ตอนนี้เราท้อง 34 วีค แล้วค่ะ ใกล้คลอดเข้ามาเต็มที แต่มีปัญหาเรื่องการเงิน ไม่รู้ว่าจะมีค่าคลอดพอจ่ายหรือเปล่า สามีทำงานคนเดียวค่ะ หักค่าใช้จ่ายต่างๆเหลือเงินเก็บแค่ 4-5000 ซึ่งตอนนี้เราสองคนมีเงินเก็บ 4000 เองค่ะ เราสองคนไม่ได้ฟุ่มเฟือย ไม่ได้มีรถยนต์ใช้ ไม่ได้ต้องผ่อนอะไรทั้งนั้น แต่มันไม่พอจริงๆค่ะ เราเรียนจบโทมา กะว่าจะหางานทำก็ดันท้องซะก่อน เลยยังไม่ได้หา เป็นแม่บ้านสามีหาเลี้ยงคนเดียว ประกอบกับทุกๆเดือนแทบจะมีเรื่องอื่นๆจุกจิกให้ต้องเสียเงินเรื่อยๆทั้งๆที่พยายามที่จะอดออมเพื่อเป็นเงินค่าคลอดแท้ๆ สามีเราทำงานได้เงินเดือนเดือนละประมาณ 18,000 ประกอบกับช่วงปิดเทอมที่ผ่านมา สามีเราไม่ได้รับเงินเดือน เพราะทำงานเป็นอ.พิเศษ โรงเรียนให้เป็นรายชั่วโมงที่สอน ซึ่งถ้าปิดเทอมไม่สอน ก็คือไม่ได้เงิน ซึ่งช่วงปิดเทอมสามเดือนที่ผ่านมาก็เอาเงินที่เก็บมาใช้กันก่อน ใช้แบบประหยัดสุดๆเลยก็ว่าได้ บอกตามตรงตอนนี้เครียดมากไม่รู้จะแก้ปัญหาอย่างไร หันไปทางไหนก็ทางตันค่ะ

สำหรับความช่วยเหลือจากญาติๆหรือครอบครัว ฝั่งบ้านสามี ก็ไม่กล้าหยิบยืมแล้วค่ะ เพราะสามีก็หยิบยืมเงินจากพี่ๆน้องๆอยู่บ้างแล้ว ส่วนฝั่งบ้านเรา คุณพ่อกับคุณแม่เรา รับราชการ กินเงินบำนาญ ซึ่งก็ไม่มาก แต่เงินเดือนที่มีอยู่ก็เอาไปช่วยพี่ชายเราเสียเกือบหมด ผ่อนรถให้ ให้เงินทำธุรกิจ แต่ก็ไม่มีอะไรที่พี่เราทำแล้วได้กำไรดีขึ้นเลย ทุกๆเดือนหมดกับพี่ชายเราเยอะมาก ตอนที่เราท้อง เราเครียดเรื่องเงินมากพอสมควร แม่บอกว่าท่านเก็บเงินให้เราไว้สำหรับคลอดแล้ว ตอนนั้นเราใจชื้นเลยค่ะ แต่ ณ วันนี้วันที่ใกล้คลอดมาเต็มที เราลองถามแม่ กลับได้คำตอบว่า แม่เอาเงินส่วนนั้นให้พี่เราลงทุนทำธุรกิจไปแล้ว รอได้กำไร พี่เราจะคืนมาให้ ซึ่ง ถึงตอนนี้ยังไม่มีวี่แววได้คืนเลย เรารู้สึกน้อยใจที่บ้านมากเลยค่ะ แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร พอพูดเรื่องที่พี่ชายเรากับที่บ้าน ท่านก็ว่าเราอิจฉาพี่ เราพยายามบอกให้เค้าลดการช่วยเหลือ ให้พี่เราดิ้นรนเอง ท่านก็ไม่ยอมฟังเลย เงินสินสอดเราตอนแต่งงาน ส่วนนึงเราให้แม่ อีกส่วนแม่ยืมเราไปให้พี่ลงทุน ก็ได้คืนมานิดหน่อย เราก็เอาไปใช้ตอนช่วงที่สามีไม่ได้เงินเดือน แต่บางส่วนก็ยังไม่ได้คืน ตอนนี้เราเครียดมากจริงๆ ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับชีวิตดี เหมือนหันไปทางไหนไม่เจอทางเดินเลย


