“ จรัลมโนเพ็ชร” … “ จรัลมโนเพ็ชร” … ราชาเพลงFolkSongsแห่งล้านนาอิสระ
ในห้วงคำนึง ขบถโรม๊านซ์ : : :
@ “ ของกิ๋น บ้านเฮา เลือกเอาเต๊อะนาย เป๋นเรื่องสบาย
ล้วนซะป๊ะมากมี ฟังฮื้อดี เน้อ ฝั่งไค่อยากจ๋นเผลอ …มาบลืนน้ำลาย
…แก๋งแคจิ้นงัว …ไส้อั่วจิ้นหมู …แก๋งหน่อไม้ซาง …คั่วบ่าถั่วปู ฯลฯ “
--- เสียงเพลงพื้นบ้านของชายหนุ่ม” ลูกป้อจายข้าวนึ้ง “ พริ้มพลิ้วมากับสายลม…
ทำให้เรานึกอยากกินอาหารพื้นเมือง…ยิ่งยามเมื่ออยู่ไกลจากบ้านท้องถิ่นล้านนาฯ
…“ อุ๊ยคำ อุ๊ยคำ คนแก่ ท่าทางใจ๋ดี …ลูกผัว บ่มี …เป๋นดี เอ็นดูล้ำ ฯลฯ … “
ตามด้วยเพลง “ อุ๊ยคำ” … เพลงบัลล๊าด พื้นบ้าน อัน เศร้าสร้อย
ฯลฯ … ฯลฯ …ฯลฯ @
@… เพลงที่พูดขึ้นมานี้ ไม่ใช่ใครที่ไหน เขาคือ อ้าย “ จรัล มโนเพ็ชร “…ศิลปินพื้นบ้าน แห่งล้านนา
ผู้ซึ่งได้กลับคืนสู่อ้อมอกอันอบอุ่นของแม่พระธรรมชาติไปแล้ว !
แต่ได้มอบบทเพลง…อมตะ…อันไม่ตาย…ให้ เพื่อนพ้องน้องพี่ ประชาชน ได้เสพสมเป็นนิรันดร์
ครบรอบ ๑๔ ปีแล้วซิหนอ ที่อ้ายจรัลฯ ได้จากพวกเราไป…สิบสี่ปี ก็ไม่นานเกินไป
ถึงร้อยปีก็เถอะ ก็ ไม่นานเกินไป…เมื่อ อ้ายจรัลฯ ยังอยู่ในใจของพวกเรา เป็นนิรันดร์ @
@ --- อ้ายจรัลฯ ถ้าดูผิวเผิน คนที่ยังไม่ได้คุ้นเคย…ก็จักดูคล้ายกับว่า อ้ายฯ เป็นคนน่าเกรงขาม
ไม่กล้า เข้าไปทักทาย ด้วยใบหน้าที่เฉย ราบเรียบ ของอ้ายนั่นเอง
แต่ในทางตรงกันข้าม ถ้าเราได้คุ้นเคยกับอ้าย แล้ว อ้ายเป็นคนสนุกสนาน ชอบเล่าเจื้อมีทั้ง
Rate R … Rate X…และเล่าเรื่องราวต่างๆที่อ้ายประสพพบเห็นมา จากการเดินทางไปที่ต่างๆ
มีครั้งหนึ่ง เราและเพื่อนๆ กวีนักเขียน ศิลปิน ที่คอเดียวกัน กินดื่มกับอ้ายจนดึกดื่นยันรุ่ง
ฉันยังจำแววตา เสียงหัวเราะของอ้ายฯ …เมื่อในวงของเรา เล่าเรื่องราวต่างๆ และ หยอกเย้าแหย่กัน
ตอนนั้นอ้ายฯ กะ ภริยาเพื่อนร่วมชีวิต “ นางหมาป่า …ป้าหมู..อันยา โพธิวัฒน์ “…นักเขียน นักแปล , นักจัดรายการเพลง ฯลฯ
อดีตนักเรียนขบถ แห่งโรงเรียนราชินีบน เมืองศูนย์กลางอำนาจรัฐเผด็จการ ! ( และอดีตนักศึกษาคณะ
มนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียใหม่ รหัสประมาณปี พศ. ๒๕๑๗ …ซึ่งเป็นเพื่อนรักของ” สหายหมอก…หรือป้าวิ” …นักศึกษาคณะเดียวกัน นั่นเอง )
--- ตอนนั้น อ้ายจรัลฯ กะ ป้าหมู เปิดร้านอาหารกึ่งๆผับ ชื่อ “ ร้านสายหมอก กับดอกไม้ “
และ ศิลปินพื้นบ้านคนโปรด ของชาวล้านนา “ จรัล มโนเพ็ชร “ ก็ ขึ้นเวที ร้องเพลง ให้แขก ลูกค้าฟังด้วย
สมใจอยากของทุกคน
…ตอนนั้น ฉัน กะ อ้าย “ ไพฑูรย์ พรหมวิจิตร” เพื่อนกวี นักเขียน แห่งดินแดนขบถพญาผาบ,บ้านตำบลหนองจ๊อม,สันทราย… มักจะไปที่นั่นบ่อย
ดึกดื่น เมามาย …กลับบ้านยาก ก็ เป็น “ผิสิง “ นอนที่นั่น โดยความกรุณาของ”ป้าหมู และ อ้าย จรัล “ นั่นเอง @
@ อ้ายเขานอกจากสนุกแล้ว บางคราก็เอาเรื่องเหมือนกัน … มีเรื่องขำที่ “ป้าหมู” เล่าให้พวกเราฟัง
ว่า มีคืนหนึ่ง อ้ายฯ นั่งกินดื่มกะ คนที่เป็น ด๊อกเตอร์ หมาดๆ …คุยกันไปคุยกันมา … ด๊อกเตอร์คนนั้นเมามาก เกิดอาการปากหมา ปากพล่อย ใส่ อ้ายจรัลฯ …อ้ายจรัลโมโห มาก…
“ คิงออกไป ต่อไปอย่ามาให้ฮาเห็นหน้าอีก “ ด๊อกเต้อร์ คนนั้นรีบเผ่น เลย เพราะปากหาเรื่อง
ไม่กล้ามา อีก …แต่ต่อมารู้ข่าวอ้ายฯ กลับคืนสู่ดิน …วันงานฌาปนกิจศพ อ้ายฯ ด๊อกเตอร์ คนนั้นก็มาส่งศพ
เขาบอกว่าคิดถึงอ้ายจรัลฯ … แสดงว่าเขาไม่โกรธ อ้ายจรัลฯ
นี่คืออีกเกล็ดเล็กๆของอ้ายจรัล ที่เล่าสู่กันฟัง @
@ งานเผาศพอ้าย มีผู้คนหลั่งไหลมาร่วมนับหมื่นคน มีทั้งคนที่เคยรู้จักอ้าย และหลายคนก็ไม่รู้จัก
ตอนศพเคลื่อนจากวัดพระธาตุหลวงลำพูน ออกสู่ท้องถนน…มีผู้คนสองข้างทาง ออกมายืนส่งศพเต็มพรืด
ทั้งสองฟากฝั่ง ถนน … ร้านค้าเกือบทั้งหมด พากัน เปิดเพลงของอ้าย “จรัล มโนเพ็ชร “ เป็นการ รำลึก ไว้อาลัย อ้ายฯ ศิลปิน ผู้ยิ่งใหญ่ แห่งล้านนา … ฉันงี้ ขนคิงลุก ซู่ เลย… กดชัดเต้อร์ เป็นว่าเล่น
ขบวนแห่ศพเคลื่อนที่ไปช้าๆ“ ลุงๆ มาจากไหน เคยรู้จักพบเห็นอ้ายจรัล ไหมคับ? “ … ฉันเดินเบียดฝูงชนถามลุงคนหนึ่ง
ลุงบอกว่าไม่เคยรู้จักหรือเห็นหน้า…
“มาจากอำเภอสันป่าตอง ลุงชอบฟังเพลงของจรัล คับ “ อยู่ไกลนับสี่สิบห้าสิบกิโลฯ …มีหลายคนมาจากต่างจังหวัด และทั่วประเทศ @
