เราอ่ะมีเพื่อนอยู่กลุ่มนึง ถามว่าสนิทมั้ยก็ไม่เชิงอ่ะ ก็พอจะคุยกันได้ เราไม่มีหรอกเพื่อนที่สามารถปรึกษาปัญหาต่างๆได้ เพื่อนที่รู้ใจอะไรอย่างเนี่ย เราเป็นคนขี้เกรงใจ แคร์ความรู้สึกคนอื่นนะ แต่กลับกันคนอื่นเค้าไม่แคร์ความรู้สึกเรา

เวลาเค้ามีปัญหา เค้ามาระบายกับเรา แล้วเราก็ให้คำปรึกษาเค้าได้ แต่!!! พอเรามีปัญหาจะระบายให้ฟังบ้าง เหมือนเค้าไม่อยากฟังแถมยังหันหน้าหนี เอิ่มม..บางทีก็น้อยใจเนอะ

บางครั้งก็เหมือนเป็นส่วนเกินของกลุ่มอ่ะ คือเรามอบทั้งความจริงใจความเข้าใจแต่เหมือนเราจะเป็นผู้ให้อยู่ฝ่ายเดียว บางทีเหมือนเราจะมีค่าต่อพวกเขาเมื่อเขาได้ประโยชน์จากสิ่งๆนั้น เราก็ไม่เข้าใจว่าทำไม ??

ตอนนี้เลยคิดอยากอยู่คนเดียว อยากแยกตัวออกมา ไม่ใช่เพราะพวกเขาไม่ดีแต่ เราว่าความคิด การใช้ชีวิต อะไรๆ ต่างกันมากไป บางทีก็เหนื่อยที่จะทน บางทีถึงกับร้องไห้เลยเเหละ

มีปัญหาอะไรก็เก็บไว้คนเดียวจนมันลืมไปเองอ่ะ เออ แปลกดี จะปรึกษาแม่ก็เกรงใจ บางทีพูดไปความคิดไม่ตรงกันอีกอ่ะ ทะเลาะกันเปล่าๆ เราเลยเลือกที่จะทน และนิ่งอยู่กับตัวเอง ...