วันนี้ครบ 37 weeks พอดีคะ นัดหมดผ่าตามฤกษ์ที่ไปขอมาได้อังคารหน้า ครบ 38 weeks เป๊ะๆ
ความรู้สึกตอนนี้นอนไม่หลับคะ มันเครียด คิดมากหลายอย่าง ท้องแรกไม่เป็นนะคะ ชิลล์ ชิลล์ สบายๆ มาก
ท้องครั้งนี้ขนาดเตรียมของไว้รอหมดแล้ว ขาดแต่ปั้มนมกับที่นึ่งขวดนมเพราะยังไม่แน่ใจว่าหมอจะให้กินนมแม่ หรือมีน้ำนมไหม เพราะท้องนี้เป็นไทรอยด์ด้วย ยังเครียดมากเลยคะ
กำลังหาสาเหตุว่าเพราะอะไร  เพราะภาระงานบ้านที่รัดตัวที่มีมาตลอดหรือเปล่า บางทีรู้สึก
- กังวลว่าช่องผ่าคลอด ทำหมันด้วยจะเจ็บมากไหมจะฟื้นตัวไวไหม ต้องดูแลลูกคนโตด้วย กลัวทางบ้านไม่ช่วย (จากกระทู้ที่เคยตั้งคะ คนที่บ้านไม่มีใครช่วยดูแลอะไรยามดิฉันเดือดร้อนได้เลย)
- ห่วงบ้านว่าจะสกปรกแค่ไหน ถ้าดิฉันไปนอน รพ ตั้ง 5 วัน ไหนจะน้ำดื่ม ขยะ ข้าวหมา เสื้อผ้าลูก สามีหละ กลับมาต้องมาทำความสะอาดทั้งทั่เจ็บแผลหรือเปล่า อันนี้เครียดจริงๆ คะ
- จะตื่นมาเตรียมอาหารเช้าให้ลูกให้สามีเหมือนเดิมได้ไหม แล้วถ้าไม่ได้เพราะร่างกายไม่ไหว สามีจะยอมไหม จะเข้าใจไหม
- สามีจะช่วยดูลูกไหม อันนี้นึกไม่ออกจริงๆ เพราะเค้าก็ขลุกอยู่กับธุรกิจเสริมของเค้า ทุกวันนี้ไม่มีเวลาให้เลย แล้วเค้าต้องทำงานเช้า คงไม่ช่วยดูลูกแน่ๆ
- ตั้งใจจะหยุดทำงานที่ทำอยู่กับบ้านเพื่อเลี้ยงลูกอ่อน และจะเริ่มทำเดือน พฤศจิกายน แต่ยังหาคนดูลูกให้ไม่ได้เลยช่วงเย็น จันทร์-ศุกร์ กับเสาร์-อาทิตย์ อันนี้ก็เครียดอีกละ ถ้าหาไม่ได้ก็ทำงานไม่ได้
- ความรู้สึกบางทียังไม่อยากคลอดเลย ใจหายที่ลูกจะออกจากท้องแล้ว ทุกวันนี้มีความสุขเวลาคุยกับลูกในท้อง เวลาเค้าดิ้น เค้ากระทุ้ง แต่พอนึกว่าพ้นอาทิตย์หน้า เค้าจะออกมาแล้วและต้องทำหมันด้วย มันรู้สึกแปลกๆ เศร้าชอบกล กลัวว่าจะมีอาการซึมเศร้าหลังคลอดมากคะ
- กลัวว่าพอคลอดลูกและออกพรรษาแล้ว สามีจะกลับไปขี้เมาเหมือนก่อนท้องคะ อันนี้เครียดมากถึงมากที่สุด สาเหตุที่เค้าหยุดได้ช่วงท้องเพราะมีเหตุคะ
ก่อนคนนี้ ดิฉันเคยแท้งไป 2 ครั้งติดกันในเวลา 6 เดือน จนพักร่างกายไปก่อน ผ่านมา 2 ปี บำรุงร่างกาย จนท้องสำเร็จครั้งนี้ แต่ช่วงแรกไม่วายมีปัญหา
ทั้งปวดท้อง เลือดออก ช่วง 2 เดือนแรก ที่สำคัญจำได้ดี ตอน 6 สัปดาห์กว่า สามีหนีเที่ยว(ตามเคย) บอกไปธุระแปปนึง แล้วก็หาย ติดต่อไม่ได้ ดิฉันเช็คพิกัด เจอว่าครั้งสุดท้ายอยู่ร้านคาราโอเกะนั่งดริงค์ ติดกับม่านรูดเลย ใจสลายมาก เพราะหลายครั้งแล้ว ที่ทำกันอย่างนี้ ทั้งที่ไม่ได้ทะเลาะอะไรกัน
พอเค้ากลับมาตอนตี3 ก็ไม่พูดอะไร หลับสลบ คืนนั้นดิฉันตกเลือด ร้องไห้คนเดียวในห้องพระ สวดมนต์ขอให้ลูกปลอดภัย เช้ามาขับรถไปหาหมอคนเดียว สามียังไม่ตื่น ผล u/s หมอที่ดิฉันไม่ได้ฝากครรภ์ด้วย(หมอที่ฝากครรภ์หยุดตรุษจีน) ระบุว่าดิฉันท้องลม และมีเนื้องอกจะนัดขูดมดลูกเลย  จำได้ว่ากลั้นน้ำตา แล้วก็ไปนั่งร้องไห้คนเดียวในห้องน้ำ ขับรถกลับมาสามีก็ยังไม่ตื่น เตรียมข้าวต้มร้อนๆ ให้เค้าพอตื่นมาเค้าก็กินนิดหน่อยแค่ให้หายสร่างเมา แล้วดิฉันถึงบอกว่าไปไหนมา เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้าง
เป็นครั้งแรกที่เค้าเช็ดน้ำตาให้ดิฉัน คงรู้สึกผิดบ้างมั้ง เค้าบอกเค้าไม่เคยนอกใจตั้งแต่แต่งงาน ไม่มีเรื่องผู้หญิง เหมือนก่อนแต่งแล้ว แค่กินเหล้า เมา เฉยๆ
ดิฉันถามเค้าว่า อยากได้ไหม ลูกคนนี้  ถ้าอยากมี เราต้องทำตัวให้มีวาสนาเท่าลูก ศีลเสมอกัน เค้าจะได้มาเกิดกับเราซักที แม้ว่าหมอจะบอกกท้องลม แต่อาจมีปาฏิหารย์ ทำได้ไหม งดเหล้า ช่วงท้องเพื่อลูก

สามีรับปากคะ และอีก 5 วันถัดมา u/s อีกครั้ง กับหมอที่ฝากครรภ์ ปาฎิหารย์มีจริง ดิฉันเห็นหัวใจลูกเต้นแล้ว ขนาดลูกปกติทุกอย่าง และต้องฉีดยากันแท้งจนครบ 6 สัปดาห์

ทีนี้ก็เลยกลัวคะ กลัวว่าพอคลอด สามีจะกลับไปเป็นแบบเดิม อยากให้เค้าเห่อลูก คิดถึงลูกมากๆ จังคะ


ยาวหน่อยนะคะ คือ ไม่รู้แม่ ๆ คนไหนมีอาการประมาณนี้บ้างคะ จะแก้ยังไงดี รู้สึกไม่ดีเลยคะ  ขอบคุณล่วงหน้าคะ