อน
มันมีตั้งหลายเหตุผลที่เป็นไปได้ แต่ทุกเหตุผลให้ผลสรุปเดียวกันว่าเขาก็ไม่เคยละเลยเรื่องส่งเสียเลี้ยงดูลูกเลย ถูกไหมค่ะ
ฝ่ายหญิงดูแล้วก็คงไม่ได้อยากกลับมาหาคุณหรอกค่ะถึงได้ปิดเรื่องคุณเรื่องลูกเอาไว้ตั้งหลายปี และผิดที่ยังดูเหมือนให้ความหวังคุณ ปล่อยให้คุณรอว่าจะกลับมาแต่พฤติกรรมมันไม่ใช่ ตัวคุณเองก็คงจะรู้อยู่ในใจลึกๆแต่อาจจะไม่ยอมรับความจริงข้อนี้ ทางที่ดีพวกคุณน่าจะเปิดอกคุยกัน ตกลงกันเรื่องภาระการเลี้ยงดูลูกให้เด็ดขาดว่าใครควรรับผิดชอบยังไงเท่าไหรกันไปเลย และลูกควรอยู่กับใครแล้วจะมีอนาคตที่ดีกว่า ถ้าคุณอยากให้ลูกอยู่กับคุณเพราะความผูกพันธ์ระหว่างพ่อกับลูกและครอบครัวฝั่งคุณมันมากกว่าฝั่งผู้หญิงอยู่แล้ว คุณก็ควรหางานหาการทำได้แล้วเพื่อที่จะได้มีหลักประกันว่าคุณสามารถเลี้ยงดูลูกให้ตลอดรอดฝั่งได้จริงๆ เพราะฝ่ายหญิงก็คงอยากให้ลูกอยู่กับคุณนั้นล่ะและคงจะยินดีส่งเสียเหมือนเดิมตราบเท่าที่คุณปล่อยเขาไปและไม่ไปวุ่นวายกับเขาอีก
หากความคิดเห็นไม่ถูกใจใครก็ขอโทษด้วยค่ะ แต่คุณถามมาเราก็ตอบไป และหวังว่าจะหาทางออกที่ดีสำหรับทั้งสองฝ่ายได้เร็วๆนะคะ
ความคิดเห็นที่ 74
ตรงๆนะ โลกไม่สวย แรงไปบอกได้ แต่...เราว่าคุณเห็นแก่ตัวมากนะ ตอนแฟนท้อง...คุณให้แฟนออกเงินโดยโกหกทางบ้าน
เอาค่าเทอมมาอยู่กิน อยู่ใช้ และพอลูกโต โดนจับได้..."เคยมีสักครั้งไหมที่คุณคิดจะไปขอขมาพ่อแม่แฟนที่ทำให้เกิดเรื่อง"
ไม่มีสินะ เพราะถ้ามี ผลคงไม่ออกมาเป็นแบบนี้
แล้วคุณเคยนึกไหม ช่วงเวลาที่แฟนคุณกลับไปอยู่บ้าน ไปพบสีหน้าผิดหวังของพ่อแม่ ไปโดยญาติๆประณาม
คุณเคยช่วยอะไรไหม นอกจาก...นอนนิ่งๆ แบมือขอเงินไปวันๆ โดยไม่คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นกว่าที่เป็น
ไม่ว่าไปถึงบ้านคุณนะ เอาตัวคุณล้วนๆ คุณเกาะแฟนกินมาแปดปี บอกหารายได้ แต่ก็ยังต้องพึ่งรายได้หลักจากแฟน
ถ้าเป็นเรานะ เราจะเอาลูกไปจากคุณ และเอาคุณออกจากชีวิตเรา
สิ่งที่คุณเขียนมาคือการเล่าไม่หมด และพยายามให้ทุกคนมองว่าแฟนคุณเลว
โดยที่แท้จริง คนที่เลวที่สุด อาจเป็นคุณเองก็ได้นะ
คิดดีๆค่ะ แบบนี้เราไม่เรียกว่าแมนนะ เพราะคุณยอมรับ แต่ไม่คิดจะเล่าออกมาแต่แรก ไม่แมนค่ะ
