สวัสดี~~ นี่เป็นกระทู้แรกของเรายังไงก็ช่วยดูกันหน่อยนะ คือตอนนี้เราอยู่ ม. 4 กำลังคบกับรุ่นพี่ ม.6 จะเริ่มตั้งแต่แรกเลยนะะะ
ก่อนคบกันเราจะชอบไปเล่นข้างสนามฟุตซอลที่โรงเรียนหลังเลิกเรียน แล้วพี่เค้าก็จะเตะบอลอยู่ตรงนั้นแหละ ไอ้เราก็ยังไม่ได้คิดอะไรนะ
แค่ไปนั่งดูเล่นๆกับเพื่อนตามประสาเด็กไม่มีอะไรทำ เล่นอยู่อย่างนั้นทุกวัน เราก็รู้จักรุ่นพี่คนนี้มาบ้างแล้วแหละเพราะพี่เค้าเป็นประธานนักเรียน
คนก่อนอะ
วันนึงพี่เค้าก็ทักแชทมา เราก็คุยด้วยปกติ แรกๆก็ยังปกตินะ หลังๆเราเริ่มเขินเริ่มหวั่นไหวกับคำพูดพี่เค้า รู้ตัวอีกทีก็ชอบไปแล้วอ่าาาา
พี่เค้าชอบวิชาคณิตเก่งคณิต คณิตอยู่ในสายเลือดเลยก็ว่าได้ แต่เราอะโง่หนักมากกกกก ก็เลยให้พี่เค้าติวให้หลังเลิกเรียน แล้วคือเขินมากอะ
ไม่แน่ใจว่าอายอะไร อายที่ตัวเองโง่หรืออายที่อยู่กันสองต่อสองๆ แทบไม่มีสมาธิติวอะ พี่เค้าถามเราเราก็ทำหน้าตาเซมเบ้ไม่รู้เรื่องตลอด
โดนเขกหัวบ้างล่ะ โดนว่าบ้างล่ะ โดนตีบ้างล่ะ แต่เรามีความสุขอะ (โรคจิตปะวะ -0-)
คืนนึงแชทคุยกันอยู่ดีๆ พี่เค้าอยู่ร้านเกม จะรีบกลับบ้านแต่เรายังมีอะไรอยากถามตั้งเยอะ พี่เค้าก็อ่อยเราเลย
"เออ โทรศัพท์เรามีตังมั้ย" พี่เค้า
"มีๆ ทำไมหรอ?" เรา
"พี่ต้องรีบกลับบ้านแล้วอะ ถ้าอยากถามอะไรก็โทรมานะ 08********"
แล้วก็ออฟไปเลย =0=?? คือไร นี่ทอดสะพานกันชัดๆ
ไหนๆเค้าก็โยนขี้มาแล้ว เล่นขี้หน่อยจะเป็นไร โทรจ้าโทรรร หลังจากวันนั้นก็โทรคุยกันตลอด >/////<
พอได้คุยกันทางโทรศัพท์เราก็รู้สึกว่าพี่เค้าก็ชอบเรา ต่างฝ่าต่างชอบ เราเองก็ยิ่งรู้สึกชอบมากขึ้นทุกวันๆ ก็ตัดสินใจเลย "ขอพี่เค้าเป็นแฟน - -"
"เป็นแฟนกันนะ" เรา
"ฮะ?" พี่เค้า
"ปิดไฟกันเถอะ ดึกแล้วเนอะ"
"เฮ้ยเมื่อกี้พูดไรฟังไม่ทัน"
"เป็นแฟนกันนะ! ชัดยัง ><"
"บ้าเอ้ย...5555555" แล้วตลกอะไรอะ? คือคนเค้าจริงจัง
"อ้าว แล้วตกลงยังไงอะ"
"คิดดีแล้วหรอ รับได้หรอที่พี่เป็นแบบนี้ ถ้ารับได้ก็เป็น"
"ทำไมจะรับไม่ได้วะ ไปฆ่าใครตายหรอ?"