สำหรับเรื่องครอบครัวเรา ที่บ้านเรา พ่อแม่เรา พี่ชายเรา เราก็เครียดสะสมมานานมากแล้ว หลายปีมานี้บ้านเราขัดสนมาก เพราะลงทุนอะไรมากมายให้พี่ชายเรา ที่บ้านดาวน์รถให้เพื่อหวังให้พี่เราทำธุรกิจ ลงเงินให้เริ่มต้นทำ แต่แล้วสุดท้าย เงินทุนจมหาย กำไรไม่มี ผ่อนรถไม่ได้ พ่อแม่เราก็ผ่อนให้มาตลอด พอธุรกิจแรกไม่ไหว ก็ทำธุรกิจอื่น ทำไปทำมาเงินทุนหาย กำไรไม่มี แต่พ่อกับแม่เราก็ยังพยายามลงทุนเรื่อยๆตามที่พี่เราอยากทำ ท่านบอกว่าสงสารลูกกลัวลูกชายไม่มีเงินจะกิน พี่เราแต่งงานมีครอบครัวแล้วแต่ยังพึ่งพาที่บ้านตลอด พอจะไปทำงานประจำ ก็ทำได้แปปๆก็ออก บอกว่าอย่างนั้นอย่างนี้ ทำสองสามที่ก็ไม่ไหว เราก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเพราะอะไร  เราเคยบอกพ่อกับแม่ว่าให้ลองปล่อยพี่เรา ให้ดิ้นรนเองบ้าง ท่านก็ไม่เคยฟัง แถมคุยทุกครั้งทะเลาะกันตลอด โดยเฉพาะกับแม่เรา เราพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องพี่ไม่ได้เลย ท่านบอกว่าเราชอบพูดเรื่องเครียดกับท่าน เรารู้ว่าท่านน่าจะรู้ดีว่าที่ทำลงไปมันไม่ได้อะไรเลย นอกจากสร้างภาระให้ครอบครัว บางเดือนท่านไม่พอใช้ เพราะต้องช่วยพี่เรา ท่านก็ยอม

ชีวิตเราตอนนี้เครียดกับเรื่องเงินมากจริงๆ เหมือนไม่เห้นหนทาง ไม่มีทางเดินเลย ไม่รู้จะทำอย่างไรดี เราเคยคิดหวังพึ่งที่บ้าน แต่ตอนนี้คงไม่มีหวังแล้ว T-T

......................................................................................................................................................................................................
หลังจากเข้ามาขอกำลังใจและข้อแนะนำต่างๆในที่แห่งนี้ ตอนนี้ เรารู้สึกดีขึ้นมากแล้วค่ะ  เราขอขอบคุณพี่ๆน้องๆเพื่อนๆ ณ ที่แห่งนี้ทั้งกำลังใจ น้ำใจ และความช่วยเหลือ ตลอดจนแนวทางแก้ปัญหาที่หยิบยื่นให้แม้จะไม่เคยรู้จักกันเป็นการส่วนตัว เราทราบซึ้งในน้ำใจของทุกท่าน  ทั้งท่านที่เสนอการช่วยเหลือด้านการเงิน เสนองาน และ เสื้อผ้าของใช้เด็กอ่อน เราทราบซึ้งในน้ำใจของทุกท่านมากๆค่ะ

สำหรับท่านที่เสนอเสื้อผ้าของใช้เด็กอ่อนให้เรา เราขอขอบคุณมากค่ะ เราไม่เคยรังเกียจที่จะใช้ของมือสอง เพียงแต่ที่เราไม่รับไว้เนื่องจาก ตอนนี้เรามีของใช้เหล่านั้นมากพอแล้วค่ะ เราได้จากญาติๆ เพื่อนๆ ตลอดจนส่วนที่เราซื้อเก็บไว้บ้างตอนช่วงตั้งครรภ์แรกๆ เราคิดว่าเพียงพอสำหรับใช้งานแล้วค่ะ  เราอยากให้พี่ๆเพื่อนๆน้องๆ เอาไปให้กับคนที่เค้าขาดแคลนและจำเป็นต้องใช้มากกว่าเราดีกว่าค่ะ ^^

เพราะทุกปัญหาย่อมมีทางแก้ไข ใเพราะนทุกปัญหา ทุกอุปสรรค ย่อมมีสิ่งดีดีซ่อนไว้ให้เรียนรู้เสมอ เราเชื่อเช่นนั้น และเราหวังว่าเราจะผ่านอุปสรรคครั้งนี้ไปได้ และเดินไปข้างหน้าได้อย่างไม่ท้อ....

......................................................................................................................................................................................................

ขอขอบคุณพี่ๆน้องๆเพื่อนๆ ณ ที่แห่งนี้สำหรับทุกๆสิ่งค่ะ