ชีวิตมันเศร้า ความเหงามันไม่เข้าใครออกใคร...จู่ๆก้อเก็บกระเป๋าออกจากบ้าน จุดหมายคือ "สังขละบุรี"
เคยเป็นป่ะ อยากไปเที่ยวแต่ไม่มีเพื่อนเที่ยว ชวนคนนู้นก็ไม่ว่าง ชวนคนนี้ก็ไม่ว่าง เห้อออ...ทำแต่งานกัน รวยละมั้ง!! น้อยใจเบาๆ
ก็เลย...เอาว๊ะ ไปคนเดียวก็ได้ ดูซิมันจะตายมั้ย
ก่อนจะไปตั้งกระทู้ถาม "ไปเที่ยวคนเดียวจะไปที่ไหนดี"
และคำตอบที่ได้คือ สังขละบุรี ก็เลยหารีวิวดู เห้อ...สะพานไม้ วัด บลา บลา บลา ไม่เห็นมีอะไรพิเศษเลย
ข้าวกล่องยังมีพิเศษใส่ใข่ แต่นี่ อะไรอ่ะ สะพานมอญ วัดเพียบเลย กลับมาคงบวชเป็นแม่ชีได้พอดีแหละ


คิดแล้วคิดอีก เห้อ..ไปก้อไปว๊ะ สังขละบุรี เก็บกระเป๋าออกจากบ้านมุ่งหน้าไปสถานีรถไฟ ธนบุรี


21/8/58  เวลา 7.50 สถานีรถไฟธนบุรี
จากที่อ่านรีวิวมาเค้าบอกให้นั่งรถไฟไป ก็ตามรีวิวเลยค่ะ แต่จะไปคนเดียวจิงๆอ่ะหรอ? จะรอดมั้ยเนี้ย กลางคืนจะเหงามั้ย
จะไปนอนที่ไหน ลงจากรถไฟแล้วไปไหนต่อ คือไม่ได้แพลนไว้เลย ที่พักก้อไม่ได้จอง
คิดในใจ>>ถ้าไม่มีที่นอน จะแกล้งเป็นลม ก้อคงจะมีคนพาเราไปโรงพยาบาลหรือบ้านเค้า แร้วเราก้อแสดงบทน่าสงสาร
"หนูไม่มีที่พัก หนูเดินทางมาไกล และเหนื่อยมาก ขอหนูพักที่นี่สักคืนนะค่ะ" โอ้โห....นี่แค่คิดนะ รางวัลตุ๊กตาทองลอยมาเลยค่ะ