@ โอ้…คุยเรื่องอ้าย ยาววว แน่ ….ไปได้เรื่อยๆ
คีตกวี ศิลปินเพลงพื้นบ้านอย่าง “จรัล มโนเพ็ชร “ ถึงตายไปแล้ว แต่งานของเขาเป็น”อมตะ”
เช่นเดียวกับกวี ศิลปิน นักคิด นักเขียน นักต่อสู้ นักปฏิวัติ นักร้อง ฯลฯทั้งหลายทั้งในประเทศ และทั่วโลก…ไม่ว่าจักเป็น … ” จิตร ภูมิศักดิ์… นายผี…อัศนี พลจันทร…กุหลาบ สายประดิษฐ์…ศรีบูรพา… เช เกวารา … ลุงโฮ …โฮจิมิน…ปรีดี พนมยงค์ …บ๊อบ ดิแล่น … จอห์น เลนนอน … สุรพล สมบัติเจริญ…ครูไพบูลย์ บุตรขัน …ครู เอื้อ สุนทรสนาน …สุนทราภรณ์ …พุ่มพวง ดวงจันทร์ …ลุงต๋าคำ…ยายสำอางค์ และท่านอืนๆ อีกมากมาย ที่มิได้เอ่ยนาม ฯลฯ…
ล้วนมีคุณูปการ มีคุณค่า ต่อทุกๆวงการทั้งสิ้น
ตายไปก็ มีคนคิดถึง ยกย่องสรรเสริญ อยู่ในความทรงจำใน”ด้านบวก” ตลอดไป… ตรงกันข้ามกับพวกฆาตกร…พวกนักรัฐประหารเผด็จการฯลฯ
ไม่ว่าจะเป็น “ จอมเผด็จการโกงชาติประชาชน “ จอมพล สฤษด์ ธนะรัชต์” … อะด๊อฟ ฮิตเล่อร์ ฯลฯ
คนบาปเหล่านี้ เมื่อตายไปแล้ว … ก็มีแต่ถูกสาบส่ง จากประชาชนผู้รักชาติ รักประชาธิปไตย รักความเป็นธรรม ฯลฯ… ถึงจะอยู่ในความทรงจำ ก็อยู่ในความทรงจำใน” ด้าน ลบ “ @
@ ศิลปินพื้นบ้าน อย่างอ้าย “ จรัลมโนเพ็ชร “ มีความแตกต่างจากศิลปินพื้นบ้าน ท่านอื่นๆ อยู่บ้าง
ในด้านมีพลังงดงามในการเผยแพร่บทเพลงไปได้ ในวงกว้าง ไปทั่วประเทศ กระทั่งสู่สากล
ผู้คนจดจำ และร้องกันได้ ทั่วประเทศ…นี้เป็นเพียงข้อสังเกตจากตัวฉันเอง
ส่วนศิลปินพื้นบ้านท่านอื่นๆ ก็มีฝีมือศิลปะงดงามมากล้นเช่นกัน…และแต่ละท่านก็มีลีลา
ของตัวตนแตกต่างกันออกไป ฯลฯ
@--- วันพรุ่งนี้ แล้วซิหนอ เป็นวันครบรอบ ๑๔ ขวบปี แห่งการจากไปของ…
… อ้าย “ จรัล มโนเพ็ชร “…คีตกวีศิลปินพื้นบ้านโฟล์คซองคำเมือง ผู้ยิ่งใหญ่ แห่งล้านาอิสระ !
เรามาฟังเพลงอมตะ งดงาม ที่ปลุกปลอบให้พลังใจแด่มวลมนุษยชาติ ในด้านต่างๆ
…เพลง “รางวัลแด่คนช่างฝัน “ กัน นะ เจ้า @
ราตรีฤดูพรรษา… พุธ ๒ กันยายน ๒๕๕๘
ล้านนาอิสระ เจียงใหม่
…ขอบพระคุณเครดิตภาพ จาก internet…อับ
ราชาเพลงFolkSongsแห่งล้านนาอิสระ
ในห้วงคำนึง ขบถโรม๊านซ์ : : :