ผมจำได้ ตอนเด็กๆที่โรงเรียนพาไปเข้าค่ายที่หัวหิน ขากลับรถโรงเรียนจะพาแวะซื้อของฝากแถวเพชรบุรี แน่นอนครับ ของขึ้นชื่อของจังหวัดเค้าคือขนมหม้อแกง ซึ่งเจ้าดังก็เป็นขนมหม้อแกงแม่กิมนั่นกิมนี่ ผมปลาบปลื้มมากกกกก มันช่างเป็นขนมหม้อแกงที่อร่อยมาก มันหวานมันนุ่มละมุนลิ้นอะไรปานนี้ ได้กินกี่ครั้งๆก็ประทับใจมาตลอด

เวลาผ่านไปสิบกว่าปี ผมได้มีโอกาสกลับไปเที่ยวอีกครั้งในวันนี้ และได้มีโอกาสแวะหาซื้อขนมหม้อแกงเมืองเพชรบุรีที่อยู่ในความทรงจำ วันนี้ขนมหม้อแกงของเค้าหน้าตาเปลี่ยนไป อาจจะดูถาดเล็กลง ราคาแพงขึ้น นั่นไม่ใช่ประเด็น เพราะเราเห็นการพัฒนาตามยุคสมัย มีแพคเกจที่สวยงามดูทันสมัยขึ้น ยิ่งทำให้ผมตื่นเต้นกับมันมากๆ ผมซื้อมา 4 ถาด ในรสชาติต่างกัน กลับบ้านมาด้วยความหวังว่าจะกลับมาฟัดขนมหม้อแกงเมืองเพชรบุรีที่บ้านอย่างมีความสุข

แต่!!... หลังจากคำแรกที่ตักเข้าปาก ผมงี้ตาเหลือกเลยครับ นี่มันขนมอะไรวะเนี่ย

แกไม่ใช่ขนมหม้อแกงแล้วแบบนี้ แกคือบ้าบิ่นชัดๆ

รสชาติผิดขนมหม้อแกง เนื้อขนมที่ควรนุ่มละมุนกลับเหนียวสากลิ้นพิลึก

ไม่สัมผัสถึงไข่ไก่ไข่เป็ดอะไรทั้งนั้น รู้สึกได้ว่ามีส่วนผสมหลักอยู่ 3 อย่าง

แป้ง แป้ง แล้วก็แป้ง

โอ้ยยย ลาออกจากขนมหม้อแกงไปสมัครเป็นขนมปังเหอะไป๊

เสียใจมากครับ รู้สึกเหมือนโดนคนเพชรบุรีทั้งจังหวัดมาดีดไข่คนละที

เจ็บปวดมากๆ ณ จุดนี้ T_T

ลูกหลานแม่กิมนั่นกิมนี่ทั้งหลายถ้ามาอ่านเจอ มีโอกาสก็จุดธูปขอขมาแม่ๆท่านบ้างนะครับ ทำของเค้าเสียหมด ผมกินตั้งแต่เป็นเด็กหัวเกรียนยังประทับใจจนเวลาผ่านไปเป็นสิบๆปี เสียดายสูตรขนมดีๆมากๆเลยครับ