สวัสดีคะ ดิฉันอายุ 35 ปี มีลูก. 1 คน เป็นแม่บ้านอยู่ต่างจังหวัดคะ
สามีทำงานคนเดียว ซ่อมคอมพิวเตอร์ รายได้ 2 ปีมานี้เรียกว่าเดือนชนเดือน
สามีไม่กินเหล้า ไม่เที่ยวกลางคืน ไม่สังสรรค์ ไม่ฟุ่มเฟือยเลยคะ
ส่วนตัวเอง ซื้อของไห้ลูกบ้าง ไม่เที่ยวไหนเลยคะ 2 ปีมาแล้ว
บางครั้งก็หยิบยืมพี่น้องบ้าง ไม่มากคะ พอมีก็รีบใช้คืน เกรงใจมาก
ตลอดเวลาตั้งแต่ตั้งท้อง ก็ขายของผ่านเนตมาลอดคะ เสื้อผ้ามือสอง เสื้อผ้าเด็ก
ทำจนกระทั่งคลอดน้อง สามีก็ช่วยโดยการเอาของไปส่งไปรษณีย์ไห้คะ
แต่ช่วงหลังมานี้แทบไม่มีคนซื้อของเลยคะเงียบมากๆ
ตอนนี้ดิฉันทำเบเกอรี่ขายคะกำไรครั้งละ 100-200 บาท บางสันไม่มีรายได้ก็มีรายได้
จากการขายขนมนี้เป็นค่ากับข้าวคะ ไม่ได้ไปเรียนที่ไหนคะ ไม่มีเงิน อาศัยอ่านเอาจากพันทิปนี้ละคะ
ตอนนี้เครียดมาก เพราะบางวันสามีทำงานก็ไม่มีลูกค้าเลยคะแต่ค่าเช่าร้าน ค่าน้ำค่าไฟฟ้า ต้องจ่าย
ดิฉันเองก็เครียดมาก เพราะรับรู้ปัญหามาตลอดแม้จะพยายามดิ้นรน ทำทุกอย่างที่สามารถทำได้
แต่สำหรับต่อหน้าสามีแล้วก็ได้แต่บอกว่า เดี๋ยวทุกอย่างก็จะดีขึ้นเองไม่เป็นไรหรอกนะ
ช่วงนี้เราก็ประหยัดๆ ช่วยๆกัน อย่าเครียดไปเลย จริงๆมันก็กลุ้มคะ
ตอนนี้ลูกก็ยังไม่ได้เข้าเรียนคะ เลี้ยงเองตลอดตั้งแต่คลอด
อยากจะสอบถามความคิดเห็นหลายๆคนคะ ว่าจะแก้ไขปัญหานี้ยังไง?
เตรียมใจอย่างไรคะ? ไห้กำลังใจสามีและตัวเองยังไง?
ขอบคุณมากๆคะ
จะช่วยสามีพยุงครอบครัวอย่างไรในภาวะเศรษฐกิจเช่นนี้
สามีทำงานคนเดียว ซ่อมคอมพิวเตอร์ รายได้ 2 ปีมานี้เรียกว่าเดือนชนเดือน
สามีไม่กินเหล้า ไม่เที่ยวกลางคืน ไม่สังสรรค์ ไม่ฟุ่มเฟือยเลยคะ
ส่วนตัวเอง ซื้อของไห้ลูกบ้าง ไม่เที่ยวไหนเลยคะ 2 ปีมาแล้ว
บางครั้งก็หยิบยืมพี่น้องบ้าง ไม่มากคะ พอมีก็รีบใช้คืน เกรงใจมาก
ตลอดเวลาตั้งแต่ตั้งท้อง ก็ขายของผ่านเนตมาลอดคะ เสื้อผ้ามือสอง เสื้อผ้าเด็ก
ทำจนกระทั่งคลอดน้อง สามีก็ช่วยโดยการเอาของไปส่งไปรษณีย์ไห้คะ
แต่ช่วงหลังมานี้แทบไม่มีคนซื้อของเลยคะเงียบมากๆ
ตอนนี้ดิฉันทำเบเกอรี่ขายคะกำไรครั้งละ 100-200 บาท บางสันไม่มีรายได้ก็มีรายได้
จากการขายขนมนี้เป็นค่ากับข้าวคะ ไม่ได้ไปเรียนที่ไหนคะ ไม่มีเงิน อาศัยอ่านเอาจากพันทิปนี้ละคะ
ตอนนี้เครียดมาก เพราะบางวันสามีทำงานก็ไม่มีลูกค้าเลยคะแต่ค่าเช่าร้าน ค่าน้ำค่าไฟฟ้า ต้องจ่าย
ดิฉันเองก็เครียดมาก เพราะรับรู้ปัญหามาตลอดแม้จะพยายามดิ้นรน ทำทุกอย่างที่สามารถทำได้
แต่สำหรับต่อหน้าสามีแล้วก็ได้แต่บอกว่า เดี๋ยวทุกอย่างก็จะดีขึ้นเองไม่เป็นไรหรอกนะ
ช่วงนี้เราก็ประหยัดๆ ช่วยๆกัน อย่าเครียดไปเลย จริงๆมันก็กลุ้มคะ
ตอนนี้ลูกก็ยังไม่ได้เข้าเรียนคะ เลี้ยงเองตลอดตั้งแต่คลอด
อยากจะสอบถามความคิดเห็นหลายๆคนคะ ว่าจะแก้ไขปัญหานี้ยังไง?
เตรียมใจอย่างไรคะ? ไห้กำลังใจสามีและตัวเองยังไง?
ขอบคุณมากๆคะ