ฉันมีโอกาสไปเยือนโปรตุเกสเมื่อเดือนพ.ค.ที่ผ่านมา ไปแบบไม่รู้อะไรเท่าไร รู้อยู่แค่ว่าเป็นประเทศของพี่โรนัลโด้ที่โฆษณารถกระบะกับยาสระผมรักษารังแค

รู้แค่ว่าเป็นต้นตำรับของขนมไทยหลายๆชนิด แต่พอไปถึง ฉันก็ยิ่งได้รู้จักกับโปรตุเกสมากขึ้น จนความรู้จักแค่ว่ามีพี่โด้กับขนมทองหยอด กลายเป็นความรักแบบหัวปักหัวปำขึ้นมา…



อ้อ ก่อนอื่นต้องบอกว่าทำไมฉันถึงไม่รู้จักโปรตุเกสเสียเท่าไร ในเมื่อคนมันจะไปเที่ยวมันก็ควรเรียนรู้อะไรมาบ้างสิ… โนๆ โทษฉันไม่ได้นะ เพราะจริงๆโปรตุเกสไม่ได้เป็นประเทศที่อยู่ในแผนของฉันเลย จริงๆแล้วเราควรจะได้ไปนั่งรถไฟสายทรานไซบีเรียกลับเมืองไทยต่างหาก แต่อะไรๆมันก็ไม่ค่อยเป็นไปตามที่คิด… (หรือบางทีอะไรๆมันก็เป็นไปมากกว่าที่คิด) ก็ชีวิตมักขาดๆเกินๆแบบนี้แหละ … ต้องปรุงแต่งกันไป ถ้าไม่ปรุง ไม่เพิ่มก็ทนเค็มจัด หรือ หวานจัด ถ้ายอมปรับบ้างเติมมะนาวสักนิด อาจได้รสอูมามิขึ้นมาก็ได้… เอ้า! นอกเรื่องไปไหน…

นั่นแหละค่ะ ฉันอดไปนั่งรถไฟสายในฝันที่กำลังฮิตอยู่ในพันทิปด้วยเหตุผลข้อหนึ่งข้อเดียวที่ง่ายๆ เบสิคๆ คือ “ไม่มีตังค์”… แม้จะเตรียมพร้อมทุกอย่าง ทั้งวางแผนการเดินทาง ทั้งดูตั๋วรถไฟ แต่พอถึงเวลาต้องจ่ายเงินจริงๆ มันกลับไม่พอ… ฮา…

จึงต้องเปลี่ยนแผน… ต้องยอมไม่ใส่น้ำผึ้ง แต่มาใส่น้ำตาลแทน… ต้องยอมทิ้งแผนนั่งรถไฟกลับเมืองไทย แล้วตัดสินใจในเวลาอันสั้นก่อนเดินทางไม่นาน มานั่งสายการบินสัญชาติอินเดียโลว์คอสจากนิวยอร์คแวะเที่ยวโปรตุเกสแทนรัสเซีย … ฮาา และโชคดีที่น้ำตาลมันก็อร่อย ไม่แพ้น้ำผึ้งแฮะ เพราะมีหลายอย่างเหลือเกินที่ทำให้ฉันรักประเทศนี้



1. Alfama: ย่านเก่าแก่ที่สุดในลิสบอน ที่รอดพ้นจากไฟไหม้และแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ของเมือง ที่นี่วิวสวยที่สุด บ้านเก่าๆ กระเบื้องสวยๆ มีต้นไม้ร่มรื่น สวยเสียจนอยากจะอยู่มันที่นี่ ทั้งที่จริงๆแล้วย่านนี้เป็นสลัมนะเออ…





2. รถราง: เป็นรถรางสายที่เราชอบมากที่สุด เพราะเป็นรถรางที่คนท้องถิ่นใช้โดยสารกันจริงๆ วิ่งไปทั่วเมือง แถมวิ่งแบบ “ตามใจฉัน” เพราะอยากจะจอดก็จอด อยากจะไปก็ไป แถมใช้ถนนเดียวกันกับรถยนต์นั่นแหละ พอหยุดปุ๊บ รถก็ติดปั๊บ ติดกันยาวเหยียด สามารถวิ่งขึ้นเนิน วิ่งเข้าตรอกเล็กๆให้ผู้โดยสารหวาดเสียว ขอบอกว่าอย่าโผล่หัวออกนอกรถเด็ดขาดเพราะหัวอาจขาด แล้วก็คนแน่นสุดๆจนถูกล้อกันไปว่าอรถรางที่นี่เป็นต้นกำเนิดของปลาซาร์ดีนกระป๋อง




3. ปลาซาร์ดีน: ของโอท็อปของโปรตุเกสเขา มีทั้งตัวเล็กตัวใหญ่ สดๆเอามาทำอาหาร เอามาตากแห้งเป็นปลาเค็ม แบบกระป๋อง ไม่ว่าไปร้านไหนๆก็ต้องมีขาย แถมอร่อยสุดๆ จนกลายเป็นสัญลักษณ์ มีพวงกุญแจ มีที่แปะตู้เย็น มีโปสการ์ด มีรองเท้าแตะ มีทุกๆอย่างที่เป็นซาร์ดีน




4. พ่อค้ายา(ปลอม): ทุกๆเมืองต้องมีเรื่องด่างพร้อย เหมือนกรุงเทพฯที่มีมลภาวะ สำหรับโปรตุเกสคงมีพ่อค้ายา… แต่ถ้าเตรียมตัวสักนิด จะรู้ว่าพ่อค้ายาพวกนี้ไม่ได้น่ากลัวอะไร เพราะยาที่ขายเป็นยาปลอม 555 พ่อค้าจะมากระซิบบอกเราว่า “น้องๆ ยาไหม ถูกๆ” ถ้าเราเออออจ่ายตังค์ไปจะได้ยาปลอม กินเท่าไรก็ไม่บ้าเพราะมันไม่ใช่ยาบ้า แต่แค่เสียตังค์