แล้วก็ได้คบกันตั้งแต่วันนั้น ได้รู้ว่าพี่เค้าเป็นคนยังไง ทำไมยอมมาคบกับเรา พี่เค้าชอบคนตลก กวนตีน ไม่ห่วงสวย(ไม่มีสวยให้ห่วง - -)
เราเองก็ได้รู้ว่าพี่เค้าเป็นคนจริงจัง เป็นผู้ใหญ่เกินตัว ทำอะไรก็มีเหตุผลไปซะหมด เด็ดขาดด้วย
คือถ้ารู้ว่าเราคุยกับคนอื่น คือเลิกเลยอะ =0=
แล้ววันนึงปัญหามันก็เกิด
คบกันได้เดือนกว่า พี่เค้าก็ไปเข้าค่าย รด. แล้วคือระหว่างนั้นมีคนมาคุยกับเราในเฟส เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกัน
ไอ้เราก็คุยด้วยปกติตอบตามมารยาท จนเพื่อนเรามาบอกว่า"ไอ้คนนี้มันคุยด้วยแบบนี้ มันจะจีบแกนะ "
พอรู้แบบนี้เราก็พยายามวางระยะห่างในการคุย เรื่องไหนที่มันคุยเหมือนจะจีบเราก็เลี่ยงไปทางเรื่องตลก
เรารู้สึกไม่ดีที่คุยกับคนอื่นโดยที่แฟนไม่รู้ ก็เลยโทรไปบอกแฟน(ถ้าพี่เค้ารู้เองคือเลิกไง)
เราก็คิดว่าพอแฟนรู้แล้วจะเข้าใจเรา จะไว้ใจเราได้ แต่มันไม่ใช่ว่ะ...
แฟนเราคิดมาก แฟนเราโกรธ คือไม่ว่าเราจะอธิบายยังไงเค้าก็จะบอกว่า "คุยก็คือคุยจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ช่าง"
กว่าจะเคลียกันจบ แต่เหมือนมันไม่ค่อยจบอะ
หลังจากเรื่องนี้ ก็มีปัญหาจุกจิกเข้ามาเรื่อยๆ
เงียบ ไม่พูดก็หงุดหงิด เล่นมุขไรไปก็ไม่ค่อยโต้ตอบ ชอบพูดว่าเอาที่สบายใจ อือ อืม อ่าฮะ แล้วก็จบคืออะไร? คือเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด
ไม่เรียกอ้วน ไม่ว่าเราเหมือนทุกๆที เวลาเราชวนคิดเลข ก็จะบอกว่าไม่เอาไม่มีอารมณ์
ไม่บอกรักบอกคิดถึงเหมือนเมื่อก่อน ชอบทะเลาะกันเพราะความคิดมันขัดกัน
พี่เค้าคิดลบเกินไป แต่ก็หาว่าเราโลกสวยเกินไป
พี่เค้าคิดว่าตัวเองเจออะไรมาเยอะคิดได้อยู่แล้ว ชอบบอกว่าโตมาในสังคมที่ต่างกัน
พี่เค้าบอกไม่คิดจะไว้ใจใครนอกจากตัวเอง แต่เราคิดว่าคนเราอยู่คนเดียวตลอดไม่ได้
คือมันต่างกันตั้งแต่ข้างนอกจนถึงข้างในอะ! ส่วนสูง ฐานะ ทัศนคติ อายุ บุคลิค การใช้ชีวิต บลาๆๆๆ
เราคิดนะว่าจะปรับตัวเข้าหากัน เราปรับเค้าปรับ แต่พี่เค้าก็หาว่าเรายอมรับในตัวพี่เค้าไม่ได้
คือความคิดเราไม่เคยถูกเพียงเพราะเราเป็นรุ่นน้องเนี่ยหรอ?
"แฟนเป็นผู้ใหญ่แบบนี้ จะทำยังไงให้เค้าเปิดใจ ทำยังไงให้เค้าคิดบวกบ้าง
ไม่อยากทะเลาะกันเพราะเรื่องเดิมๆอะ อีกเดี๋ยวพี่เค้าก็จะจบแล้วด้วย "
นี่ใช่มั้ยที่เค้าเรียกว่ามีแฟนเป็นผู้ใหญ่จริงๆ (ทำไมเราไม่เกิดก่อนวะ =*=)
ใครมีวิธีจัดการคนหัวแข็งแบบนี้บ้าง หรือใครผ่านอะไรแบบนี้มาแล้วช่วยแนะนำ (เอาที่เราพอทำได้นะ เราเจือกอ่อนไหวอะ -0-)
ประสบการณ์มีแฟนรุ่นพี่!!
