น้องสาวสามีได้เลิกกับสามีของเขา แล้วกลับมาอยู่ที่บ้านสามี
ดิฉันแต่งมาอยู่บ้านสามีค่ะ แต่งมานานหลายปีแล้ว ยังไม่มีลูก เพราะมีลูกยาก
พอน้องกลับมาอยู่บ้าน มีหลาน2คนมาอยู่ด้วย ดิฉันก็ดีใจ เพราะมีเด็กๆอยู่ด้วย รู้สึกบ้านมีชีวิตชีวาดี^^
คนโตเป็นเด็กชาย อายุจะเต็ม8ขวบเดือนหน้านี้แล้ว
ส่วนคนเล็กเป็นเด็กหญิง เพิ่งจากครบเดือนไปได้2วันเอง
ตอนน้องคลอด..ดิฉันก็รับอาสาไปช่วยดูแล นอนเฝ้าที่รพ.กับที่บ้าน อีกประมาณ10วัน และหลังจากนั้นไปเทียวไปเช้าเย็นกลับ
คือดิฉันกับน้องสามี รวมถึงหลานๆไม่มีปัญหาอะไรกันเลย เด็กๆก็ติดดิฉันกับลุง เพราะเราชอบพาไปนู้นนี้เสมอ
รวมถึงแม่และคนเล็ก ดิฉันก็เป็นฝ่ายพาไปหาหมอตามที่หมอนัด หรือตอนคนเล็กไม่สบาย
แต่ปัญหามันมาเกิด คือยายหลาน(แม่สามีดิฉัน) จะมีความคิด วิธีการเลี้ยงเด็กในแบบสมัยของแก ก็เลยมีการขัดแย้งกันบ้าง อะไรยอมได้เราก็ยอม
วิธีการเลี้ยงเด็กของน้องสามีดิฉันกับดิฉันจะคล้ายคลึงกัน อาจเพราะเป็นคนรุ่นเดียวกัน
ทีนี้ดิฉันก็คิดว่า มีปัญหาก็แก้กันไป อะไรยอมได้ก็ยอม อะไรขัดได้ก็ขัด สำหรับเจ้าคนเล็กนะคะ
แต่ทีนี้มีปัญหากับคนโต คือคนโตนี้ยายเลี้ยงมา ตามใจมาก เรียกว่าใช้ยายตลอดเวลาเลย เช้าๆลีลาเยอะ ไม่ยอมกินข้าว ยายก็ตามป้อน หิวน้ำก็เรียกใช้ยาย
ทีนี้เดิมที..เด็กไม่ได้อยู่ที่บ้านนี้ ก็ไม่มีปัญหาอะไร อะไรที่มันเกินเลย ป้า(คือดิฉัน)ก็จะดุบ้าง คือเวลาเด็กดื้อ คำขู่คือป้าเลยค่ะ แต่ถึงดิฉันจะดุ แต่เด็กชายก็ติดดิฉันนะคะ อาจเพราะเวลาเล่นหรือเที่ยวดิฉันก็ใจดี แล้วคิดเองว่าเด็กๆเขารู้นะ ว่าทำผิดถึงโดนดุ
ทีนี้..พอมาอยู่บ้านเดียวกัน การตามใจมากๆ มันก็จะไม่ดีต่อนิสัยเขาในอนาคต ดิฉันคุยกับสามี(ลุงเด็ก)แล้วว่า เราต้องมอบความรักให้เขาเยอะๆ แต่ห้ามสปอยเด็ดขาด
เพราะเห็นมาเยอะแล้ว สงสารหลาน ตามใจหลานจนเสียคน
ทีนี้..พอมาอยู่บ้านเดียวกัน เรื่องให้ดุให้ว่า มันก็เยอะขึ้น ดราม่าเริ่มเกิดแล้วค่ะ ยายเริ่มไม่พอใจ ไปดุหลานเขา
ทั้งที่ดิฉัน..ก็ขออนุญาตแล้วว่า ถ้ามาอยู่บ้านเดียวกัน ให้ดิฉันช่วยเลี้ยง ก็ต้องให้ดิฉันดุด่าว่ากล่าวได้
ถามว่าที่ดุนี้ ก็ไม่ได้ดุอะไรมากมาย ดุเสร็จก็อธิบายให้เด็กเข้าใจว่าทำไมต้องโดนดุ เด็กเขาเข้าใจนะ แต่ผู้ใหญ่นี้สิ..ทำเอาเหนื่อยใจมาก
จนบางที..อยากปล่อยๆไปเลย แต่ก็นึกสงสารหลาน ถ้าปล่อยไปเด็กก็จะเสียนิสัย ไม่อยากให้เขาเสียคน ถึงจะไม่ใช่หลานแท้ๆ แต่เลี้ยงมาก็รักนะคะ
ยิ่งคนโตนี้..ปากดีมาก มาอ้อนให้ป้าเป็นแม่คนที่2 บอกอยากเป็นลูก ไม่อยากเป็นหลาน
ไม่อยากมีปัญหากับแม่สามีเลยค่ะ ขอปรึกษาแม่ๆหรือพ่อๆ ที่พอมีประสบการณ์ด้านนี้บ้างได้มั้ยคะ เผื่อจะมีทางพอจะแก้ได้ แต่วิธีแก้ ก็คงต้องทำเองแก้เองล่ะค่ะ หรืออาจจะปรับความคิดตัวเองใหม่ จะได้ไม่เครียดปวดหัวแบบนี้=_="
ขอขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบนะคะ ขอนอนก่อน ปวดหัวมาก เดี๋ยวตอนเช้าจะตื่นมาอ่านอีกทีนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ^^
