Chalun Ch
บนสะพานไม้ไผ่ยามดึกเงียบสงัดไร้ผู้คนพลุกพล่านสัญจร แสงจันทร์บนฝากฟ้าสาดส่องลงมาทำให้มองเห็นสองร่างกำลังยืนเกี่ยวก้อยเคียงคู่กัน
"เรารักเธอ และจะรักตลอดไป ไม่เสื่อมคลาย" คำมั่นสัญญาที่ออกมาจากลมปาก ไม่มีหลักฐานในการให้สัญญา ไม่มีลายเซ็นที่เป็นลายลักษณ์อักษร มีเพียงคำพูดที่เอื้อนเอ่ยให้คนฟังได้รับรู้ว่าคนพูดจะทำตามสัญญา
"เราก็จะรักเธอตลอดไปไม่เสื่อมคลาย" อีกร่างใต้เงาจันทร์ที่เล็กกว่าอีกร่างเอื้อนเอ่ยวาจาด้วยความรักท่วมท้น
ดวงจันทร์ลูกกลมโตสีเหลืองนวลผ่องลอยเด่นอยู่บนท้องนภาที่มืดดำเป็นประจักษ์พยานให้กับความรักของสองร่าง หมู่ดารารายล้อมเปล่งแสงระยิบระยับ คล้ายกำลังชื่นชมแสดงความยินดีไปกับความรักของสองร่างให้สุขสมหวัง
ดวงจันทร์เคลื่อนต่ำลงถูกแทนที่ด้วยดวงตะวัน ดวงตะวันถูกแทนที่ด้วยดวงจันทร์ วันถูกแทนที่ด้วยเดือน เดือนถูกแทนที่ด้วยปี หนึ่งปีถูกแทนที่ด้วยสองปีสามปี สองร่างยังคงยืนเคียงคู่เกี่ยวก้อยกันบนสะพานไม้ไผ่
แสงจันทร์ตกกระทบลงมายังผืนโลกในยามค่ำคืน ทำให้พอมองเห็นสิ่งมีชีวิตทุกอย่างบนโลกที่อ้างว้างกว้างใหญ่ใบนี้ รวมทั้งสองร่างที่ยืนเกี่ยวก้อยกันในคืนเดือนหงาย
"เราจะอยู่ข้าง ๆ เธอตลอดไป จนตาย" ร่างที่ใหญ่กว่าอีกร่างเอื้อนเอ่ย นิ้วก้อยยังคงเกี่ยวกับนิ้วก้อยของอีกร่างไว้แน่น ราวกับจะให้รับรู้ว่าสิ่งที่เอ่ยออกมาเป็นเรื่องจริง
ไม่ต้องมีคำสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษร ไม่ต้องมีประจักษ์พยาน มีเพียงดวงจันทร์สีเหลืองสุกและหมู่ดาราแพรวพราวระยับบนท้องฟ้าที่เป็นพยานรักให้กับสองร่าง
"เราจะไม่จากเธอไปไหน จะไม่ไปไหน จนตาย" เงาร่างที่เล็กกว่าเอียงตัวซบกับร่างที่ใหญ่กว่าภายใต้แสงจันทร์บนสะพานไม้ไผ่ มีเพียงหมู่ดาวและดวงจันทร์ที่รับรู้ ในค่ำคืนเดือนหงายที่แสงจันทร์สาดทอลงมากระทบสองร่างยืนเคียงคู่กัน
ดวงจันทร์กลมโตลอยเด่นอยู่บนท้องนภายามค่ำคืน เคลื่อนตัวช้า ๆ ผ่านกลุ่มเมฆหมอกที่มีขนาดมหึมา และหายลับไปในพริบตา ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางกลุ่มเมฆหมอกสีดำทะมึนอันแสนน่ากลัว ไม่มีแสงจันทร์ทอประกายมายังผืนโลก ทุกอย่างมืดดำสนิทแทบมองไม่เห็นทุกสิ่งทุกอย่าง
ไม่มีเงาของสองร่างที่ยืนเคียงคู่เกี่ยวก้อยกันบนสะพานไม้ไผ่ ไม่มีดวงดาราที่แพรวพราวระยับเป็นเพื่อน ไม่มีดวงจันทร์ลอยเด่นอยู่เหนือศีรษะเป็นประจักษ์พยานเหมือนทุกคืน มีเพียงความดำมืดที่กลืนกินทุกสรรพสิ่งในค่ำคืนนี้
"ที่รัก ผมจะยังอยู่ข้าง ๆ คุณไม่จากไปไหน จนตาย"
"ที่รักฉันจะไม่จากคุณไปไหนเช่นกัน จนตาย"
"ไม่ต้องกลัว..."
"ไม่ต้องห่วง..."
ท่ามกลางความมืดมิดมองไม่เห็นแสงสว่าง หากแต่ยังได้ยินเสียงของกันและกัน สองร่างยังสัมผัสได้ถึงนิ้วก้อยที่เกี่ยวกันไว้ สัมผัสถึงบ่าที่เอียงซบของกันและกันท่ามกลางความมืดมิดในหม่านหมอกที่มองไม่เห็น...
จบ...
