ละครที่ไม่หนักแต่เปี่ยมด้วยสาระและข้อคิด และยังคงคอนเซ็ปต์ละครแนวครอบครัวของทีวีซีน ด้วยรูปแบบการนำเสนอที่ ชิค เก๋ และทันสมัยขึ้น

ละครรักที่ตอบโจทย์ทุกรูปแบบและยกประเด็นที่น่าสนใจให้มาถก เช่น ความรักที่เลือกได้ของสาวสมัยใหม่ ความรักที่ไม่จำกัดเพศ ความรักและผลของมันจากความลำเอียง ความรักที่สู้แม้ไม่มีทางสู้ และความรักของพ่อแม่ที่แม้แยกทางกันก็เป็นเพื่อนต่อกันได้ เชื่อว่าคงตรงกับชีวิตคนดูหลายคนที่ติดละครเรื่องนี้แน่นอน ดูละครเรื่องนี้ถึงบอกได้ว่า ละครฟีลกู้ดจริงๆ เพราะแม้จะมีปมดราม่าแต่มันก็เจือด้วยความเข้าใจและการมองชีวิตในทางบวก

ใต้เงาจันทร์ ยังมีที่ว่างเยอะแยะให้คนมาพักใจและรอวันใหม่ที่จะเริ่มขึ้นอีกครั้ง....(กรี๊ดดดด โรมันตึก มั่กค่ะ)

จะว่าไป ปีนี้น่าจะเรียกได้ว่าเป็นปีที่ยอดเยี่ยมปีนึงของทีวีซีน เห็นพัฒนาการในการ นำ การทำละครอย่างต่อเนื่อง
ผ่านละครมาแล้วสามเรื่อง ดีงามหมด ที่เห็นชัดก็ ข้าบดินทร์ ละครพีเรียดที่กุมใจคนหลายคนด้วเนื้อเรื่อง ด้วยโปรดักชั่น และ ด้วยความกล้าในการเลือกนักแสดงที่ทุ่มเทจนงานออกดี ต้นปีก็มี หัวใจปฐพี แม้จะไม่ค่อยปัง แต่เราว่าเป็น ละครป่าไม้ที่แนวมากกกกก ไม่เหมือนละครแนวป่าไม้เรื่องอื่น มีหักเหลี่ยมเฉือนคมกันสุด และที่สำคัญออกแนวไม้ป่าด้วยนี่สิ จนมาใต้เงาจันทร์ จากละครที่ดูเบาๆธรรมดา วันนี้มีเรื่องราวมากมายที่จะมาเป็นบทสรุปที่ประทับใจอีกเรื่องหนึ่ง เทียบกับ ในสวนขวัญของปีที่แล้วซึ่งเป็นแนวเดียวกันแต่เรื่องนั้นทำออกมาหม่นไปหน่อยคนอาจจะไม่ชอบ (แต่เราชอบเรื่องนี้ โดยเฉพาะคุณย่าและคุณพ่อ)

จะเห็นว่า ใต้เงาจันทร์ ทำออกมาเบาๆ แต่สาระพอกันกับละครหนักๆเลยนะคะ ดีซะอีกไม่ต้องร้องไห้คร่ำครวญดราม่ากว่าจะเก็ทสารสำคัญของเรื่องที่จะสื่อ ทำแบบนี้ออกมาเยอะ ก็ดีนะ ทีวีซีน

วันนี้อวสานแล้ว อดใจหายไม่ได้ มาเขียนกระทู้ไว้ก่อน ถ้าดูจบแล้วใครอยากมาระบายที่ทู้นี้ก็เชิญได้เลย
แต่อย่าลืม แวะไปทักทายในทู้ รงส พวกเราสัญญาจะเป็นเด็กดี


*****Edit เพิ่มหลังดูตอนจบ*****

ตั้งกระทู้เสร็จก็รอเข้า รงส แล้วก็หายไปกับสายลม เก็บตกฉากที่อาจจะสติไม่สมประกอบขณะดูไป รงส ไป ๕๕

โดยรวม จบแบบมีความสุขมากๆ อบอวลไปด้วยความตื้นตัน เหมือนเราเดินทางและผ่านร้อนและหนาวมาด้วยกัน

แม้จะสุขกันไม่ถ้วนหน้า อย่างเมฆพัดที่ยังเกลียดโตอยู่ (คนที่จะปลดล็อคคือคุณปู่คนเดียวเท่านั้น ไม่ใช่พี่งาม ไม่ใช่โต ปู่ยังไม่ได้ทำให้เมฆรู้สึกถึงความรักเท่าไหร่เลย ไม่ แม้แต่ยอมรับว่าเป็นสาเหตุ) หรือแม่เลี้ยงพบูที่ก็ไม่ได้จิ๊จ๊ะกันมากกมายแต่ก็แอบเห็นอยู่ในงานแต่ง

