ขอถามแบบตรงๆเรยนะครับ เอาแบบเป็นการเป็นงานเลยครับ

     เรื่องมีอยู่ว่าผมคบกับแฟนคนี้มา เกิบๆ 8 ปีแล้วครับ คือผมรักเธอมากๆครับ อันนี้ออกมาจากก้นหัวใจผมเลย ผมสาบาน ช่วงเวลาที่ผ่านมาผมก้อดุเเลเธอ
ตอนแรกเริ่มเป็นยังใงผมก้อทำแบบนั้นมาตลอด ความรู้สึกครั้งแรกเป็นแบบไหนตอนนี้ผมก็ยังเป้นแบบนั้นอยู่ จนบ้างครั้งเธอเผลอพูดกับผมว่า
(เองเป็นคนดีมากเลยนะ) แฟนผมพุด แต่พอมาช่วงหลังๆผมรู้สึกว่าเธอเปลี่ยนไปมาก ด้วยสาเหตุอะไรผมก้อไม่เข้าใจ ที่ว่าเปลี่ยนไปคือ

   เธอไม่เคยโทรมาหาผมเลยเป้นเดือน จาก เมื่อก่อน โทรมาทุกอาทิตย์  เดี่ยวนี้ผมเป็นคนโทรไปหาตลอดเพราะผมกลัวเธอจะมีปัญหา....(เป็นห่วง)

   เธอไม่เเคร์ผมเลย เหมือนกับว่ายังใงก็ช่าง เธอสามรถอยู่คนเดียวได้ โดยไม่สนใจว่าผมจะเป็นยังใง จะทำอะไรก้อเรื่องของ.....
   
   แต่เวลาที่เะอมีปัญหาเธอจะมาระบายให้ผมฟังตลอด ย้ำว่าตลอดนะครับ พอเธอสมใจเธอก้อจะหายไป...อีก ผมก้อโทรอีกตามเคย...

   จนมีอยู่คืนหนึ่งผมรู้สึกอึดอัดใจมากๆครับ ที่ทำกับผมแบบนี้ ผมเลยเผลอหลุดปากถามไปว่า เองยังรักข้าอยู่รึเปล่า  ตอนนั้นผมน้ำตาคลอเบ้าเลยครับ

   เแต่ที่หนักกว่านั้นคือ คำตอบที่ผมได้รับกลับมา  วินาทีนั้นน้ำตาผมไหลเป้นฝักบัวอาบน้ำเลยก้อว่าได้ เกิดมาผมไม่เคยร้องไห้หนักขนาดนี้เลย

   คือเธอตอบมาว่า '' ข้าก้อไม่รู้เหมือนกัน ''คำนี้ดังก้องอยู่ในหัวผมตลอดทั้งคืน  เเต่เะอทิ้งท้ายไว้ว่า มันไม่ได้เป็นความรักแบบตอนแรก เธอบอกมันเป้นความหวังดีมากกว่า ผมนี้เสร้าไปหลายวันเลย ผมจึงอยากทำเพื่อนๆในพันทิปครับ เป้นคำแนะนำดีๆจริงๆนะครับ คือผมไม่ไหวจริงๆ