บอกก่อนเลยว่าเราจบสายวิทย์-คณิตมานะคะ ส่วนภาษาอังกฤษได้เกรด2-2.5มาตลอดๆ แต่เราชอบเรียนทางด้านนี้มากกว่าค่ะ เราเลยเลือกที่จะเรียนภาคอินเตอร์ เราก็เรียนมาเรื่อยๆ เราก็ว่าเรามีการพัฒนาอยู่นะคะแต่อาจจะไม่มากเท่าไหร่ เราไม่ค่อยมีพื้นฐานด้านนี้(เราจบจากรร.มัธยมที่อยู่ตจว.อะค่ะไม่ได้ว่ารร.ตัวเองไม่ดีนะคะแต่ตอนนั้นอ.ที่มาจากตปท.ก็มีปัญหาเรื่องพาสปอร์ตอยู่บ่อยๆทำให้เปลี่ยนคุณครูที่สอนบ่อยมากเช่นพอครูคนใหม่มาก็เริ่มสอนใหม่เลยไม่ไปถึงไหนกับเขาสักที) ตอนเข้ามหาลัยเราก็ไม่ได้เก่งมากแต่อาจเป็นดวงดีที่สอบเข้ามาได้ ตอนนั้นเราพอรู้จักศัพท์อยู่บ้างแต่การพูดการฟังกับการเขียนที่เป็นประโยคยาวๆนี่เราไม่ค่อยจะทันคนอื่นเท่าไหร่ แต่พอได้เข้ามาเรียนแล้วก็รู้สึกดีนะคะคือการเรียนการสอนเป็นภาษาอังกฤษหมดเราก็ชอบด้วยจะได้ฝึกเรื่อยๆ จนเรียนมาสักพักก็รู้สึกว่าเราเริ่มฟังออกบ้างแล้วเริ่มมีการตอบเพื่อนด้วยคำสั้นๆบ้าง จนครั้งนี้อ.ก็ให้งานส่งในชม.มาค่ะให้เขียนเรียงความมาและออกมาพูดหน้าชั้นเรียน(เราเป็นคนค่อนข้างสมองช้าจะทำอะไรทีต้องใช้เวลานานกว่าคนอื่นหน่อย)และยังเหมือนฟ้านั้นยังกลั่นแกล้งเราอีกให้ออกไปพูดเป็นคนแรก ตอนนั้นคิดว่าฉันตายแน่ๆ(เราเป็นคนขี้อายมากๆๆๆๆๆๆ)เราก็เริ่มเขียนแต่เราก็เขียนไม่เก่งนี่นา พอถึงเวลาอ.ก็เรียกชื่อเราเราก็ออกไปพูด พูดเสร็จอ.กลับว่าเราว่าเธอนี่ไม่มีการพัฒนาเลยนะโง่ก็ยังโง่อยู่อย่างนั้นเป็นภาษาอังกฤษ คือเราฟังออกค่ะ(ครูคนไทยเลยฟังสำเนียงง่ายหน่อย)เราก็มองไปที่หน้าเพื่อนๆสีหน้าตอนนั้นคืออายมากออกคนแรกก็อายอยู่แล้วนี่โดนด่าตั้งแต่คนแรกอีกเจ็บมาก เรารู้สึกไม่ดีพอหมดคาบเรียนเราก็รีบวิ่งไปร้องไห้ในห้องน้ำเงียบๆ เราเสียใจมากจนคิดว่าเราไม่อยากจะเรียนต่ออยากซิ่วมากๆแต่ก็เสียดายเงินค่าเทอมที่จ่ายไปตั้งแพง แพงมากเสียทั้งเวลาอีก เราก็ว่าเรามีการพัฒนาอยู่แต่ตอนที่เข้ามาคือเพื่อนๆเขาพื้นฐานดีๆกันทั้งนั้นเราเข้าใจที่อ.มองว่าเราไม่ทันเพื่อนเอามากๆแต่เราก็เสียใจมากกว่าตอนนี้เราไม่อยากซิ่งแล้วแต่เราอยากพัฒนาตัวเองอย่างเร็วๆเลยให้ทันเพื่อนๆบ้าง

เราขอคำแนะนำจากเพื่อนๆด้วยนะคะ


นี่เป็นกระทู้แรกถ้าผิดพลาดอะไรยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