ทั้งนี้ก็เพราะในความเป็นจริง มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆที่ทุกอย่างจะลงเอยสมบูรณ์แบบ ถือว่าบทมีความเรียลระดับหนึ่ง
เรื่องเกทดลก็เหมือนกัน แม้ละครจะบิ้วท์ แต่ทว่า ถ้าลงเอยกันจริง ทุกคนคงจะรู้สึกแปลกๆ (หมายถึงตัวละครในเรื่อง ไม่ใช่คนดูนะ)
คนเรามีความรักความหวังดีต่อกันก็ไม่จำเป็นต้องเป็นรักแบบคู่กันก็ได้ ดลก็อาจจะมีความรู้สึกชอบผู้ชายจริงในช่วงหนึ่งของชีวิต มันก็ไม่แปลก โดยเฉพาะช่วงวัยรุ่นที่ยังเป็นช่วงค้นหาตัวเอง คนดูก็มโนดลต่อไป แต่ที่แน่ๆ เกทสมหวังเปิดตัวแล้วจ้าาาา

ตอนจบผสมทั้งดราม่าและคอมเมดี้ คงพยายามบาลานซ์ให้เรื่องยังคงเป็น รอมคอม แต่เราก็รับได้
ฉากที่ทำให้เราเป๋มากคือ ฉากกระโดดขึ้นคร่อมเมฆพัด พอดูฉากนั้น เราเลยไม่เข้าถึงฉากดราม่าของเมฆในคุกเลย แต่พอมาแยกดูอีกทีมันซึ้งและจริงมาก ก็ไม่รู้ว่า ฉากกระโดดคร่อมนั่นดีไซน์ให้เป็นคอมเมดี้หรือว่ามันออกมาเองเพราะ ท่าของศรี มันฮาไปนะ ๕๕
ลองคิดว่า ถ้าพบูถอดรองเท้าส้นสูงแล้วเขวี้ยงใส่หัวเมฆ มันอาจจะไม่ฮาอย่างนี้ก็ได้ ๕๕

งั้นขอแยกพูดเป็นสองเส้นเรื่องแล้วกัน


*ดราม่าครอบครัวโต*

ทำออกมาดีอ่ะ ซึ้งกับความรักของคุณปู่ที่มีต่อโตมาก เป็นความรักที่เกิดจากความผูกพัน ผูกพันเพราะสงสารที่โตไม่มีแม่และเหมือนไม่มีพ่อด้วยเพราะไม่สนใจให้ความรักโตเลย ความรักนั้นก็เลยส่งผลให้โตเป็นเด็กดีของคุณปู่ เห็นคุณปู่เป็นไอดอลแทน เด็กที่ถูกเก็บมาเลี้ยงคนนี้เลยโตเป็นคนดีด้วยตัวของเขาเองและคนดีก็น่าชื่นชม แม้ความจริงจะเปิดเผยก็ไม่ได้ทำให้ปู่รักโตน้อยลง เพราะรักที่โตเป็นเด็กดี

ในขณะเดียวกัน คุณปู่ก็มีเมฆพัด ลูกของอีหนูคนหนึ่งของคุณปู่ที่ปู่คงไม่ตั้งใจให้เกิด เลยเกิดความรู้สึกเย็นชาต่อเด็กคนนี้อาจจะรวมไปถึงแม่เด็กด้วยมาตั้งแต่ต้น ภายนอกคุณปู่คอยพร่ำบอกพนักงานให้ดูแลครอบครัวด้วยความใส่ใจ แต่พอกลับเข้าบ้านตัวเองกลับทำอย่างที่สอนคนอื่นไม่ได้ ก็มีให้เห็นถมไป สอนคนอื่นได้แต่ทำเองไม่ได้ เพราะมันเป็นเรื่องของหัวใจ ทำใจให้รักเมฆไม่ได้ เลยทดแทนด้วยการปรนเปรอด้วยวัตถุ แต่หารู้ไม่ว่า ความสุขไม่ได้มาจากการมีพร้อมในทรัพย์เสมอไป แค่คำชม ตบบ่า หันมามองลูกบ้าง ก็มีความหมายมากเกินไปด้วยซ้ำ (โอ๊ยอิน)

และอย่างที่อางามบอก ความอิจฉาริษยามันบังตาซะจนไม่เห็นความดีของคน ส่วนพ่อรุ่งก็มัวแต่จมอยู่กับอดีตที่ลืมไม่ลง การเสียเมียและลูกคนแรกที่เฝ้ารอมาเก้าเดือนมันเจ็บปวดเสียจนต้องบรรเทาด้วยการเอาความทุกข์ไปลงเป็นความเกลียดคุณโต ไม่อิจฉา ไม่เกลียด และไม่โลภ
คุณธรรมสามข้อที่คนในครอบครัวควรมีให้แก่กันจริงๆ