ก่อนคบกันเราจะชอบไปเล่นข้างสนามฟุตซอลที่โรงเรียนหลังเลิกเรียน แล้วพี่เค้าก็จะเตะบอลอยู่ตรงนั้นแหละ ไอ้เราก็ยังไม่ได้คิดอะไรนะ
แค่ไปนั่งดูเล่นๆกับเพื่อนตามประสาเด็กไม่มีอะไรทำ เล่นอยู่อย่างนั้นทุกวัน เราก็รู้จักรุ่นพี่คนนี้มาบ้างแล้วแหละเพราะพี่เค้าเป็นประธานนักเรียน
คนก่อนอะ
วันนึงพี่เค้าก็ทักแชทมา เราก็คุยด้วยปกติ แรกๆก็ยังปกตินะ หลังๆเราเริ่มเขินเริ่มหวั่นไหวกับคำพูดพี่เค้า รู้ตัวอีกทีก็ชอบไปแล้วอ่าาาา
พี่เค้าชอบวิชาคณิตเก่งคณิต คณิตอยู่ในสายเลือดเลยก็ว่าได้ แต่เราอะโง่หนักมากกกกก ก็เลยให้พี่เค้าติวให้หลังเลิกเรียน แล้วคือเขินมากอะ
ไม่แน่ใจว่าอายอะไร อายที่ตัวเองโง่หรืออายที่อยู่กันสองต่อสองๆ แทบไม่มีสมาธิติวอะ พี่เค้าถามเราเราก็ทำหน้าตาเซมเบ้ไม่รู้เรื่องตลอด
โดนเขกหัวบ้างล่ะ โดนว่าบ้างล่ะ โดนตีบ้างล่ะ แต่เรามีความสุขอะ (โรคจิตปะวะ -0-)
คืนนึงแชทคุยกันอยู่ดีๆ พี่เค้าอยู่ร้านเกม จะรีบกลับบ้านแต่เรายังมีอะไรอยากถามตั้งเยอะ พี่เค้าก็อ่อยเราเลย
"เออ โทรศัพท์เรามีตังมั้ย" พี่เค้า
"มีๆ ทำไมหรอ?" เรา
"พี่ต้องรีบกลับบ้านแล้วอะ ถ้าอยากถามอะไรก็โทรมานะ 08********"
แล้วก็ออฟไปเลย =0=?? คือไร นี่ทอดสะพานกันชัดๆ
ไหนๆเค้าก็โยนขี้มาแล้ว เล่นขี้หน่อยจะเป็นไร โทรจ้าโทรรร หลังจากวันนั้นก็โทรคุยกันตลอด >/////<
พอได้คุยกันทางโทรศัพท์เราก็รู้สึกว่าพี่เค้าก็ชอบเรา ต่างฝ่าต่างชอบ เราเองก็ยิ่งรู้สึกชอบมากขึ้นทุกวันๆ ก็ตัดสินใจเลย "ขอพี่เค้าเป็นแฟน - -"
"เป็นแฟนกันนะ" เรา
"ฮะ?" พี่เค้า
"ปิดไฟกันเถอะ ดึกแล้วเนอะ"
"เฮ้ยเมื่อกี้พูดไรฟังไม่ทัน"
"เป็นแฟนกันนะ! ชัดยัง ><"
"บ้าเอ้ย...5555555" แล้วตลกอะไรอะ? คือคนเค้าจริงจัง
"อ้าว แล้วตกลงยังไงอะ"
"คิดดีแล้วหรอ รับได้หรอที่พี่เป็นแบบนี้ ถ้ารับได้ก็เป็น"
"ทำไมจะรับไม่ได้วะ ไปฆ่าใครตายหรอ?"