สะพานไม้ไผ่
Chalun Ch
บนสะพานไม้ไผ่ยามดึกเงียบสงัดไร้ผู้คนพลุกพล่านสัญจร แสงจันทร์บนฝากฟ้าสาดส่องลงมาทำให้มองเห็นสองร่างกำลังยืนเกี่ยวก้อยเคียงคู่กัน
"เรารักเธอ และจะรักตลอดไป ไม่เสื่อมคลาย" คำมั่นสัญญาที่ออกมาจากลมปาก ไม่มีหลักฐานในการให้สัญญา ไม่มีลายเซ็นที่เป็นลายลักษณ์อักษร มีเพียงคำพูดที่เอื้อนเอ่ยให้คนฟังได้รับรู้ว่าคนพูดจะทำตามสัญญา
"เราก็จะรักเธอตลอดไปไม่เสื่อมคลาย" อีกร่างใต้เงาจันทร์ที่เล็กกว่าอีกร่างเอื้อนเอ่ยวาจาด้วยความรักท่วมท้น
ดวงจันทร์ลูกกลมโตสีเหลืองนวลผ่องลอยเด่นอยู่บนท้องนภาที่มืดดำเป็นประจักษ์พยานให้กับความรักของสองร่าง หมู่ดารารายล้อมเปล่งแสงระยิบระยับ คล้ายกำลังชื่นชมแสดงความยินดีไปกับความรักของสองร่างให้สุขสมหวัง
ดวงจันทร์เคลื่อนต่ำลงถูกแทนที่ด้วยดวงตะวัน ดวงตะวันถูกแทนที่ด้วยดวงจันทร์ วันถูกแทนที่ด้วยเดือน เดือนถูกแทนที่ด้วยปี หนึ่งปีถูกแทนที่ด้วยสองปีสามปี สองร่างยังคงยืนเคียงคู่เกี่ยวก้อยกันบนสะพานไม้ไผ่
แสงจันทร์ตกกระทบลงมายังผืนโลกในยามค่ำคืน ทำให้พอมองเห็นสิ่งมีชีวิตทุกอย่างบนโลกที่อ้างว้างกว้างใหญ่ใบนี้ รวมทั้งสองร่างที่ยืนเกี่ยวก้อยกันในคืนเดือนหงาย
"เราจะอยู่ข้าง ๆ เธอตลอดไป จนตาย" ร่างที่ใหญ่กว่าอีกร่างเอื้อนเอ่ย นิ้วก้อยยังคงเกี่ยวกับนิ้วก้อยของอีกร่างไว้แน่น ราวกับจะให้รับรู้ว่าสิ่งที่เอ่ยออกมาเป็นเรื่องจริง
ไม่ต้องมีคำสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษร ไม่ต้องมีประจักษ์พยาน มีเพียงดวงจันทร์สีเหลืองสุกและหมู่ดาราแพรวพราวระยับบนท้องฟ้าที่เป็นพยานรักให้กับสองร่าง
"เราจะไม่จากเธอไปไหน จะไม่ไปไหน จนตาย" เงาร่างที่เล็กกว่าเอียงตัวซบกับร่างที่ใหญ่กว่าภายใต้แสงจันทร์บนสะพานไม้ไผ่ มีเพียงหมู่ดาวและดวงจันทร์ที่รับรู้ ในค่ำคืนเดือนหงายที่แสงจันทร์สาดทอลงมากระทบสองร่างยืนเคียงคู่กัน
ดวงจันทร์กลมโตลอยเด่นอยู่บนท้องนภายามค่ำคืน เคลื่อนตัวช้า ๆ ผ่านกลุ่มเมฆหมอกที่มีขนาดมหึมา และหายลับไปในพริบตา ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางกลุ่มเมฆหมอกสีดำทะมึนอันแสนน่ากลัว ไม่มีแสงจันทร์ทอประกายมายังผืนโลก ทุกอย่างมืดดำสนิทแทบมองไม่เห็นทุกสิ่งทุกอย่าง
ไม่มีเงาของสองร่างที่ยืนเคียงคู่เกี่ยวก้อยกันบนสะพานไม้ไผ่ ไม่มีดวงดาราที่แพรวพราวระยับเป็นเพื่อน ไม่มีดวงจันทร์ลอยเด่นอยู่เหนือศีรษะเป็นประจักษ์พยานเหมือนทุกคืน มีเพียงความดำมืดที่กลืนกินทุกสรรพสิ่งในค่ำคืนนี้
"ที่รัก ผมจะยังอยู่ข้าง ๆ คุณไม่จากไปไหน จนตาย"
"ที่รักฉันจะไม่จากคุณไปไหนเช่นกัน จนตาย"
"ไม่ต้องกลัว..."
"ไม่ต้องห่วง..."
ท่ามกลางความมืดมิดมองไม่เห็นแสงสว่าง หากแต่ยังได้ยินเสียงของกันและกัน สองร่างยังสัมผัสได้ถึงนิ้วก้อยที่เกี่ยวกันไว้ สัมผัสถึงบ่าที่เอียงซบของกันและกันท่ามกลางความมืดมิดในหม่านหมอกที่มองไม่เห็น...
จบ...