*ความรักของคู่ที่ลงตัว*
เขาว่ากันว่า คนที่คู่กันมักจะมีอะไรที่คล้ายกัน อาจเป็นเพราะโดยธรรมชาติคนเรารักตัวเองที่สุด
อย่างพบูกับคุณโต ฉากแรกที่เขาเจอกัน ถ้าใครย้อนกลับไปดู (เราเคยตั้งกระทู้ไปตอนนู้น) มันมีโมเมนต์ที่คุณโตในวัยรุ่นมองพบูทีนด้วยความเห็นใจที่ต้องเดินจากแม่ไปด้วยนำ้ตานองหน้า สองคนนี้รู้สึกขาดความอบอุ่นจากพ่อแม่ด้วยกันทั้งคู่ และเมื่อเขาทั้งสองมาเจอกันอีกที มันมีโมเม้นท์ที่ทั้งคู่รู้สึกเห็นคุณค่าของกันและกันโดยไม่รู้ตัว นั่นคือ ตอนที่พบูมาสมัครเป็น ผจกร้านอาหารของคุณโต...

พบูรู้สึกดีที่ผู้ชายคนนี้พร้อมที่จะให้โอกาสนางได้พิสูจน์ตัวเอง ไม่เหมือนคนอื่นๆแม้แต่พ่อก็คิดว่านางทำไม่ได้
คุณโตรู้สึกมีกำลังใจดีที่เห็นคนที่แทบจะไร้ญาติอย่างพบูยังเข้มแข็งอยู่ได้ด้วยตัวเอง (ในขณะที่เขารายล้อมด้วยญาติที่บั่นทอนจิตใจตลอดเวลา) มันทำให้คุณโตได้คิดว่า เราต้องทำดีทำให้ตัวเองรู้สึกดีมีคุณค่าแล้วคนอื่นจะเห็นเองไม่ต้องไปแคร์หรือทำเพื่อใครมากนักหันมาใส่ใจตัวเองบ้าง อย่างที่คุณโตบอกกับพบูเมื่อคืนว่าเธอทำให้เขาลุกขึ้นทำอะไรตามใจตัวเองมากขึ้น (เช่น แอบเกรียนกับบุรี ๕๕ พอเป็นกระสัยของคู่แข่งหัวใจ)

เมื่อคนสองคนที่มีพื้นฐานใกล้เคียงกันทำให้เข้าใจและเห็นใจกันได้ง่ายมาคู่กันประกอบกับการที่มาคู่กันได้แบ่งปันส่วนดีของกันและกัน มันเหมือน you make me a better man อะไรทำนองนั้น มันก็เลยลงล็อคฉนั้นแล

ฝั่งบุรีเจมี นี่จะว่าไปก็คล้ายกันมากอีกคู่ พื้นฐานครอบครัวเหมือนกันทั้งคู่ มีครอบครัวเป็นที่พึ่งเป็นที่ปรึกษาได้ พ่อแม่คือไอดอลของพวกเขา จึงไม่แปลกที่ลึกๆ พวกเขาจะมองคู่ที่ถอดแบบจากแม่และพ่อ
แม่ของบุรีเป็นผู้หญิงแกร่งและเก่ง ดูแลสวนไร่ได้เป็นอย่างดี บุรีจึงเกิดความประทับใจได้ง่ายกับพบูที่พิสูจน์ให้ทุกคนเห็นในความอึดและแกร่งของนาง
พ่อของเจมี่ ก็ใจดี สุภาพ น่ารักเอาตุ๊กตาพี่หมีมานั่งรอปลอบลูก แถมยังเป็นนักธุรกิจที่เก่งอีกต่างหาก จึงไม่แปลกใจที่เจมี่จะรักและตามคุณโตไม่ห่าง
จากเพื่อนปรับทุกข์ (แม้แต่น้ำหนักขึ้นขีดเดียวก็ยังมาปรับทุกข์ ๕๕) มันก็สร้างความสนิทใจขึ้นมาเรื่อยๆจนเป็นความชอบและหลงรักในที่สุด

เป็นความรักสองคู่ที่ลงตัวดี มีอีกหลายคนในนั้นที่ไม่ได้เห็นจับคู่ เช่น เชฟ เลขาพิม ดล แบม แต่ไม่เป็นไร มโนต่อได้ ๕๕
ฉากแต่งงาน ดูอบอุ่นมาก ขอบอก นึกถึงก็ยิ้มทุกทีสิน่า ขอบคุณเพลงเพราะๆที่ประกอบละครด้วยมันลงตัวมากเรื่องนี้สำหรับเรา