แล้วก็ได้คบกันตั้งแต่วันนั้น ได้รู้ว่าพี่เค้าเป็นคนยังไง ทำไมยอมมาคบกับเรา พี่เค้าชอบคนตลก กวนตีน ไม่ห่วงสวย(ไม่มีสวยให้ห่วง - -)
เราเองก็ได้รู้ว่าพี่เค้าเป็นคนจริงจัง เป็นผู้ใหญ่เกินตัว ทำอะไรก็มีเหตุผลไปซะหมด เด็ดขาดด้วย
คือถ้ารู้ว่าเราคุยกับคนอื่น คือเลิกเลยอะ =0=
แล้ววันนึงปัญหามันก็เกิด
คบกันได้เดือนกว่า พี่เค้าก็ไปเข้าค่าย รด. แล้วคือระหว่างนั้นมีคนมาคุยกับเราในเฟส เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกัน
ไอ้เราก็คุยด้วยปกติตอบตามมารยาท จนเพื่อนเรามาบอกว่า"ไอ้คนนี้มันคุยด้วยแบบนี้ มันจะจีบแกนะ "
พอรู้แบบนี้เราก็พยายามวางระยะห่างในการคุย เรื่องไหนที่มันคุยเหมือนจะจีบเราก็เลี่ยงไปทางเรื่องตลก
เรารู้สึกไม่ดีที่คุยกับคนอื่นโดยที่แฟนไม่รู้ ก็เลยโทรไปบอกแฟน(ถ้าพี่เค้ารู้เองคือเลิกไง)
เราก็คิดว่าพอแฟนรู้แล้วจะเข้าใจเรา จะไว้ใจเราได้ แต่มันไม่ใช่ว่ะ...
แฟนเราคิดมาก แฟนเราโกรธ คือไม่ว่าเราจะอธิบายยังไงเค้าก็จะบอกว่า "คุยก็คือคุยจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ช่าง"
กว่าจะเคลียกันจบ แต่เหมือนมันไม่ค่อยจบอะ
หลังจากเรื่องนี้ ก็มีปัญหาจุกจิกเข้ามาเรื่อยๆ
เงียบ ไม่พูดก็หงุดหงิด เล่นมุขไรไปก็ไม่ค่อยโต้ตอบ ชอบพูดว่าเอาที่สบายใจ อือ อืม อ่าฮะ แล้วก็จบคืออะไร? คือเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด
ไม่เรียกอ้วน ไม่ว่าเราเหมือนทุกๆที เวลาเราชวนคิดเลข ก็จะบอกว่าไม่เอาไม่มีอารมณ์
ไม่บอกรักบอกคิดถึงเหมือนเมื่อก่อน ชอบทะเลาะกันเพราะความคิดมันขัดกัน
พี่เค้าคิดลบเกินไป แต่ก็หาว่าเราโลกสวยเกินไป
พี่เค้าคิดว่าตัวเองเจออะไรมาเยอะคิดได้อยู่แล้ว ชอบบอกว่าโตมาในสังคมที่ต่างกัน
พี่เค้าบอกไม่คิดจะไว้ใจใครนอกจากตัวเอง แต่เราคิดว่าคนเราอยู่คนเดียวตลอดไม่ได้
คือมันต่างกันตั้งแต่ข้างนอกจนถึงข้างในอะ! ส่วนสูง ฐานะ ทัศนคติ อายุ บุคลิค การใช้ชีวิต บลาๆๆๆ
เราคิดนะว่าจะปรับตัวเข้าหากัน เราปรับเค้าปรับ แต่พี่เค้าก็หาว่าเรายอมรับในตัวพี่เค้าไม่ได้
คือความคิดเราไม่เคยถูกเพียงเพราะเราเป็นรุ่นน้องเนี่ยหรอ?
"แฟนเป็นผู้ใหญ่แบบนี้ จะทำยังไงให้เค้าเปิดใจ ทำยังไงให้เค้าคิดบวกบ้าง
ไม่อยากทะเลาะกันเพราะเรื่องเดิมๆอะ อีกเดี๋ยวพี่เค้าก็จะจบแล้วด้วย "
นี่ใช่มั้ยที่เค้าเรียกว่ามีแฟนเป็นผู้ใหญ่จริงๆ (ทำไมเราไม่เกิดก่อนวะ =*=)
ใครมีวิธีจัดการคนหัวแข็งแบบนี้บ้าง หรือใครผ่านอะไรแบบนี้มาแล้วช่วยแนะนำ (เอาที่เราพอทำได้นะ เราเจือกอ่อนไหวอะ -0-)