5. สถาปัตยกรรม: เมืองเก่าๆแบบนี้คงหนีไม่พ้นสถาปัตยกรรมที่ยิ่งใหญ่อลังการ นึกถึงกรุงโรม มิลาน ปารีส ลอนดอน… โปรตุเกสไม่ได้เป็นอย่างนั้น ฮา… ศิลปะที่นี่เน้นกระเบื้อง ถ้าจะดูฝาผนัง หรือ ซุ้มประตูสลักสวยๆก็มีอยู่บ้าง แต่ไม่ได้เยอะ สาเหตุน่าจะเป็นเพราะเสียหายไปตอนเกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ แต่ของขึ้นชื่อของที่นี่ ที่ไม่มีที่อื่นคือกระเบื้องสวยๆที่เห็นได้ทั่วเมืองต่างหาก




6. ประเทศแห่งนักค้นพบ: ด้วยเหตุผลที่อยู่ริมทวีปสุดๆ ติดทะเล และเคยร่ำรวยมาก่อน ในยุคกลาง เขาส่งนักสำรวจไปทั่ว นึกถึงวาสโก ดากาม่า, บาโธโลมิว ดิแอซ ล้วนมาจากที่นี่กันทั้งนั้น




7. รถตุ๊กๆ: อันนี้ไม่ไปไม่รู้เลยว่าที่อื่นนอกจากเมืองไทยก็มีรถตุ๊กๆ ที่สำคัญเขาเรียกว่ารถตุ๊กๆเหมือนเราด้วยค่ะ หรือว่าเราเอามาจากเขากันแน่นะ?




8. ทาร์ตไข่ ฝอยทอง ต้องมา: ของแท้ดั้งเดิมของบรรดาขนมไทย ขนมไข่ก็ต้องที่นี่ ไม่ใช่ที่ไหน มีให้เลือกซื้อเลือกชิมกันเยอะมาก ยิ่งกินกับกาแฟหอมๆของโปรตุเกสแท้ๆ อร่อยลืม!




9. ศิลปะยุคโรแมนติก: เมืองSintra กับปราสาทนี่ทำเราปลื้มมาก เพราะเหมือนอยู่แดนเนรมิตรที่เคยไปตอนเด็กๆเลย เข้าไปแล้วก็จินตนาการว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงดิสนีย์ ฟิน…




10. คนโปรตุเกสน่าร้ากก: คนที่นี่ไม่ทันสมัยเหมือนเมืองอื่นในยุโรป ตัวไม่ได้สูงใหญ่ นมไม่ได้โต แต่ตัวจะเล็กๆ ไม่สูง แถมออกจะแต่งตัวเชยๆ มักเหนียมอายเวลาต้องพูดภาษาอังกฤษ และมีประชากรสูงอายุอยู่มากซึ่งคุณตาคุณยายจะเป็นคนเลี้ยงดูหลานๆ นั่นอาจทำให้วิถีชีวิตในเมืองนี้ดูอบอุ่น แลดูน่ารักและใช้ชีวิตสโลว์ไลฟ์กันจริงๆ


โดยสรุป แม้เราจะอยู่อเมริกา แต่ไม่วายอยากเที่ยวยุโรป แม้จริงๆอยากไปรัสเซีย แต่พอได้มาโปรตุเกสก็รู้เลยว่า จะที่ไหน แค่ได้
ลองออกมา ได้รู้จักดูบ้าง มันก็ดีนะ

(แก้ไข)
เห็นหลายความคิดเห็นอยากดูหน้าตา "ขนม" ที่เป็นต้นตำรับขนมไทยของเรา เลยขอเพิ่มเติมด้านล่างนี้นะคะ

ขนมของโปรตุเกสหน้าตาไม่ได้สวยงาม ตกแต่ง โปะครีม สีสวยๆ แบบขนมหวานของประเทศอื่น แต่ขนมที่นี่เน้นชิ้นใหญ่ กินอิ่ม เนื้อแน่น
ทั้งนี้ขนมจำพวกที่ทำจากไข่ เช่น ขนมไข่ ทาร์ตไข่ ขนมทองหยอด ฝอยทอง ที่โปรตุเกสจะหน้าตาเหมือนบ้าง ไม่เหมือนบ้างกับขนมบ้านเรา
แต่รสชาติจะไม่หวานเท่าของไทย และจากที่ชิมมารู้สึกว่าของโปรตุเกสจะเน้นกลิ่นและรสของไข่มากกว่าค่ะ


อันนี้ดูจากหน้าตาน่าจะคล้ายๆฝอยทองค่ะ แต่ไม่เป็นฝอยเท่าไรเลย 555+



ขนมไข่ค่ะ



ทาร์ตไข่ เหมือนของบ้านเราและที่ฮ่องกง กับมาเก๊าเลยค่ะ แต่ต่างที่ของเรานิยมทานกันร้อนๆ แต่ที่โปรตุเกสนี่เขาทานกันแบบไม่ร้อนแล้ว (หรือว่าเราไปทานตอนสายแล้วกันแน่นะ?)



อันนี้เดาว่าเหมือนฝอยทองที่สุด แต่มาในห่อสีขาวๆเหมือนกระดาษ ซึ่งรับประทานได้หมดทั้งอัน อร่อยมากกกก



ปิดท้ายด้วยตู้โชว์ร้านขนม


ขอบคุณที่ติดตามค่า ไว้มีโอกาสจะมารีวิวที่เที่ยวอีกเพียบเลย