คือ ได้อ่านหนังสือมาหลายที่แล้วว่า เหตุผลที่ลูกน้องลาออกมาจากการหัวหน้างานซะเป็นส่วนใหญ่..

เราเองมีความทุกข์ใจเกี่ยวกับเรื่องงานมานาน อยากจะขอระบายก่อนถึงวันจันทร์นี้
เราเป็นคนช้า คือหัวช้า ไม่ค่อยไว อีกทั้งยังตามเทคโนโลยีไม่ค่อยทัน ไม่ได้มีความสนใจในเรื่องเทคโนโลยีเลยแม้แต่น้อย ทีวีที่บ้านเปิดไม่เป็น มีรีโมททำไมมากมาย เราเปิดไม่เป็น เราก็ไม่ได้เดือดร้อน เพราะเราไม่ชอบดูทีวีอยู่แล้ว เราชอบอ่านหนังสือ โทรศัพท์รุ่นไฮโซอะไรกันเราได้มา ใช้แค่เล็กน้อยมาก โทรเข้าออก เล่นไลน์ จบ ไม่ได้สนใจนวัตกรรมใดๆ มีอะไรที่เค้าพัฒนาใหม่ๆขึ้นมาเพื่อให้ชีวิตมันง่ายขึ้น เราก็ฟัง แต่ก็ไม่ได้สนใจมากมายนัก ตราบเท่าที่ชีวิตทุกวันนี้ไม่เดือดร้อนไร คือเราเป็นพวกล้าหลังที่มีความความอดทนสูงมาก เราอดทนๆทำงานๆจนได้เลื่อนๆขั้น คราวนี้ต้องมีลูกน้องละ

ลูกน้องเราเป็นเด็กฉลาด ไม่ธรรมดา คิดสร้างสรรค์งานใหม่ได้อย่างรวดเร็ว ติดที่ขี้เกียจ ทำอะไรลวกๆ ไม่ค่อยเช็ค ขี้บ่น เป็นคนมีฐานะ ลาออกไปก็ไม่อดตาย มาทำงานขำๆ ไม่ได้มีความทะเยอทะยานไรเลย งานที่เราเคยใช้เวลาทำนานมากๆ เค้าทำแป้บเดียว ตอนแรกอาจจะมีผิดบ้าง แต่พอแก้ไขสูตรต่างๆแล้วจะถูก

ทุดวันนี้เราเหมือนคนบ้า กลัวลูกน้อง เพราะเค้าเก่งกว่า และสามารถลาออกได้ตลอดเวลา เค้าเองก็คงรู้ว่าเราไม่เก่ง แต่ก็ไม่เคยพูดหักหน้าให้เสียน้ำใจกัน เราไม่สามารถจะวิจารณ์หรือไกด์เค้า ให้อะไรเค้าได้มากกว่านี้ อายุก็แทบจะไม่ต่างกัน สิ่งที่ทำได้คือนั่งเช็คงานเค้า แล้วให้เค้าแก้นู่นนี่นั่นจุกจิกๆ

สำหรับเรื่องแผนงานที่ต้องคิด เราก็คิดช้าอีก แล้วงานรูทีนก็ต้องมาเชคน้องเค้าทำ งานใหม่ให้น้องทำ ก็ต้องมาคอยบอกว่าต้องการอะไรให้เขียนสูตรแล้วมันออกมาเป็นแบบนี้ๆ ลูกน้องก็เชื่อบ้างไม่เชื่อบ้าง บางครั้งทำออกมาก็ไม่เหมือนกับที่เราต้องการ เพราะเค้าคิดว่าสิ่งที่เค้าทำมันดีกว่า ซึ่งถ้าเราบอกให้แก้เป็นแบบของเรา เค้าก็ทำ แต่ไม่รู้ว่าเค้าจะด่าเราในใจรึป่าวว่าโง่

เราเหนื่อยใจมากๆ เรื่องลูกน้อง ทำยังไงดีคะ