แฟนคุณจะขู่หรือไม่ อันนี้สุดจะเดา แต่ถ้าเขาพยายามส่งเสียลูกมาตลอด
ส่วนนึงอาจจะขู่ แต่อีกส่วนเขาคงสุดทนจนยอมเลว ค่ะ ผู้หญิงที่ทิ้งลูกลง เรายอมรับว่าเลว ยอมเลวทิ้งลูกเพื่อไปเริ่มต้นชีวิตใหม่
โดยคนที่บีบให้เขาทำแบบนี้คือ คุณ โทษตัวเองซะนะคะ อย่าเอาแต่โทษคนอื่น
เอาค่าเทอมมาอยู่กิน อยู่ใช้ และพอลูกโต โดนจับได้..."เคยมีสักครั้งไหมที่คุณคิดจะไปขอขมาพ่อแม่แฟนที่ทำให้เกิดเรื่อง"
ไม่มีสินะ เพราะถ้ามี ผลคงไม่ออกมาเป็นแบบนี้
แล้วคุณเคยนึกไหม ช่วงเวลาที่แฟนคุณกลับไปอยู่บ้าน ไปพบสีหน้าผิดหวังของพ่อแม่ ไปโดยญาติๆประณาม
คุณเคยช่วยอะไรไหม นอกจาก...นอนนิ่งๆ แบมือขอเงินไปวันๆ โดยไม่คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นกว่าที่เป็น
ไม่ว่าไปถึงบ้านคุณนะ เอาตัวคุณล้วนๆ คุณเกาะแฟนกินมาแปดปี บอกหารายได้ แต่ก็ยังต้องพึ่งรายได้หลักจากแฟน
ถ้าเป็นเรานะ เราจะเอาลูกไปจากคุณ และเอาคุณออกจากชีวิตเรา
สิ่งที่คุณเขียนมาคือการเล่าไม่หมด และพยายามให้ทุกคนมองว่าแฟนคุณเลว
โดยที่แท้จริง คนที่เลวที่สุด อาจเป็นคุณเองก็ได้นะ
คิดดีๆค่ะ แบบนี้เราไม่เรียกว่าแมนนะ เพราะคุณยอมรับ แต่ไม่คิดจะเล่าออกมาแต่แรก ไม่แมนค่ะ
แฟนคุณจะขู่หรือไม่ อันนี้สุดจะเดา แต่ถ้าเขาพยายามส่งเสียลูกมาตลอด
ส่วนนึงอาจจะขู่ แต่อีกส่วนเขาคงสุดทนจนยอมเลว ค่ะ ผู้หญิงที่ทิ้งลูกลง เรายอมรับว่าเลว ยอมเลวทิ้งลูกเพื่อไปเริ่มต้นชีวิตใหม่
โดยคนที่บีบให้เขาทำแบบนี้คือ คุณ โทษตัวเองซะนะคะ อย่าเอาแต่โทษคนอื่น
แสดงความคิดเห็น
ผมควรยกลูกให้เค้าดีมั้ย
หลังจากนั้นไม่นาน ทางบ้านแฟนจับได้ว่าแฟนผมไม่ได้เรียนแล้ว แต่ยังขอเงินที่บ้านเปนค่าเทอมอยู่ ทางบ้านแฟน เลยเรียกตัวกลับไป ในขณะนั้นผมกับแฟน ได้ ขายขนมอยู่หน้าบ้านที่ผมเช่า กันอยู่ หลังจากที่แฟนผม กลับไปที่บ้าน เค้าบอกว่ายังไม่สามารถ กลับมาได้ แต่เค้าก็ช่วยเหลือในการส่งเงิน มาช่วยเหลือ ตลอด ทั้งค่าเช่าบ้าน ค่ากิน ค่าใช้ต่างๆ โดยที่ ทางบ้านแฟนก็ยังไม่รุ้เรื่อง ลูกที่เกิดขึ้น ระหว่างนี้ทางบ้านผมทราบเรื่องราวที่เกิดขึ้น เค้าก็ช่วย เอาลูกผมไปอยู่ด้วย โดยผมไปมาหาลูก ทุกวัน เพราะบ้านแม่กับ บ้านที่ผมพัก ไม่ไกลกันห่างกัน 15 นาทีถึง ผมเลยไปหาทุกวัน