ขอปรึกษาวิธีการเลี้ยงเด็ก กับผู้ใหญ่(แม่สามี) ตามใจมาก จนกลัวเสียนิสัย ทีนะคะ^^
ดิฉันแต่งมาอยู่บ้านสามีค่ะ แต่งมานานหลายปีแล้ว ยังไม่มีลูก เพราะมีลูกยาก
พอน้องกลับมาอยู่บ้าน มีหลาน2คนมาอยู่ด้วย ดิฉันก็ดีใจ เพราะมีเด็กๆอยู่ด้วย รู้สึกบ้านมีชีวิตชีวาดี^^
คนโตเป็นเด็กชาย อายุจะเต็ม8ขวบเดือนหน้านี้แล้ว
ส่วนคนเล็กเป็นเด็กหญิง เพิ่งจากครบเดือนไปได้2วันเอง
ตอนน้องคลอด..ดิฉันก็รับอาสาไปช่วยดูแล นอนเฝ้าที่รพ.กับที่บ้าน อีกประมาณ10วัน และหลังจากนั้นไปเทียวไปเช้าเย็นกลับ
คือดิฉันกับน้องสามี รวมถึงหลานๆไม่มีปัญหาอะไรกันเลย เด็กๆก็ติดดิฉันกับลุง เพราะเราชอบพาไปนู้นนี้เสมอ
รวมถึงแม่และคนเล็ก ดิฉันก็เป็นฝ่ายพาไปหาหมอตามที่หมอนัด หรือตอนคนเล็กไม่สบาย
แต่ปัญหามันมาเกิด คือยายหลาน(แม่สามีดิฉัน) จะมีความคิด วิธีการเลี้ยงเด็กในแบบสมัยของแก ก็เลยมีการขัดแย้งกันบ้าง อะไรยอมได้เราก็ยอม
วิธีการเลี้ยงเด็กของน้องสามีดิฉันกับดิฉันจะคล้ายคลึงกัน อาจเพราะเป็นคนรุ่นเดียวกัน
ทีนี้ดิฉันก็คิดว่า มีปัญหาก็แก้กันไป อะไรยอมได้ก็ยอม อะไรขัดได้ก็ขัด สำหรับเจ้าคนเล็กนะคะ
แต่ทีนี้มีปัญหากับคนโต คือคนโตนี้ยายเลี้ยงมา ตามใจมาก เรียกว่าใช้ยายตลอดเวลาเลย เช้าๆลีลาเยอะ ไม่ยอมกินข้าว ยายก็ตามป้อน หิวน้ำก็เรียกใช้ยาย
ทีนี้เดิมที..เด็กไม่ได้อยู่ที่บ้านนี้ ก็ไม่มีปัญหาอะไร อะไรที่มันเกินเลย ป้า(คือดิฉัน)ก็จะดุบ้าง คือเวลาเด็กดื้อ คำขู่คือป้าเลยค่ะ แต่ถึงดิฉันจะดุ แต่เด็กชายก็ติดดิฉันนะคะ อาจเพราะเวลาเล่นหรือเที่ยวดิฉันก็ใจดี แล้วคิดเองว่าเด็กๆเขารู้นะ ว่าทำผิดถึงโดนดุ
ทีนี้..พอมาอยู่บ้านเดียวกัน การตามใจมากๆ มันก็จะไม่ดีต่อนิสัยเขาในอนาคต ดิฉันคุยกับสามี(ลุงเด็ก)แล้วว่า เราต้องมอบความรักให้เขาเยอะๆ แต่ห้ามสปอยเด็ดขาด
เพราะเห็นมาเยอะแล้ว สงสารหลาน ตามใจหลานจนเสียคน
ทีนี้..พอมาอยู่บ้านเดียวกัน เรื่องให้ดุให้ว่า มันก็เยอะขึ้น ดราม่าเริ่มเกิดแล้วค่ะ ยายเริ่มไม่พอใจ ไปดุหลานเขา
ทั้งที่ดิฉัน..ก็ขออนุญาตแล้วว่า ถ้ามาอยู่บ้านเดียวกัน ให้ดิฉันช่วยเลี้ยง ก็ต้องให้ดิฉันดุด่าว่ากล่าวได้
ถามว่าที่ดุนี้ ก็ไม่ได้ดุอะไรมากมาย ดุเสร็จก็อธิบายให้เด็กเข้าใจว่าทำไมต้องโดนดุ เด็กเขาเข้าใจนะ แต่ผู้ใหญ่นี้สิ..ทำเอาเหนื่อยใจมาก
จนบางที..อยากปล่อยๆไปเลย แต่ก็นึกสงสารหลาน ถ้าปล่อยไปเด็กก็จะเสียนิสัย ไม่อยากให้เขาเสียคน ถึงจะไม่ใช่หลานแท้ๆ แต่เลี้ยงมาก็รักนะคะ
ยิ่งคนโตนี้..ปากดีมาก มาอ้อนให้ป้าเป็นแม่คนที่2 บอกอยากเป็นลูก ไม่อยากเป็นหลาน
ไม่อยากมีปัญหากับแม่สามีเลยค่ะ ขอปรึกษาแม่ๆหรือพ่อๆ ที่พอมีประสบการณ์ด้านนี้บ้างได้มั้ยคะ เผื่อจะมีทางพอจะแก้ได้ แต่วิธีแก้ ก็คงต้องทำเองแก้เองล่ะค่ะ หรืออาจจะปรับความคิดตัวเองใหม่ จะได้ไม่เครียดปวดหัวแบบนี้=_="
ขอขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบนะคะ ขอนอนก่อน ปวดหัวมาก เดี๋ยวตอนเช้าจะตื่นมาอ่านอีกทีนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ^^