ไม่เคยตั้งกระทู้ละคร ถี่แบบนี้มาก่อน แต่ต้องยอมให้เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกค่ะ

เลื่อมสลับลาย เป็นละครที่อยากเห็นละครแบบนี้มานานมาก
เส้นเรื่องแข็งแรง มีสอดแทรกมุขตลกเข้ามา แต่ไม่ได้ใส่มาแบบ ทะเล่อทะล่าเหมือนเรื่องอื่น
ซีนดราม่าเรียกน้ำตานี่ไม่ต้องพูดถึง ไม่ยัดเยียด แต่รู้สึกว่า โดนอัดมาเต็มๆ
ไม่ว่าจะเป็นรัก ระหว่าง แม่ ลูก  คนรักกัน หรือความรักของเพื่อน

แต่กระทู้นี้อยากขอพูดถึงซีนอารมณ์ของนักแสดงอะค่ะ เราขอยกมาแค่สองฉากนะ

ฉากแรก ฉากที่พาไลเตือนสติปิ่นปัก
ชื่นชมนักแสดงทั้งสอง แซมมี่ และ  รถเมล์
คือ อารมณ์และความรู้สึกของทั้งสองคน มันแตกต่างกันชัดมาก
ถึงแม้จะร้องไห้เหมือนกัน อยู่ในโหมดเศร้ากับชีวิตเหมือนกัน
พาไลร้องไห้ เพราะความน้อยเนื้อต่ำใจในชีวิตที่ผ่านมาของตนเอง
มันเลยออกมาแบบ อัดอั้นตันใจ

ส่วนปิ่นปัก น้ำตาไหลเพราะชีวิตที่พัง
ร้องไห้เพราะคิดว่า นางผิดอะไร ทำไม ชีวิตต้องเป็นแบบนี้
และละอายใจในสิ่งที่ทำ
คือ แสดงให้เห็นอารมณ์ของสองคนที่ชัดเจนมาก

เครดิตภาพ กระทู้รายงานสดค่ะ




อีกฉาก คือฉากบอกลา ระหว่างพาไลกับ นครินทร์ นี่ก็สุดๆ อีก
ทั้งนครินทร์ พาไล บอกลากันด้วยคำพูดเรียบๆ  เหมือนคนนั่งคุยกันธรรมดาต
แต่พูดไปน้ำตาไหลไป เป็นน้ำตาที่ไม่ได้ตั้งใจอยากให้มันไหล
ไม่คิดว่า แซมมี่จะเล่นได้ดีขนาดนี้ คือต้องแสดงว่าไม่อยากร้อง แต่น้ำตามันไหลออกมาเอง
ยิ่งพูด ยิ่งไหลพรากมากขึ้น
นครินทร์ร้องไห้ เพราะทั้งสงสารพาไล และเสียใจที่ต้องบอกลากัน
นิวก็เอาคะแนนไปเต็มๆ เลยค่ะ ตอนที่ดูยังคิดเลยว่า
ตอนจูบเหมือนอารมณ์ในฉากมันพาไปเหมือนจูบเองเลย ไม่ใช่จูบตามบท

เครดิตภาพจากกระทู้รายงานสดค่ะ