ในช่วงเวลาที่เค้ากลับบ้าน เมียผมได้ทำสัญญาใจไว้ว่า เค้าจะหาเงินและให้ผมทำหน้าที่เลี้ยงดู จนกว่าเค้าจะกลับไป ผมก็ตกลงเพราะเห็นว่า อย่างน้อยผมก็ ไม่ต้องขายของ และจะได้มีเวลาให้ลูก มาขึ้น
เรื่องก็เป็นมาอย่างงี้เรื่อยๆ ลูกก็โตขึ้นทุกวัน วันที่ลูกเข้าโรงเรียนวันแรก แฟนผมก็ไม่อยู่ วันที่ลูกเรียนจบ อนุบาล3 แฟนผมก็ไม่มา วันที่ลูกป่วย แฟนผมได้แต่ส่งเงินมา โดยไม่ถามว่าลูกเป็นยังไง วันแม่ ไม่เคยอยู่กับลูก วันเกิดไม่เคยโทรหาลูก มีแต่เงินที่ส่งให้ พอมาหลังๆ ผมพยายาม หาทางติดต่อเค้า อยากรุ้ เรื่องราวของเค้า ว่าเค้าเป็นยังไง ทำอะไร เค้าพยายาม ปิดบังทุกอย่าง บล๊อคผมทุกอย่าง ทั้งๆที่เราไม่เคยทะเลาะกันแรงๆเลย ถ้าจะทะเลาะกัน ก็มีแต่เรื่องลูกซะส่วนใหญ่
การติดต่อของเรา สองคน ต้องติดต่อผ่าน SmS โดยนานๆ ครั้งจะได้คุยกัน แต่พอคุยกัน ก็ไม่เคยเกิน 5 นาที 6ปีที่เค้ากลับบ้านไป เค้าลงมาหาลูก 2 ครั้ง ไม่เกิน 5 วัน เค้าก็กลับไป และหายไป
ช่วงประมาน 2เดือนที่แล้ว ผมทราบมาว่าเค้าลง มา กรุงเทพ เพื่อมามิตติ้งกับเพื่อน แต่ก็ไม่ติดต่อหาลูก ทั้งๆที่ สถาที่ที่เค้าไป มันห่างจากบ้านไม่ถึง 10 กิโล นันทำให้ผมโกรธมาก ผมเลย พยายามถามเค้าว่าทำไมถึงทำแบบนี้ แต่เค้าก็หนีผม ไม่รับสายผม บล๊อคเบอร์ผม บล๊อคโซเชี่ยลผม ที่จะให้ผมติดต่อเค้าได้
หลังจากเหตุ การทั้งหมดได้เกิดขึ้น ผมตัดสินใจได้เอาเรื่องนี้ ไปบอก พี่สาวของแฟน และเล่าเรื่องความจริงทั้งหมด ให้เค้าฟัง และพยายามจะติดต่อ แฟนผมอีกทาง เพื่อหาทางออก เกี่ยวกับลูก พอเค้าทราบ ว่าผมได้เอาเรื่องนี้ไปบอก พี่สาวเค้า เค้าประกาศว่าา เค้าจะเลิกกับผม จะทิ้งผม และเค้าจะเอาลูกไป
ผมควรทำยังไงดีครับ ผมควรให้ดีหรือป่าว แล้วผมทำอะไร ผิดทำไมผมถึงโดนบอกเลิก โดยที่ไม่พูดกับผม
ป.ล. ผมเครียดมากครับ ไม่มีคนให้ปรึกษา อยากได้ คำแนะนำ หรือ จะว่าผม อะไรก็ได้ครับ เผื่อจะมีทางออกที่ดี สำหรับผม
เรื่องทั้งหมด ผมไม่ได้เรียบเรียงคำพูดมาก่อน ผมเขียนออกมาจากใจ ถ้าตรงไหน ผิดพลาดไปขออภัยด้วยครับ นี่เป็น ครั้งแรกที่ผมเล่นบอร์ดพันทิพ
หวังว่าแฟนผม ที่เค้าชอบอ่าน บอร์ดในพันทิพเหมือนกัน จะมาเห็น กระทู้นี่ และหาทางออกร่วมกัน
ขอบคุณมากครับ สำหรับพื้นที่