ขอต้อนรับเข้าสู่เดือนกันยายน....เดือนที่คนทุกคนต้องฝ่าลมฝน แต่จะหนักขึ้นกว่าก่อน ความทุกข์ยากอันหนักหนาย่างกรายเข้ามาทุกทีแล้ว...
เริ่มต้นเดือนก็เป็นช่วงเวลาที่วงการบันเทิงไทยได้รำลึกถึงบุคคลท่านหนึ่ง...ผู้เคยสร้างเสียงสวรรค์ขับกล่อมบทเพลงให้ได้ยินไปทั่วทุกทิศ
เขาคนนี้มาจากจังหวัดเชียงใหม่...เป็นสุภาพบุรุษนักร้อง นักแต่งเพลง นักดนตรี ผู้มีน้ำเสียงเฉียบขาด สะกดสู่ผู้ฟังมาหลายทศวรรษ
ไม่ว่าเขาจะร้องเพลงด้วยภาษาถิ่นหรือภาษากลางก็ทำได้ไพเราะทุกภาษา มีหวังอาจเข้ารับตำแหน่งนักร้องยอดเยี่ยมระดับสากลได้สบาย
อีกบทบาทหนึ่ง..เขาเคยมีผลงานการแสดงตามภาพยนตร์และละครเรื่องต่าง ๆ ลีลาการแสดงนั้นไม่ด้อยกว่าเพื่อนร่วมวงคนดนตรีทั่วไป
เขาเป็นคนร่าเริง ยิ้มง่าย เป็นกันเองต่อคนรอบข้าง จะด้วยลักษณะนิสัยและการวางตัวที่ดีตลอดมา...
เขาเกือบจะมีชื่อได้เป็น "ศิลปินแห่งชาติ" หลังจากได้รับรางวัลจากสถาบันต่าง ๆ ที่เล็งเห็นและเชิดชูคุณค่าในผลงาน
วันที่ 3 กันยายน 2544 เป็นวันที่เหล่ามิตรรักนักเพลงทั่วไปต้องหยุดไว้ชั่วขณะ...เพื่อไว้ทุกข์แด่ศิลปินผู้ทรงเกียรติท่านนี้
เขาลาลับไปอย่างไม่ทันตั้งตัวด้วยโรคร้ายรุมเร้าจากการทำงานหนัก น่าจะอยู่คู่แฟนเพลงไปอีกยาว แต่ไม่น่าจะเกิดข่าวเศร้าขึ้นมา
เขาได้รับสมญานามว่า "ราชาโฟล์กซองคำเมือง" ที่ติดตรึงอยู่ในความนิยมของคอเพลงเรื่อยมา
และยังเป็นแม่แบบของบรรดาศิลปินลูกทุ่งอินดี้ที่กลาดเกลื่อนบนสื่อโซเชียลอยู่ทุกวันนี้
เขามีชื่อจริงเดียวกับชื่อในวงการไว้ว่า..."จรัล มโนเพ็ชร" หรือ "อ้ายจรัล" ขวัญใจพวกหมู่เฮา
เราขอน้อมรำลึกแด่ "ศิลปินป่า" ท่านนี้...ด้วยผลงานตัวอย่างที่โลกดนตรีจะจารึกไปชั่วนิรันดร์
สวัสดี.
*ด้วยความระลึกถึงคุณจรัล มโนเพ็ชร และคุณมานิด อัชวงศ์ เพื่อนสนิทผู้ลาลับตามในปี 2564
20 ปี รำลึก "จรัล มโนเพ็ชร"