ปล. ขออนุญาตแทกห้องสีลมนะคะ เพราะเชื่อว่าพี่ๆ คงมีอะไรอยากแนะนำเยอะ

อิฉันเพิ่งเรียนจบค่ะ...

อิฉันลองมา Work & Travel ที่อเมริกาในตำแหน่งเด็กเสิร์ฟของร้านอาหารในโรงแรม...

คำขู่ของพวกอาจารย์ตั้งแต่ประถม มัธยม มหาลัย ที่ว่าเรียนจบไปจะเจออะไรหนักกว่านี้ดูจะไม่ใช่เรื่องเกินจริงเลยค่ะ

งานหนักไม่เท่าไร แต่เพื่อนร่วมงานนี่อื้มมม หืมมมมมมมมมมมมมมม ตั้ลล้าคคคคคคคคคคคคคคคค !!!
กับคนไทยทุกคนเราเข้ากันได้ดีค่ะ มีแต่หัวหน้าแผนกกับพวกเด็กเวิคที่มาจากประเทศอื่นนี่ล่ะค่ะ

E ป้าหัวหน้าก็ง่าว !!!
ทำงานไม่เป็น วางระบบ จัดกะ วางคนแบบแปลกๆ ชอบจ้องจับผิด แถมพูดจาแบบมะนาวไม่มีน้ำ ยิ่งมาเจอกับเด็กเวิคคนอื่นที่เป็นสายลิ้นสองแฉกอยู่แล้วนี่ยิ่งไปกันใหญ่ ฟีลแบบหญิงเล็กกับหม่อมแม่ ขุ่นแม่ขา ขุ่นลูกจ๋า สปอยล์กันเข้าไปสิ เลียงานเอาหน้ากันให้สุด

เอ้ออออออ... งานการไม่ต้องทำกันแล้วเนอะ
เบื่อมากค่ะ บ่องตง !!!

ป้าหัวหน้าแผนกนี่ไม่ค่อยเข้ามาทำงานจริงๆ ในครัวหรอกค่ะ นางแค่แวะเข้ามาเช็คเป็นครั้งคราว ไม่ได้มาอยู่คลุกคลีกับพนักงานในครัว ซึ่งเอาจริงๆ พวกฝรั่งในครัวปลื้มความขยันของเด็กไทยมากเลยนะคะ แถมพาลเกลียดเด็กเวิคชาติอื่นเพราะพวกนางเกี่ยงงาน อู้งานค่ะ ยิ่งป้าหัวหน้านี่ไม่ค่อยมีใครจะชอบนางเลยค่ะ ว่างเป็นจับกลุ่มเม้าท์นางตลอด  

ทุกวันนี้ก็ได้แต่แอ๊บหน้ายิ้มแหล ทักทายพวกนางเสมือนเข้าเก็บตัวนางงามล่ะค่ะ
ถ้าไม่ติดว่าติดสัญญาอยู่ต่างประเทศนี่จิกหัวด่าแล้วลาออกแล้วค่ะ
เพลีย !!!

ปล. เคยโทษตัวเองนะคะ ว่าอาจทำตัวมีปัญหา ว่าทำงานไม่เก่ง หรืออะไร แต่จริงๆ ทุกคนก็บอกว่าอิฉันไม่ได้มีปัญหาอะไร มีแต่นางที่ทำตัวมีปัญหาเอง

ปล. ใครว่ามาเวิคแล้วภาษาอังกฤษไม่สำคัญนี่เถียงสุดใจเลยค่ะ ทุกวันนี้เอาตัวรอดจากการกล่าวหาของ พวกเพื่อนร่วมงานเหวนี่ได้ก็เพราะสกิลภาษาที่มีทั้งนั้นล่ะค่ะ